Είχε μπλαβίσει ο ήλιος,
όταν στην πλατεία ανταμώναμε.
Η κίνησή σου ζωηρή, η ομιλία σου.
Από της παρουσίας σου τα χνάρια,
της αύρας σου την μυρωδιά,
η σμίλη του χρόνου την τεχνουργία της πάνω σου διαλαλούσε.
Κι όλο στην κίνηση έγνεφες, τους εξώστες θωρούσες,
αερικό τρελών στην καταχνιά εκφυγόντων.
Είχε μπλαβίσει ο ήλιος, εποπτεία γαλάζια διαφέντευε!
Με βλέμμα έφηβης που βουβά εκλιπαρεί,
και πύρα μεστωμένης που στενάζει,
τον ουρανό κοίταξες!
Αποχώρησα, της ήττας την υπεροχή κατάματα ατενίζοντας.
_
γράφει ο Λεωνίδας Καζάσης
0 Σχόλια