Αληθινά ψέματα

Δημοσίευση: 14.10.2014

Ετικέτες

Κατηγορία

_

Όταν το ψέμα γίνεται αλήθεια
προβάλλονται εικόνες που αποκτούν υπόσταση.
Σαν καθρέπτης αντανακλά τις ψευδαισθήσεις
και ο πίνακας ζωγραφικής ζωντανεύει
με τη φαντασία να παίζει τα παιχνίδια του μυαλού.
Ψαρεύεις σε θολά νερά, χωρίς καλάμι, χωρίς δίχτυ
με την αλήθεια να αλλάζει χρώματα
και από πορφυρά να γίνονται ροζ.
Αγγίζεις το αόρατο με ευκολία
και τα ψέματα γίνονται λευκά
σε λεπτό σχοινί ακροβατείς, μέσα στην ονειροπόληση
κρύβεις τους φόβους σου.
Ο παράδεισος μοιάζει αληθινός.
Χρειάζεσαι το απαλό χάδι, το ζεστό φιλί
κλείνεις τα μάτια για να ζωγραφίσεις όνειρα ψυχής
κρύβεσαι κάτω από τις σκιές ενός πελώριου δέντρου.
Μοιρασμένες ιστορίες σε μια παράσταση υποκρισίας
αφήνεις το βασιλιά γυμνό να εκτεθεί.
Δεν αντέχεις την αλήθεια, απλά ελπίζεις στο όνειρο.
Γιατί η αλήθεια είναι φως και το ψέμα η ομίχλη σου.

Ακολουθήστε μας

(Σαν) όνειρο ήταν

(Σαν) όνειρο ήταν

Κοιτάζοντας στο απέναντι χαγιάτι, ενός παιδιού την ομορφιά ατενίζω. Σαν θαλλός, γερμένο προς τον ήλιο, με γέλιο τιμαλφές και φωτεινό. Έχοντας ακτίνες να το ακολουθούν, σαν προβολείς θεάτρου.    Προσοχή! Η αυλαία κλείνει.   Κοιτάζοντας στο απέναντι χαγιάτι,...

Σύμπας

Σύμπας

Τη χαραυγή ντύνεσαι Αφροδίτη ήλιος χρυσός το απομεσήμερο στο έρεβος ασημένιο φεγγάρι. Κι εγώ, καταδικασμένος να ζω, σ’ ένα μόνο γαλάζιο αστέρι να θαυμάζω όλα τα άλλα. Σε όλα τα άλλα είσαι εσύ... εγώ... ένας ταπεινός στρατιωτάκος του σύμπαντος που με διάλεξε να σε...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Επιμέλεια άρθρου

Διαβάστε κι αυτά

Σύμπας

Σύμπας

Τη χαραυγή ντύνεσαι Αφροδίτη ήλιος χρυσός το απομεσήμερο στο έρεβος ασημένιο φεγγάρι. Κι εγώ, καταδικασμένος να ζω, σ’ ένα μόνο γαλάζιο αστέρι να θαυμάζω όλα τα άλλα. Σε όλα τα άλλα είσαι εσύ... εγώ... ένας ταπεινός στρατιωτάκος του σύμπαντος που με διάλεξε να σε...

Αναζήτηση…

Αναζήτηση…

Πλέουμε στο κουφάρι του καλοκαιριού Δίπλα μας κόλποι, ο Μέγας Γυαλός, η Μικρή Άμμος νησιά, της Αποκάλυψης, της Παναγιάς, της Λαγνείας Διαβήκαμε στον καιρό και σε μέρη δύσβατα Μάθαμε να χωρίζουμε τις θύμησες όπως χωρίζουν τα νησιά τους ανθρώπους τους -ντόπιοι,...

The last exit

The last exit

Με την πρώτη συννεφιά του Σεπτέμβρη χρωματίζονται τα όμορφα που θα έρθουν.  Αρκεί να θες να τα δεις… Όπως θα οδηγείς στη μεγάλη βαρετή ευθεία ενός ατέλειωτου, σκληρού και άχρωμου καλοκαιριού,  μη ξεχαστείς! Να στρίψεις στην τελευταία έξοδο.  Σ ’αυτή που γράφει… “Μωβ,...

1 σχόλια

1 Σχόλιο

  1. Βάσω Αποστολοπούλου-Αναστασίου

    “Δεν αντέχεις την αλήθεια, απλά ελπίζεις στο όνειρο.
    Γιατί η αλήθεια είναι φως και το ψέμα η ομίχλη σου.”

    Και δεν είναι πάντα εύκολο να αντέχει κανείς το φως…

    Απάντηση

Υποβολή σχολίου