Και μετά ποιος ξέρει τι θα γίνει
χαμένος στον μικρόκοσμο του σήμερα
απεγνωσμένος για μία λύση αδιάπλαστη
μένεις άπραγος από επιλογή.
Στο μυαλό πλασμένη η ψευδαίσθηση
ότι το αύριο θα αλλάξει το σήμερα
χωρίς όμως συναίσθηση ευθύνης
κανείς δεν νίκησε την θλίψη.
Ουτοπία ή κόλαση το άγνωστο
φαντάζει πρωτόγνωρο και μακρινό
διψάς για μία σταγόνα του
μα σύντομα χάνεσαι στον ωκεανό.
Και τι μένει πια ζωντανό
σε μία κοινωνία πεθαμένη
είναι εκείνη η σπίθα χαμόγελου
ή το βάρος στο στήθος;
_
γράφει η Αλίκη Πρίντζη
0 Σχόλια