Ο καθηγητής Βρόμας, εεεεεε με συγχωρείτε, Ρώμας, φέροντας στις πλάτες του το βάρος 25 χρόνια εκπαιδευτικής εμπειρίας και καζούρας σαγηνεύεται από τα κάλλη της καλλιτέχνιδος Χαράς Ρόζας και ξεκινάει το ταξίδι του επί οίνοπα πόντον καθοδηγούμενος αποκλειστικά από τις εντολές που του επιβάλλει ο πόθος του.

Η καλλιτέχνιδα Χαρά βιοπορίζεται εμφανιζόμενη τα βράδια σε υπόγεια κέντρα όπου συναθροίζονται εργάτες και μικροαστοί για να απολαύσουν το ταλέντο της μα κυρίως την ομορφιά της. Γνωρίζει ενστικτωδώς πώς να χειραγωγεί τους ερωτοχτυπημένους θαυμαστές της και καταφέρνει να χαλιναγωγήσει τον –μέχρι τη στιγμή της συνάντησης τους- αμέμπτου ηθικής καθηγητή.

Η σχέση που δημιουργείται ανάμεσα στον καθηγητή και την καλλιτέχνιδα δε είναι διόλου πρωτότυπη. Σε πολλά μυθιστορήματα μία εμφανίσιμη νεαρά καταφέρνει να τυλίξει στα δίχτυα της έναν ηθικό κύριο της ανώτερης τάξης. Στη συγκεκριμένη ιστορία όμως η ανατροπή γίνεται όταν η ίδια η καλλιτέχνιδα μετατρέπεται σε υποχείριο του καθηγητή για να μπορέσει μέσω αυτής να εκδικηθεί όλους όσοι τα προηγούμενα χρόνια τον περιφρονούσαν και τον εξευτέλιζαν. Για να καταφέρει ο καθηγητής Ρώμας να φτάσει σε αυτό το σημείο, πρέπει πρώτα να εξευτελίσει ο ίδιος τον εαυτό του προσφέροντας στο αντικείμενο του πόθου του τις υπηρεσίες του, την περιουσία του ακόμα και την ίδια την αξιοπρέπειά του.

Όπως χαρακτηριστικά αναλύει ο ίδιος ο συγγραφέας σε κάποιο σημείο του βιβλίου, ο αναγνώστης παρακολουθεί την μετατροπή του τυράννου καθηγητή, που θέλει να εξουσιάζει και να επιβάλλεται, σε αναρχικό, που το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να δημιουργεί παγίδες για να εκδικηθεί τους αλλοτινούς χλευαστές του. Ακόμα και αν αυτό σημαίνει πως θα πρέπει να θυσιάσει ό, τι πιο ιερό έχει, την καλλιτέχνιδα Χαρά.

Η ατμόσφαιρα των γερμανικών καμπαρέ του 1905 περιβάλλει με καπνούς, αλκοόλ και τζόγο τους πρωταγωνιστές και αποδίδεται πολύ πετυχημένα στην ταινία του 1930 Γαλάζιος Άγγελος του Josef von Sternberg με τη Marlene Dietrich να ενσαρκώνει το ρόλο της καλλιτέχνιδας στην πρώτη της κινηματογραφική εμφάνιση.

Ο συγγραφέας χρησιμοποιεί σαν κάλυψη την ερωτική σχέση που δημιουργείται ανάμεσα στον καθηγητή και τη καλλιτέχνιδα ώστε να μπορέσει να αναπτύξει τις σοσιαλιστικές του ιδέες. Έμμεσα μέσα από τις επιτυχίες της ανήθικης τραγουδίστριας σχολιάζει τους αστούς που γίνονται έρμαια στα καλλίγραμμα πόδια της καλλιτέχνιδος, έτοιμοι να ξοδέψουν τις περιουσίες του και να απαρνηθούν τις συζύγους, να διαλύσουν αρραβώνες και να υποκλέψουν χρήματα για να της ικανοποιήσουν οποιοδήποτε καπρίτσιο.

Σε μία περαιτέρω ανάγνωση θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ότι το κεντρικό θέμα του μυθιστορήματος είναι η μοναξιά του διανοούμενου ανθρώπου καθοδηγούμενη από πνευματική έπαρση και ανωτερότητα που όμως αρκεί μονάχα ένα λάγνο βλέμμα για να τον βγάλει από την αφάνεια και να τον κάνει να απαρνηθεί τα ιδανικά του.