Στην Κατερίνα

Έσκυψε πάνω του και τον φίλησε στα χείλη. Ένα φιλί άγριο και παθιασμένο που τον έκανε να αισθανθεί ένα ρίγος στη σπονδυλική του στήλη. Καθώς τα χέρια της ξεκούμπωναν το πουκάμισο του βιαστικά, το στόμα της διέτρεχε το λαιμό και το στήθος του. Τον ποθούσε τόσο καιρό. Και απόψε τον είχε στα χέρια της. Όλο δικό της. Μια στιγμή, μια φορά, για αυτή τη ζωή. Αυτή τη στιγμή που περίμενε τόσα χρόνια. Αν και ήξερε ότι άλλη στιγμή δεν θα υπήρχε, μιας και οι δύο τους ήταν παντρεμένοι και η ίδια τουλάχιστον, δεν είχε καμιά πρόθεση να διαλύσει την οικογένεια της και να χάσει χρήματα, κοινωνική θέση και ότι άλλο πήγαζε από τον γάμο της,  αυτήν την ευκαιρία δεν θα την έχανε.

Αυτή τη στιγμή δεν την ένοιαζε τίποτα. Ούτε ο άντρας της, ούτε τα παιδιά της, ούτε η έρμη η μάνα της που ήξερε που βρισκόταν και με ποιο σκοπό και μαράζωνε από τον καημό της. Της ήταν όλα αδιάφορα. Ούτε τα σκεφτόταν ούτε καν πέρασαν από το μυαλό της. Λίγα λεπτά μετά, ήταν και οι δύο γυμνοί.
Τύλιξε τα πόδια της γύρω από τη μέση του και κάθισε πάνω του. Τον αισθάνθηκε σκληρό πάνω στη κοιλιά της και φρόντισε γρήγορα να τον πάρει μέσα της. Άρχισε να κουνιέται άγρια, λυσσασμένα. Ας ήταν για μια φορά. Θα το ζούσε όμως. Με όλο το είναι της, τη ψυχή και το κορμί της.  Από τη μεριά του αυτός ένιωθε ήδη τη πυρκαγιά που την έκαιγε. Όχι πως τόσα χρόνια του ήταν αδιάφορη. Κάθε άλλο. Όμορφη γυναίκα ήταν. Αλλά τέτοια ένταση που ένιωθε, δεν την είχε ζήσει με καμιά άλλη γυναίκα. Αφέθηκε να κυλιστεί στον πόθο μαζί της. Ας ήταν. Ας ξεχνούσε και χρέη και γυναίκα και παιδιά. Για ’κείνη μόνο. Και μόνο για απόψε.

Τα κορμιά τους κυλίστηκαν πάνω στον καναπέ και στο χαλί. Μόλις ξαναβρέθηκε πάνω του, έσφιξε με μεγαλύτερη δύναμη τα πόδια της γύρω του. Αν ο άντρας της την είχε κάνει να αισθανθεί έστω για μια φορά αυτό που αισθανόταν τώρα, θα μπορούσε να ζήσει την υπόλοιπη ζωή της ευτυχισμένη. Αλλά αυτός, πάντα σοβαρός και μετρημένος, έμοιαζε να μην μπορεί να εξωτερικεύσει κανένα συναίσθημα. Αν είχε ποτέ του. Αντίθετα αυτή ήταν μια γυναίκα που ξεχείλιζε από συναισθήματα. Τόσο έντονα και παθιασμένα που δύσκολα θα μπορούσαν να ικανοποιηθούν. Και έτσι μάζευε μέσα της. Μάζευε όπως μαζέψει το ηφαίστειο. Ένα ηφαίστειο που απόψε, επιτέλους, είχε  εκραγεί και η λάβα του έκαιγε τόσο την ίδια όσο και το ταίρι της.

Συνέχισε να κουνιέται όλο και πιο άγρια πάνω του. Σύντομα, το πάθος της τον παρέσυρε σε τέτοιο σημείο που αυτός παραδόθηκε τελείως. Τα υγρά του πετάχτηκαν από μέσα του και συναντήθηκαν με τα δικά της. Αυτή χλιμίντρισε σαν άλογο. Η λαβή της χαλάρωσε, σηκώθηκε από πάνω του και ξάπλωσε δίπλα του. Αν και το πρόσωπο της έμοιαζε ανέκφραστο, το σώμα της είχε επιτέλους γαληνέψει.

