Στις πατημασιές των δρόμων
απλώνεται ένα δίχτυ.
Σταχτί βελούδο απαλό,
βλέμμα μετανάστη.
Στις πατημασιές των δρόμων
απλώνεται ένα δίχτυ.
Σταχτί βελούδο απαλό,
βλέμμα μετανάστη.
Ακολουθήστε μας
Διαβάστε κι αυτά
Μια θολή σκοτεινιά κι έν’ αγέρι χλωμό θα σε φέρει, σε παντέρμη αμμουδιά της σιωπής λειτουργιά, αλισάχνης αστέρι. Θα ’μαι πίσω από ’κεί, στης σιγής τη βοή η καρδιά απαγγέλει με πάθος. Δεν θα μείνω πολύ κι έχει αρχίσει βροχή στων ματιών σου τ’ απάνεμο βάθος. Σε ξωκλήσι...
Και ύστερα από το ξάφνιασμα και την απορία, την αίσθηση απειλής και τον έκδηλο φόβο στο βέβηλο αναρώτημα για τη σκιά της πανδημίας, προσέτρεξαν ομόλογοι οι πρεσβευτές της γνώσης, της συγκροτημένης σκέψης και επώδυνης αλήθειας, ως ώριμη ανάγκη των καιρών και της...
Η ψευδαίσθηση της μοναδικότητας της ανθρώπινης ύπαρξης, όταν έρχεται σε σύγκρουση με τον πραγματικό ψυχισμό.
Η “πτώση” είναι αναπόφευκτη, όταν η ματαιότητα συναντά το κενό και όταν η πληρότητα δεν αποτελεί προορισμό, αλλά πρόσκαιρη στάση μέσα στο ταξίδι.
Στάχτη βελούδο απαλό
βλέμμα μετανάστη!!
Όλο το πόνο του ταξιδεμένου αυτού πουλιού,
τον εκφράσατε με πέντε λέξεις.
Δυνατή παρομοίωση!!
Εγώ κρατώ τη μία: ΣΤΑΧΤΗ!!!
Στη όνειρα και στη καρδιά τους,
που όμως άλλοι ανάψαν τη φωτιά….