Σελίδες άυλες
με καπνισμένες άκριες
στέρεες όσο δεν ξέρει η ύλη
όπου από εύνοιες θαυμάτων
ανασταίνεται
και ανασταίνεται η γραφή της
με πέννα της αυγής φτερό
βαφτισμένο σε κρατήρες επιστήθιους
γεμάτους φως από ριπές των άστρων
Ζέει χορούς το αίμα
με όρκους να ενώνουνε
τις άκριες του χρόνου
Μύθος και λόγος τ’ όνομά της
σε στίχους που ενώνουνε
τις άκριες του κόσμου
Αίνος
Αγάπη εσύ
Από τα μύρια πάθη
Η ακέραιη
_
γράφει ο Απόστολος Παλιεράκης
Ακολουθήστε μας
Real News Καθημερινή Πρώτο Θέμα Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των εφημερίδων (Δεν στέλνουμε ανεπιθύμητη αλληλογραφία ενώ μπορείτε να διαγραφείτε με ένα κλικ και...
Γυναίκα σε άχρονο τοπίο (μελάνι σε χαρτί, 30Χ20cm.) Τι εστί εγώΈνα φαινομενικό τίποταΕμείςΚαι το μόνο που εγκυμονώΕίναι χάος κενόπου έρχεται πρόωρα σε κενό Ίσως ισχυριστούν φαντάσματος φενάκη ήΈστω ολογράμματος οφθαλμαπάτηΑλλά τα χέρια μου λένε βρίσκουν καθαράΚαι ξέρω...
Λόγια λέγονται κάθε μέρακαι εσύ από το μπαλκόνι κοιτάςαπολαμβάνοντας τη σιωπή του μηδέν. Λόγια που πετάνε σαν πουλιάκαι γεμάτα αγάπης κακοφωνίες.Όλα όσα ήθελεςόλα όσα έχειςβρίσκονται εμπρός στα μάτια σου. Απόλαυσε το σκηνικόκαι την νεκρική γαλήνητώρα που την κορυφή...
Ακολουθήστε μας στο Google News
Επιμέλεια άρθρου
Διαβάστε κι αυτά
Λόγια λέγονται κάθε μέρακαι εσύ από το μπαλκόνι κοιτάςαπολαμβάνοντας τη σιωπή του μηδέν. Λόγια που πετάνε σαν πουλιάκαι γεμάτα αγάπης κακοφωνίες.Όλα όσα ήθελεςόλα όσα έχειςβρίσκονται εμπρός στα μάτια σου. Απόλαυσε το σκηνικόκαι την νεκρική γαλήνητώρα που την κορυφή...
Για σένα Διάβαζα συχνά μια ιστορία όλες οι ιστορίες έχουν το ίδιο τέλος, όλες έχουν τέλος. Το μυαλό διάβαζε και διάβαζε… κι αυτό του το βιβλίο δεν τελείωνε ποτέ και ο συγγραφέας συνέχιζε να γράφει. Διάβαζα συχνά μια ιστορία το τελευταίο κεφάλαιο δεν τελείωνε ποτέ και...
Εκεί που ήθελα να πάω πήγα Και ο κύκλος έκλεισε ακόμη μια φορά Η αρχή και το τέλος του κόσμου Μονοπάτια που έγιναν φως μου Μονοπάτια που βρήκα το φως Άλλο έψαχνες και άλλο βρήκες Ζεστός αέρας φυσούσε ξανά Η αρχή και το τέλος του κόσμου Μονοπάτια με φως, με σκιά, Της...
“και ανασταίνεται η γραφή της
με πέννα της αυγής φτερό
βαφτισμένο σε κρατήρες επιστήθιους
γεμάτους φως από ριπές των άστρων” Εξαιρετικό το ποίημά σας, με άγγιξαν ιδιαίτερα οι παραπάνω στίχοι. Πολύ δυνατοί!!!Συγχαρητήρια.