12.02.2024

Έκπτωτοι ουρανοί

Σαν πέρασε καιρός,

χειμώνες μου φάνηκαν 

τα χρόνια.

Και δες, που είμαστε πάλι εδώ. 

 

Είπα να σου γράψω ένα 

γράμμα μα,

στα μάτια μου φάνηκε φτωχό.

Δεν έχω λόγια αρκετά να 

περιγράψω την οδύνη

και χρώματα ζοφερά

για να εκφράσω το θυμό.

 

Κοίταξα τα άστρα στον

νυχτερινό ουρανό

και η μοναξιά μου

έμοιαζε πιο πλατιά και 

από το ατέρμονο του

σύμπαντος.

 

Το βράδυ εκείνο ήταν

που ήθελα έναν φίλο.

Μα πόσοι λίγοι άνθρωποι

γνωρίζουν την ύπαρξη μου

και πόσοι ακόμη πιο ελάχιστοι,

θα μάθουν ότι υπήρξα ποτέ;

 

Αναζητώντας λύση στα

περίπλοκα ζητήματα της

φύσεως, 

κάλυπτα τα αδιέξοδα της

ανθρώπινης συνειδήσεως.

 

Κι ας είμαι μόνο μια μονάδα,

ένα ακόμη αστέρι στα δισεκατομμύρια 

του ουρανού.

Δεν έπαψα να ελπίζω στην μοναδικότητα 

μου. 

γνωρίζοντας πως κατά βάθος,

αυτή είναι σχετική.

 

Αντιλαμβανόμενος πως κάποια μέρα

κι εγώ θα σβήσω,

Φωτίζω περήφανα τον ουρανό.

με άγνοια και ενσυνειδητότητα

της ματαιοδοξίας μου,

λάμπω νοερά το σκοτάδι.

 

 

_

γράφει η Χριστίνα Γεωργάκη

Ακολουθήστε μας

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 15 – 16 Φεβρουαρίου 2025

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 15 – 16 Φεβρουαρίου 2025

Real News https://youtu.be/2a72XROiaaUΚαθημερινή https://youtu.be/TvC4bKhFsr8?si=NU_CAZ-ZoUZtWPeR https://youtu.be/x7nNBchmgw8?si=kp3f-okyaaz7rDHxΠρώτο Θέμa Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των...

Αν η πόρτα άνοιγε, θα έφευγες;

Αν η πόρτα άνοιγε, θα έφευγες;

Φόβος Φοβάμαι.  Φοβάμαι πως θα ’ρθει εκείνη η μέρα που μονάχα θα υπάρχω, μα δεν θα ζω. Ένα χέρι πλησιάζει.Είναι κρύο.Φοβάμαι.Το χέρι που κάποτε αγκάλιαζε τις πληγές μου – ή έτσι νόμιζα, τουλάχιστον –τώρα έχει γίνει ένας βαρύς βράχος που προσπαθεί να με αφανίσει....

Tα βατραχάκια

Tα βατραχάκια

Στους καλυτερότερους νέους μικρούς  ηθοποιούς τους μαθητές μας… Βρεκεκέξ… τραγουδούν οι ψυχές στο ποτάμι. Το βάρος του λόγου ανήκει σε εκείνους  που τολμούν να κρατήσουν ζωντανή την ελπίδα. Δύο φωνές συγκρούονται:  η μία, βαριά σαν τον κεραυνό,  Η...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

Tα βατραχάκια

Tα βατραχάκια

Στους καλυτερότερους νέους μικρούς  ηθοποιούς τους μαθητές μας… Βρεκεκέξ… τραγουδούν οι ψυχές στο ποτάμι. Το βάρος του λόγου ανήκει σε εκείνους  που τολμούν να κρατήσουν ζωντανή την ελπίδα. Δύο φωνές συγκρούονται:  η μία, βαριά σαν τον κεραυνό,  Η...

Φλόγες ή το παραμύθι δύο κεριών

Φλόγες ή το παραμύθι δύο κεριών

Χθες, με μια κίνηση ηχητική και πρόσχαρη, άναψα τα κεριά που έχω στο σαλόνι μου. Όχι όλα ▪︎ μόνο εκείνα που μου πρόσφεραν την χαρά της συμμετρίας. Μα το ξέρεις▪︎ ακόμα και εκεί πρέπει να υπάρχει μία τάξη έτσι για να πιστέψω πως μπορώ να γαληνέψω το εσωτερικό μου χάος....

Δεν έχω οξυγόνο

Δεν έχω οξυγόνο

Σας παρακαλώ, κύριε, δεν έχω οξυγόνοΑφήστε να με αναπνεύσω Εκκωφαντική σιωπή ναρκοθέτησε το πεδίοΒαραθρώδες κενό μες στης γης τα αποκαΐδιαΗ φύση κλαίει, σπαράζει, θρηνεί, μεμψιμοιρεί και σκούζειΕκφωνεί τον επικήδειο λόγοΜπροστά σε μαρμαρωμένο ακροατήριο των ψυχών Σας...

0 σχόλια

0 Σχόλια

Υποβολή σχολίου