Ο έρωτας είναι εκείνο το απύθμενο
Συναίσθημα που χαράσσεται στα
Μάτια σου.
Μην… μην φύγεις, μην χαθείς μαζί με
Την αυγή.
Έγραψα για σένα λόγια,
Λόγια που εκφράζουν την
Ψυχή μου και ας έμεινε πια
Απογυμνωμένη.
Έμαθα να αγαπώ μέσα από σένα,
Για σένα.
Έκρυψα καλά όσα φοβάμαι,
Όσα ήθελα να γίνω
Και γεννήθηκα ξανά.
Με έκαψαν τα δάκρυα
Που έκρυβαν λόγια ζοφερά.
Η καρδιά μου πέθαινε κάθε
Φορά που το βλέμμα σου
Απέφευγε να αγγίξει όλα
Τα δάκρυα που με βάρος
Συγκρατούσε η ραγισμένη
Μου καρδιά.
Και τώρα…
Σαν να ήταν όλα μια ανάμνηση
Θολή.
Λες και το συναίσθημα εξατμίστηκε,
Το συναίσθημα που εξαϋλώθηκε
Μέσα από τα μάτια μου,
Έσβησε μαζί με την αυγή.
Τώρα πια, έμεινε ένας πόνος
Ένα βαθύ σημάδι μέσα στο
Κενό.
Μια εκκωφαντική σιωπή μες
Το σκοτάδι.
Ένας απόηχος στεναγμός
Και μια νοερή κραυγή
Για όσα δεν καταφέραμε
Ποτέ να ζήσουμε.
_
γράφει η
0 Σχόλια