Στον καθρέφτη μου κοιτάχτηκα με αγωνία
και με έπιασε μια μελαγχολία.
Δεν ήμουν εγώ, ήταν μια άλλη
μ’ αναποδογυρισμένο κεφάλι.
Σκοτεινή η μορφή της
με λοξό βλέμμα
πάγωσε το χρόνο
και εστίασε σ’ εμένα.
Γύρω βουβή σιωπή
χαώδη απελπισία
συνέχισε να με κοιτά
με μεγαλύτερη μανία.
Η εικόνα αποτρόπαιη
αδυνατώ να την αντικρίσω
είναι ο άλλος μου εαυτός
δεν τον αναγνωρίζω.
Ξάφνου μαυρίλα πλάκωσε
θλίψη και στεναχώρια
ο καθρέφτης αντικατόπτριζε
της ψυχής μου τα καταγώγια.
Μαύρος ο εσωτερικός μου κόσμος
ούτε ίχνος από χρώμα
πείσμωσα με τη μία
και στη στιγμή τ’ άλλαξα όλα.
Φωνή έβαλα δυνατή
και η μορφή τράπηκε σε φυγή
το “είναι μου” άρχισε να καλοσυνεύει
αυτή ήταν η αφορμή.
Τον καθρέφτη μου ξανακοίταξα
να βρω παρηγοριά
ανάποδος ήταν και αυτός
είχε κρυμμένα μυστικά.
_
γράφει η Βάσω Καρλή
Πολύ δυνατοί στίχοι… μου άρεσε πολύ η αποτρόπαια μορφή… το σκοτεινό της ύπαρξης…Μπράβο σας!!!
Καλησπέρα Βάσω,
Πρωτότυπο το θέμα σου… Καθρέφτης της ψυχής… και του εαυτού μας !!!
Στον ανάποδο καθρέφτη βλέπουμε τα ενδόψυχά μας από μια άλλη οπτική γωνία… !!!
ΩΡΑΙΑ ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΚΑΙ ΜΕ ΝΟΗΜΑ!!!
Μπράβο!!!!!!
Ειλικρινά ευχαριστώ πολύ.
Δεν έχω λόγια, για τα καλά σας λόγια. Ενθαρρύνετε πάρα πολύ την προσπάθειά μου. Ευχαριστώ.
Αυτός ο άλλος εαυτός… κατάσταση θρίλερ. Μου άρεσε πολύ!
Όταν η φαντασία οργιάζει αυτά είναι τα αποτελέσματα. Σε ευχαριστώ πολύ.
έξυπνο…και ομορφογραμμένο..
Από καρδιάς σας ευχαριστώ.