Άναψε τσιγάρο και τραβήχτηκε στην άκρη του χαλιού. Αισθανόταν ακόμα την καρδιά της να χτυπάει με τρελούς ρυθμούς και την ανάσα της να κόβεται. Χρειάστηκε όλη τη δύναμη της υποκρισίας της για να δείξει ότι παραμένει απαθής. Αυτή, η Κατερίνα, γυναίκα, κύριος του εαυτού της, πλήρης πια, είχε πάρει από αυτόν αυτό που ήθελε. Αυτός προσπάθησε να την πλησιάσει και να την αγκαλιάσει. Αυτή του γύρισε την πλάτη, σηκώθηκε κι άρχισε να ντύνεται. Όταν διάβηκε το κατώφλι του σπιτιού του κλείνοντας την πόρτα πίσω της και αφήνοντας τον απορημένο, είχε ήδη αποφασίσει να τον βγάλει από το μυαλό της. Ό,τι έγινε… έγινε. Καιρός ήταν να γυρίσει σπίτι της, στο ρόλο της μάνας και της συζύγου. Περπάτησε στο δρόμο αγέρωχα κι ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο της. Την ίδια στιγμή που τα τακούνια της χτυπούσαν στις πλάκες του πεζοδρομίου, η σιλουέτα της λικνιζόταν αργά-αργά, αποκαλύπτοντας μια γυναίκα χορτασμένη από τη ζωή.

_

γράφει ο Γιώργης Ταξιδευτής

Ακολουθήστε μας

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 22 – 23 Φεβρουαρίου 2025

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 22 – 23 Φεβρουαρίου 2025

Real News Καθημερινή Πρώτο Θέμa Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των εφημερίδων (Δεν στέλνουμε ανεπιθύμητη αλληλογραφία ενώ μπορείτε να διαγραφείτε με ένα κλικ και δεν θα...

Οι θόρυβοι τού δρόμου: η “μουσική” του

Οι θόρυβοι τού δρόμου: η “μουσική” του

Δεν ξέρω τι λέτε εσείς, μα σε εμένα οι θόρυβοι του δρόμου, μεγάλοι ή μικροί, στην όποια ώρα της μέρας ή της νύχτας μου, μού κρατούν μιαν ιδιότυπη συντροφιά. Ακόμη και αυτός του απορριμματοφόρου του δήμου, είτε αυτού των 12 το βράδυ, είτε εκείνου των 6 το...

Δεν μπορώ να διαβάσω το βράδυ

Δεν μπορώ να διαβάσω το βράδυ

Δεν μπορώ να διαβάσω το βράδυ...Τι υπάρχει το βράδυ;Ζωή ή θάνατος;Ανυπαρξία ή ύπαρξη;Τριβή ή παθητικότητα;Παραπέτασμα ή παραδοχή;Το βράδυ επικοινωνείς με το πνεύμα σου= ΖΕΙΣΤη μέρα επικοινωνείς με τους άλλους= ΠΕΘΑΙΝΕΙΣΤο βράδυ μεταμορφώνεσαι σε μύγα,...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

Δεν μπορώ να διαβάσω το βράδυ

Δεν μπορώ να διαβάσω το βράδυ

Δεν μπορώ να διαβάσω το βράδυ...Τι υπάρχει το βράδυ;Ζωή ή θάνατος;Ανυπαρξία ή ύπαρξη;Τριβή ή παθητικότητα;Παραπέτασμα ή παραδοχή;Το βράδυ επικοινωνείς με το πνεύμα σου= ΖΕΙΣΤη μέρα επικοινωνείς με τους άλλους= ΠΕΘΑΙΝΕΙΣΤο βράδυ μεταμορφώνεσαι σε μύγα,...

Νυχτερινή απαγγελία

Νυχτερινή απαγγελία

«Α πα πα πα, τι είναι αυτό πια με σένα βρε παιδί μου; Γλώσσα δεν έβαλες μέσα σου όλη τη νύχτα απόψε. Μα γιατί άραγε; Πρόβαρες τα καινούρια σου ποιήματα και σε ενέπνεε αυτό να το κάνεις μέχρι τα χαράματα; Έστησα μεν αυτί να ξεχωρίσω τι έλεγες αλλά στ’ αυτιά...

Νυχτερινή απαγγελία

Όταν έρχεσαι…

Όταν έρχεσαι για μένα θα το φωνάζεις. Θα λες το όνομά μου με έναν τρόπο καθηλωτικό. Όταν με ζητάς θα το έχει ζητήσει πρώτα ολόκληρο το σώμα σου. Όταν έρχεσαι για μένα δεν θα κρύβεσαι πίσω από μάσκες δειλίας και ατολμίας. Θα μου απευθύνεσαι σταράτα με τα μάτια σου να...

1 σχόλια

1 Σχόλιο

  1. Κατερίνα Κρυστάλλη

    Πολύ όμορφη γραφή, σωστά δοσμένο κείμενο. Αισθάνθηκα πως ήμουν εκεί, σαν παρατηρήτρια και κοιτούσα κρυφά αυτό το ζευγάρι, χαμογελώντας. Ευχαριστώ πολύ για αυτή την εμπειρία.

    Απάντηση

Υποβολή σχολίου