Ο Ταπί, παίζοντας στον δρόμο, ανακαλύπτει ένα πράσινο φύλλο κι αναρωτιέται από πού έπεσε, αφού γύρω του βλέπει μόνο πολυκατοικίες και ούτε ένα δέντρο. Επομένως από πού προήλθε αυτό το καταπράσινο φύλλο; Από τη μυρωδιά πρέπει να είναι λεμονιάς αλλά δεν υπάρχουν λεμονιές όπου και να γυρίσει το βλέμμα του! Ο Ταπί αποφασίζει να λύσει το μυστήριο και βάζει το μυαλό του να δουλέψει σωστά για να τα καταφέρει.

Ο Δημήτρης Μπασλάμ έγραψε ένα ενδιαφέρον παραμύθι για παιδιά από 6 ετών και πάνω που θα τα βοηθήσει να κατανοήσουν τι είναι οι «πράσινες ταράτσες», να αγαπήσουν τα δέντρα και το περιβάλλον και να μάθουν με έξυπνο τρόπο πώς να προστατέψουν κι αυτά τον γύρω τους κόσμο. Ο ήρωας της συναρπαστικής αυτής ιστορίας προσπαθεί να λύσει το μυστήριο του φύλλου που έπεσε στα πόδια του την ώρα που έπαιζε αφηρημένος κι έτσι ανακαλύπτει μια καταπράσινη ταράτσα, έναν πραγματικό παράδεισο μέσα στην γκριζάδα και τη μουντίλα του αστικού τοπίου. Λουλούδια, θάμνοι, δέντρα, παρτέρια κρύβονται λες από τον κόσμο και ταυτόχρονα κάνουν καλό στην υγεία όλων. Ποιος τη διαχειρίζεται όμως αυτήν την ταράτσα και γιατί; Ο συγγραφέας δε βαραίνει το κείμενο με νουθεσίες, αντίθετα, όπως και ο μυστηριώδης ιδιοκτήτης της ταράτσας, αφήνει τα παιδιά να κατανοήσουν μόνα τους πόσο χρήσιμη είναι μια τέτοια πρωτότυπη ιδέα μέσα από τις απολαύσεις που προσφέρει αυτός ο μυστικός κήπος. Και ποιος δε θα ήθελε μια δροσερή λεμονάδα από τις λεμονιές του! Κι αν οι μικροί αναγνώστες θελήσουν κι αυτοί να ακολουθήσουν τα βήματα του Ταπί; Ε, τότε, αρκεί μια μικρή απόφαση για να το κάνουν αλλά πρέπει να είναι απόλυτα σίγουροι! Επίσης, διασκέδασα πολύ με τον τρόπο που ανακάλυψε ο ήρωας της ιστορίας τον κρυμμένο παράδεισο και χάρηκα πολύ με το «κλείσιμο του ματιού» στην τελευταία σελίδα!

Η εικονογράφηση του Βίκτωρα Μοσχόπουλου είναι καταπληκτική, γεμάτη χρώματα και ποικίλες οπτικές γωνίες. Βλέπουμε τον Ταπί από κάθε μεριά, αριστερά, δεξιά, ακόμη κι από πάνω ενώ η πόλη αποτυπώνεται μονόχρωμη, άτονη, βαρετή, όπως κάθε πόλη άλλωστε, κι αυτό είναι ένα ευρηματικό τέχνασμα γιατί αντιβαίνει στις πολύχρωμες σελίδες που ακολουθούν. Μάλιστα ο εικονογράφος παρατείνει την αγωνία για λίγο, αφού δε μας αποκαλύπτει από την αρχή τι ανακάλυψε ο ήρωας του βιβλίου και γιατί χαμογελάει ευχαριστημένος! Να όμως που η περιέργεια του αναγνώστη ικανοποιείται από ένα χορταστικό δισέλιδο γεμάτο χρώματα, λεπτομέρειες, ζωή! Πουλιά, δέντρα και φυτά όλων των χρωμάτων και των μεγεθών, έντομα και αντικείμενα δημιουργούν έναν λεπτομερή πίνακα που ξεκουράζει το βλέμμα. Φως και σκιές, ρεαλισμός, χαρακτηριστικές εκφράσεις των ανθρώπων που συζητούν πλαισιώνουν σωστά το κείμενο και ενισχύουν τη φαντασία των παιδιών.

Το «Βρέχει φύλλα» του Δημήτρη Μπασλάμ είναι ένα ενδιαφέρον παραμύθι που βοηθάει ους μικρούς αναγνώστες να κατανοήσουν με τον καλύτερο τρόπο τον σκοπό και τη λειτουργία μιας πράσινης ταράτσας και να ευαισθητοποιηθούν απέναντι στο περιβάλλον. Μπορεί να μη ζούμε σε δάση και βουνά αλλά ακόμη και στην πόλη κάτι καλό μπορούμε να κάνουμε για μας και για τους άλλους. Την επόμενη φορά λοιπόν που θα βρέχει φύλλα, ας σηκώσουμε ένα από το πεζοδρόμιο και ας κοιτάξουμε ψηλά. Ίσως μας περιμένει μια έκπληξη!