Αφήστε τα να ζήσουν!
Αφήστε επιτέλους τα «Ελγίνεια»
Αφήστε τα να ζήσουν λίγο Ελληνικό Φως.
Στη μουντάδα του Βρετανικού Μουσείου,
όταν οι προβολείς σβήσουν,
μονάχη η Καρυάτιδα αναστενάζει και λέει:
«Ποια πολιτισμένη κοινωνία βεβηλώνει Παρθενώνες;
Πέστε μου ποια;»
_
γράφει η Σοφία Κιορόγλου
Ακολουθήστε μας
Real News https://youtu.be/IorTKELVm9YΚαθημερινή https://youtu.be/JUcDByAx2Q0?si=K29ULWsqHm1R7u1d https://youtu.be/yuY_vrlZcjQ?si=dHjwSWtMx1TB12DnΠρώτο Θέμα Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των...
Ας πάρουμε τον Σπαρτιάτη Λεωνίδα: παρήγγειλλε στην Βασίλισσά του να μην κλάψει · διότι «Ω ξειν αγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ότι τήδε κείμεθα, τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι...». Έτσι κι έμεινε στην αιωνιότητα, που με όσες δυνάμεις του απέμεναν έριξε το βέλος στον Ξέρξη....
Θολός ο ουρανός, το σκέπαστρο ασταθές. Μας παρασέρνει μια ροή αδιάκοπη. Αναποφάσιστος ο κόσμος, μπερδεμένος, στα σύννεφα και στα πρέπει. Χρώματα πάνε και μπερδεύονται στη ροή. Ένα συνεχές σουλατσαρισμα σε ψεύτικες ανάγκες Να έχεις αντί να είσαι. Μα πώς...
Ακολουθήστε μας στο Google News
Διαβάστε κι αυτά
Θολός ο ουρανός, το σκέπαστρο ασταθές. Μας παρασέρνει μια ροή αδιάκοπη. Αναποφάσιστος ο κόσμος, μπερδεμένος, στα σύννεφα και στα πρέπει. Χρώματα πάνε και μπερδεύονται στη ροή. Ένα συνεχές σουλατσαρισμα σε ψεύτικες ανάγκες Να έχεις αντί να είσαι. Μα πώς...
Μίλαγα κάποτε με κραυγές που άναβαν σπίρτα στους τοίχους, τώρα η φωνή μου είναι σκιά — ένα σούρσιμο σε παλιό πάτωμα. Ήταν θηρίο κάποτε, κοφτερή σαν μεταλλικό σύρμα, μα τη φίμωσαν με λόγια, με βελόνες, με καθρέφτες. Η φθορά δεν ήρθε με κραυγές αλλά με ψίθυρους, με τις...
Πορεία ατελείωτη, ζωή και παιχνίδι,Ατέλειωτο πάλι, μικρό μυστικό,Τέλεια, δεν είμαι μικρή, παραμένω,Το τέλος προσμένω από κάθε σκοπό. Προσμένω τη νίκη σε κάθε σταθμό,Ζωή και παιχνίδι, ακόμη σκοπώ,Ζεστό τραγουδάκι, γεμάτη καρδιά,Τελειώνει ο πόνος, μα άδεια αγκαλιά....
Χριστός Ανέστη. Πολλά ευχαριστώ!
Σοφία μου όντως δεν αντέχεται η μουντάδα του Λονδίνου πόσω μάλλον μέσα στο Μουσείο σαν οι προβολείς σβήσουν . Και μόνο το δάκρυ της Καρυάτιδας καταφέρνει και την κρατά ακμαία θυμίζοντας με την αλμύρα του Αιγαίο….Και ελπίζει ελπίζει ελπίζει
Λένα μου, Χριστός Ανέστη! Καλοτάξιδο και το νέο σου βιβλίο. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για το σχόλιο. Σου εύχομαι πολλές επιτυχίες. Όλα τα καλά!