Αμαζόνα της ζωής

Δημοσίευση: 10.02.2018

Ετικέτες

Κατηγορία

Αμαζόνα της ζωής

Νεανικό κορμί αγέρωχο, σαν ήλιος φωτεινό
σαν θάλασσα αδάμαστο, σαν φάρος σταθερό
το άτι της καλπάζει και νικά
σε κάθε μάχη της ζωής εμπόδια ξεπερνά

Σύμβολο λάγνου έρωτα του στήθους της η θέλξη
αναμοχλεύει στην καρδιά αισθήματα και έλξη
το σήμαντρο μιας αστραπής που σκίζει τα ουράνια
τ’ αποσχισμού του η είδηση πλήττει την περηφάνια

Στον βωμό της νίκης,  θυσιάζεται μοιραία
το τέλος δεν το κάμπτει αποχωρεί γενναία
μια αδίστακτη βαθιά ουλή
θα του θυμίζει την πληγή

Είναι η ψυχή που στέκεται
όρθια και αντιστέκεται
που την νικάει τη φθορά
Του δήμιου τη σφιχτή θηλιά

Με δύναμη ισχυρή και πίστη περισσή
υπερνικάει κάθε τι που βασανίζει το κορμί
η δεύτερη ευκαιρία ήταν Θεού απόφαση
μια ακόμα ασυλία, νέας ζωής απόδραση

γράφει η Ελένη Λουκά

Ακολουθήστε μας

Αναζήτηση…

Αναζήτηση…

Πλέουμε στο κουφάρι του καλοκαιριού Δίπλα μας κόλποι, ο Μέγας Γυαλός, η Μικρή Άμμος νησιά, της Αποκάλυψης, της Παναγιάς, της Λαγνείας Διαβήκαμε στον καιρό και σε μέρη δύσβατα Μάθαμε να χωρίζουμε τις θύμησες όπως χωρίζουν τα νησιά τους ανθρώπους τους -ντόπιοι,...

The last exit

The last exit

Με την πρώτη συννεφιά του Σεπτέμβρη χρωματίζονται τα όμορφα που θα έρθουν.  Αρκεί να θες να τα δεις… Όπως θα οδηγείς στη μεγάλη βαρετή ευθεία ενός ατέλειωτου, σκληρού και άχρωμου καλοκαιριού,  μη ξεχαστείς! Να στρίψεις στην τελευταία έξοδο.  Σ ’αυτή που γράφει… “Μωβ,...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Επιμέλεια άρθρου

Διαβάστε κι αυτά

The last exit

The last exit

Με την πρώτη συννεφιά του Σεπτέμβρη χρωματίζονται τα όμορφα που θα έρθουν.  Αρκεί να θες να τα δεις… Όπως θα οδηγείς στη μεγάλη βαρετή ευθεία ενός ατέλειωτου, σκληρού και άχρωμου καλοκαιριού,  μη ξεχαστείς! Να στρίψεις στην τελευταία έξοδο.  Σ ’αυτή που γράφει… “Μωβ,...

Χαμένος Παράδεισος

Χαμένος Παράδεισος

Νιώθεις ή μήπως από τον πόνο μούδιασε η ψυχή και η συνείδηση; Τι γίνεται γύρω μας; Το αίμα κόκκινο κυλά στο χώμα που πατάς. Αίμα αθώο, που δεν πρόλαβε να ζήσει. Κείτεται ανήμπορο πάνω στα λουλούδια που με χαρά ανθίζουν. Βλέπεις η φύση δεν λογαριάζει το ανθρώπινο...

Περί σιωπής

Περί σιωπής

Αλυσοδέθηκες   Το παρελθόν σε εγκλωβίζει  μ' ενοχές. Κι είναι η ενοχή ένοπλη σκιά, που σε καταδικάζει  να ζεις πολεμώντας κι υπομένοντας —διαρκώς—   τον πόνο του πυρακτωμένου σιδήρου, σκουριασμένου, από τα χρόνια, στην τραυματισμένη σου ψυχή.   Φοβάσαι...

0 σχόλια

0 Σχόλια

Υποβολή σχολίου