Πρωινά ξυπνήματα
μπαλώματα της τύχης μου
πουλί μονάχο κι ολοφώτιστο
να μου πυρώνει την καρδιά
αθόρυβα
Μα ούτε το κάστρο πια δε με χωρεί
Ούτ’ η αγάπη σου
Μαράγκιασε το σώμα μου
Οι Αλκυονίδες μου αργήσανε
Σε καρτερούνε
Μα
Το πυρωμένο βλέμμα μου
για σένα
θα θυμίζει πως υπήρξαμε για να ‘μαστε μαζί
_
γράφει η Χαραλαμπία Πνευματικού
0 Σχόλια