ΑΒΑΤΟΝ, της Ρίας Σπανού

Παρ΄ όλο που η ανάγκη μ΄ έβαλε να υποσχεθώ αθόρυβες τις ημέρες μου,
δεν λέει να λογικευτεί αυτή η πυγολαμπίδα ουτοπία
κι επανέρχεται επίδειξη ζωής
όταν με εντοπίζει σε νεκρική καθήλωση.

Αφού τα βήματα θα με συνθλίψουν
κρύβομαι στην στασιμότητα
κι αναπαύομαι από συνθήματα
για ν’ αναβάλλω τον όλεθρο μιας κίνησης.
Οι αδοκίμαστοι στο άβατο μιλούν για δειλία.
Δεν έχουν ιδέα πως
είναι να διαβαίνεις  ζωή από το πουθενά στο καθόλου
ανάμεσα
σε φοβερή απειλή
σε φοβερή προστασία

και να επιζείς από την τόλμη να μη τολμάς.

Όταν αναγκάζομαι την κίνηση

βγαίνω επίπεδη,
συμπιεσμένο χαρτόνι στον αέρα.
Τα ποιήματα σκαρφαλωμένες πυγολαμπίδες των σπηλαίων πάνω μου
συγκατοικούν με την μούχλα και την υγρασία.

Υποτίθεται στη ζωή επιστρέφω.
Αλλά νάτο πάλι μετέωρο μπροστά μου
ένα υπερφορτωμένο φεγγάρι
που θωρεί παρεξηγημένο την ερημιά των ξένων τόπων
και αδειάζει μερικώς τον κύκλο του
μέχρι να λιγοστέψει ολικώς
από ευχές και ματαιώσεις
κι ύστερα πάλι από την αρχή
να υποδεχτεί την καινούργια αναχώρησή του.

Τίποτα δεν άλλαξε.

Στο σημείο αυτό,
κάτι τρεχάτα άστρα,
-απαίδευτα στην αναγκαστική ακινησία-,
που με καταδιώκουν από τις φορές που γεννήθηκα,
μου πετάνε στα μάτια
θυμωμένες σπίθες
μη ξεχάσω και παραλείψω τ΄ αξιοθέατά τους
και κρατήσω την ομοιότητά μου μόνο στα δεινά.

Στο τέλος, μη έχοντας διέξοδο
μαλώνω την πυγολαμπίδα ουτοπία
να μην επαιτήσει ξανά σκοτάδι να φανεί.

Την είδα πολλές φορές να μ΄ ανάβει, να με σβήνει.

 

_

γράφει η Ρία Σπανού

Ακολουθήστε μας

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 24 – 25 Μαΐου 2025

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 24 – 25 Μαΐου 2025

Real News Καθημερινή Πρώτο Θέμα Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των εφημερίδων (Δεν στέλνουμε ανεπιθύμητη αλληλογραφία ενώ μπορείτε να διαγραφείτε με ένα κλικ και δεν θα...

Μέσα σε λίγα εκατοστά

Μέσα σε λίγα εκατοστά

  Πώς χωρούν όλες οι ομορφιές   όλη η ζωή μας πώς χωρά  μέσα σε λίγα εκατοστά;   Σε μια κάμαρη μικρή  σε ένα δωμάτιο φθηνό  σε ένα εύθραυστο κορμί  σε μια γωνιά    Πώς ο κόσμος μας όλος  η ευτυχία και η χαρά  μέσα από τα μάτια σου περνά;    Πόσοι βοριάδες και...

Το Αλάτι των Ονείρων

Το Αλάτι των Ονείρων

  Σε ένα ψαροχώρι γεννήθηκα,  εκεί, δίπλα στο κύμα και την αρμύρα, έχτισα τα όνειρά μου. Με το πρώτο φως άκουγα τις βάρκες  να σπάνε τη σιωπή του πρωινού  και τις φωνές των ψαράδων να μπλέκονται με το τραγούδι του ανέμου. Εκεί, έμαθα να διαβάζω τα σύννεφα,  να...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

Το Αλάτι των Ονείρων

Το Αλάτι των Ονείρων

  Σε ένα ψαροχώρι γεννήθηκα,  εκεί, δίπλα στο κύμα και την αρμύρα, έχτισα τα όνειρά μου. Με το πρώτο φως άκουγα τις βάρκες  να σπάνε τη σιωπή του πρωινού  και τις φωνές των ψαράδων να μπλέκονται με το τραγούδι του ανέμου. Εκεί, έμαθα να διαβάζω τα σύννεφα,  να...

