Ρόδο εσύ της άνοιξης, αστέρι της καρδιάς μας
γλυκιά νότα της ποίησης, πηγή της ομορφιάς μας.
Με σένα η μέρα ξεκινά και η ζωή αρχίζει
με σένα αγάλλεται η αυγή κι ο έρωτας ανθίζει.
Κάθε ανάσα σου, πνοή, κάθε σου γέλιο, ελπίδα
απάγκιο και αναπνοή, μέσα στην καταιγίδα.
Της ομορφιάς πάντα εσύ, πολύτιμο πετράδι
το άγγιγμά σου της ζωής, το πιο όμορφο χάδι.
Κάθε σου λέξη ποίηση, της άνοιξης τραγούδι
κάθε ανάσα σου πνοή, άρωμα από λουλούδι
σαν γιασεμί μαγιάτικο, που από πόθο σφύζει
με σένα τελειώνει η ζωή, με σένα ξαναρχίζει.
Μητέρα, κόρη ή αδελφή, άνοιξη και ανατολή
χαρά, μες την χαρά μας.
Στα όνειρά μας είσαι φως
στα σχέδιά μας αρωγός
καρδιά, απ΄ την καρδιά μας.
_
γράφει ο Φώτης Τρυφωνόπουλος
0 Σχόλια