_
Αγένεια
Όταν σε βλέπω πάντοτε γυρίζω απ’ την άλλη
Κάνω πως δεν σε πρόσεξα εκείνη τη στιγμή
Κοιτάω πάντοτε αλλού ή σκύβω το κεφάλι
Κι αλλάζω πεζοδρόμιο, οδό και διαδρομή
Αυτό που θέλω να σου πω, ποτέ μου δεν το λέω
Μα γίνομαι ανάρμοστος, είρων και αναιδής
Κι αν κάποιο βλέμμα που και που σου ρίχνω φευγαλέο
Αποτραβιέμαι γρήγορα και τρέμω μην με δεις
Δεν σε αντέχω ειλικρινά και δεν σε υποφέρω
Σου γράφω αραιά και που, σπάνια σου μιλώ
Όταν για σένα μου μιλούν, κάνω πως δεν σε ξέρω
Και πίσω από την πλάτη σου με σένανε γελώ
Κρύβομαι για να μην με δεις, να μην μ’ αναγνωρίσεις
Αλλά δεν νιώθω άσχημα κι ελάχιστα λυπάμαι
Γιατί δεν θέλω να σε δω, ούτε να μ’ αντικρίσεις
Ίσως γιατί δεν θέλω απλώς. Ίσως γιατί φοβάμαι.