τα παιδιά που φύγαν

τα παιδιά που φύγαν

Εμείς αγαπημένη δε θα μάθουμε ποτέ για εκείνα τα παιδιά που ταξίδεψαν πάνω σε οβίδες όπως τα πουλιά ταξιδεύουν με ένα άχυρο στο στόμα αφήνοντας τον άνεμο να δεχτεί το σώμα τους και την ψυχή τους στα δάκρυα μιας μάνας Μήτε για εκείνα που σε ένα στενόχωρο δωμάτιο...

Αντανακλάσεις

Αντανακλάσεις

Απ’ την χερσόνησο του Σίτβε, μέρος εξωτικό μα όχι ξακουστό, από το πιο απόμερο σημείο, της τάφρου του ερωτικού μου πόθου, ξεκινά• Στο δέρμα του λαιμού μου, κοντά στο πιο διακριτό οστό του γυναικείου σώματος , εκείνο που τραβάει τα ανδρικά τα βλέμματα,αν η ματιά είναι...

4 σχόλια

4 Σχόλια

    • Ανώνυμος

      Ελένη σ΄ευχαριστώ πολύ για την ανταπόκριση και την ωραία σου διάθεση!

      Απάντηση
  1. Μάχη Τζουγανάκη

    [..]
    Οι αδοκίμαστοι στο άβατο μιλούν για δειλία.
    Δεν έχουν ιδέα πως
    είναι να διαβαίνεις ζωή από το πουθενά στο καθόλου
    ανάμεσα
    σε φοβερή απειλή
    σε φοβερή προστασία
    και να επιζείς από την τόλμη να μη τολμάς.[…]

    Αγαπητή Ρία,

    θα ξεχωρίαω τα παραπάνω λόγια στο ποίημα σας που μιλά για την ανάγκη αλλαγής και την παραίτηση που αναγκαστικά έρχεται…που σε άλλους φαίνεται δειλία..σε άλλους ασφυξία…σε άλλους είναι ψυχικό αδιέξοδο. Το να επιζείς από την τόλμη να μην τολμάς…σημαίνει οτι ξέρεις τι είναι αυτό που σε καταδιώκει..θέλεις να αλλάξει..αλλά δεν έχεις δυνάμεις να το αλλάξεις και το δέχεσαι…και αυτό είναι τρομερά ασφυκτικό…και ας μαλώνουν τα άστρα εκείνα που δεν έχουνε μάθει να δέχονται την οποιαδήποτε ακινησία…

    Περιγράφετε με έξυπνο τρόπο..μια προβληματική κατάσταση της εποχής. Και νομίζω οτι αυτή η τολμη να μην τολμάμε θα υπερτερεί της τόλμης να τολμήσουμε όσο δε δίνει ο ένας το χέρι στον άλλον..για να δεχόμαστε κάτι τέτοια σκοτάδια με το φεγγάρι που δε θα καθρεφτίζει ματαίωση…αλλά επανάσταση. Οποιαδήποτε μορφή επανάστασης ζητά η καρδιά μας..

    Καλώς ήρθατε…με στίχους δυνατούς…

    Απάντηση
    • Ρία Σπανού

      Όταν έγραφα το ποίημα δεν φανταζόμουν ποτέ ότι ένας άνθρωπος θα έμπαινε στον κόπο να μπει τόσο βαθιά στο ποίημα μου και ν΄αναγνωρίσει ένα πραγματικό αδιέξοδο, που μπορεί να συμβαίνει σε προσωπικό επίπεδο ή σε κοινωνικό. Κανείς δεν μπορεί να περπατήσει στο κενό, κανείς δεν μπορεί ν΄αμυνθεί μόνος απέναντι σε πολλούς που τον βάλλουν. Η ακινησία γίνεται επιβίωση. Προσωρινή τουλάχιστον.
      Με συγκινήσατε βαθιά και σας ευχαριστώ.

      Απάντηση

Υποβολή σχολίου