Κάποιο μπαρουτοκαπνισμένο ξόρκι
μου ‘γνεψε
με στίχους αμόλυντους,
ακέραιους, τρισδιάστατους
Βούλιαξα μαζί του
και ξύπνησα με το φως
της νύχτας
σ΄ ένα, σαν όνειρο αναποδογυρισμένο
Όλα φάνηκαν θρύψαλα
κομμάτια ιδεών
πτώματα λέξεων
Όλα γυρνούσαν ξανά
με υπόκρουση το αίμα
στις εσχατιές της μνήμης
_
γράφει ο Ε. Μύρων
0 Σχόλια