Φλογώδης σφαίρα, ο Ήλιος,
στα γαλανά νερά
αισθησιακά χαμηλώνει.
Κοκκινίζει ντροπαλά, η ηλιοφίλητη κόρη
φιλάρεσκα, τα κύματά της, σιάχνει.
Τυφλωμένος από ζήλεια, ο Ποσειδώνας,
την οργή του φυσά
στα κύματα ξεσπά.
Βογγά η Θάλασσα…
Τραγούδι σπαραξικάρδιο
που τους ναυτικούς μαγεύει,
υψώνει.
Ω Θάλασσα ξελογιάστρα,
απέραντη, γαλάζια τσαχπινιά!
