Πόρτες κλειστές με σκέψεις κενές

Γυρεύοντας τη σωτηρία του νου

Όλα έχουν αλλάξει πλέον στην ψυχή

Απόφαση ζωής αν θα υπάρξει συνέχεια

Στο μυαλό σιδερένιες πέτρες λιθοβολούν

Θα γεννηθούν άραγε τα όνειρα όπως τότε;

Θα διαγραφεί το τώρα που μας περιορίζει;

Όλα τα λόγια και οι σκέψεις άκαρπα.

Πολιτική και νόμοι ασφαλίζουν οπές

Κάποτε θα τις γκρέμιζαν και αυτές

Άδειες αυλές φτωχές ψυχές αναμένουν

Η λύτρωση άφαντη σε κλωστές κρεμάμενη

Μίσος και διχόνοια για τα χαμένα χρόνια

Όχλος σε λήθαργο μα δεν μετανιώνει

Η θέληση δεν νίκησε το χρυσό πιόνι

Ατέρμονα πάθη κρατάνε πίσω τις καρδιές

_

γράφει η Aθηνά Σταματάκη