9 Σχόλια

1. 

   drmakspy στο 07/07/2015 σε 12:19 πμ

   Το βράδυ γράφουμε αλήθειες
   και με κουράζει.

   Δεν το είχα ποτέ σκεφτεί έτσι… Με προβληματίσατε όμορφα… Καληνύχτα…

   Απάντηση
   • 

     Mάριος Βασιλόπουλος στο 15/07/2015 σε 2:21 πμ

     Tα βράδια όσο και να μην θέλουμε βγαίνει ο αυθεντικός μας χαρακτήρας,αυτό το μικρό παιδί και μας γκρινιάζει για τον ψεύτικο τωρινό εαυτό και όλα αυτά που έκανε εκείνη την ημέρα.Έτσι δημιουργούνται οι βραδινές ενοχές, από τα απωθημένα.. 🙂 Καληνύχτα

     Απάντηση
     • 

       drmakspy στο 15/07/2015 σε 2:44 πμ

       Σε πολλά ποιήματά μου επικαλούμαι αυτό το μικρό παιδί μέσα μου… Όμορφη έκπληξη η ταύτιση αυτή στην απάντησή σου… Καληνύχτα.

       Απάντηση
2. 

   D.T. στο 07/07/2015 σε 7:40 πμ

   Η γραφή σας αγωνίζεται σαν αθλητής και στέφεται την αλήθεια!Εύγε το λοιπόν!

   Απάντηση
   • 

     Mάριος Βασιλόπουλος στο 15/07/2015 σε 2:23 πμ

     Πανέμορφη παραπομπή σε άλλο μου ποιήμα 🙂 Ένα πανέμορφο ευχαριστώ από ‘μένα!!

     Απάντηση
3. 

   Μάχη Τζουγανάκη στο 07/07/2015 σε 9:40 πμ

   Ανώνυμη πολιτεία,
   τα βράδια της γράφω ποιήματα
   στιχάκια νεογέννητα….

   όμορφο το βραδινό φως σας που τρύπωσε στα παράθυρά μας…

   Απάντηση
   • 

     Mάριος Βασιλόπουλος στο 15/07/2015 σε 2:28 πμ

     Ας φωτίσει αυτό το φως και τα πρόσωπα μας εκτός απ’ τον νου.Να τα φωτίσει και να πάψουμε άγνωστοι να ‘μαστε μεταξύ μας,ανώνυμοι.

     Απάντηση
4. 

   Matina Mardeli στο 08/07/2015 σε 6:45 πμ

   Μέσα στην ουδετερότητα, η αγωνία..τα ερωτήματα. Όμορφα γραμμένο!

   Απάντηση
   • 

     Mάριος Βασιλόπουλος στο 15/07/2015 σε 2:33 πμ

     Όσο και να προσπαθούμε ουδέτεροι να είμαστε ,το συναίσθημα θα καταφέρνει την ηρεμία να μας κλέβει. Και σαν συγγραφείς χρέος μας να μετατρέπουμε το συναίσθημα σε φωτιές και το φως τους να μοιράζουμε.

     Απάντηση