Εκεί μακριά πίσω στον χρόνο, σε προσμένω
ω ποιήτρια της αγάπης και της συναισθηματικής φόρτισης,
ω ποιήτρια της Οκτωβριανής επανάστασης που
δεν φοβήθηκες την εξορία, τις καταδίκες και τους εξευτελισμούς,
Πόσο εκδιώχθηκες από τις κυβερνήσεις, πόσα μαρτύρησες από τις αντιμπολσεβικικές χροιές των ποιημάτων σου, πόσο απορρίφτηκες από τους εκδοτικούς οίκους.
Όμως εσύ, ατρόμητη, η θεά της ποίησης, ποτέ δεν λύγισες,
πάλεψες για τα ιδανικά σου, καθιερώθηκες για τα πιστεύω σου,
έγινες διάσημη για τον αγώνα σου, αφιερώθηκες στην λογοτεχνική έρευνα.
Ω Άννα οι κραυγές του πόνου και της απογοήτευσης από το λευκό κοπάδι και το Αγριοβότανο ακόμη ηχούν στα αυτιά μου.
Ω πόσο σημάδεψες την αργυρή εποχή με τον αγώνα σου ενάντια στο σταλινικό καθεστώς. Είσαι μοναδική στο έργο σου και γενναία στον αγώνα σου,
θα είσαι για πάντα στις καρδιές μας και θα καθοδηγείς τα ποιητικά όνειρά μας
Είσαι μια φλόγα και καθοδηγητής των αγώνων μας,
που για πάντα θα μας δίνεις κουράγιο να μην εγκαταλείπουμε τα ιδανικά μας,
όπως και εσύ άντεξες τις κακουχίες, έτσι και εμείς να μην λυγίζουμε στις δοκιμασίες της ζωής…
Ω Άννα Αντριέγεβνα Γκορέκνο

Άννα Αχμάτοβα: μια ατρόμητη αργυρή ποιήτρια (1889-1966)

_

γράφει η Μαρία Καφφέ