Ώρες μικρές στων ρολογιών τους δείκτες
Σκέψεις τρανές καθώς περνούν
οι νύχτες
Κι εγώ εδώ, εκεί και παρά πέρα
Μέσα στην ενοχλητική σιγή, φωνή
που βγάζω τρομερή!
Μα ανταπόκριση καμιά
Νιώθω μικρή και παγωνιά
Κι αν
κλείσαν ολονών τα αυτιά
Ανοίξτε μάτια μοναχά!
Δες με...
Είμαι εγώ
Εγώ που κάνω ταραχή, για τόσες νύχτες σαν κι αυτή
και αν είμαι τόσο
δυνατή, λυγάει αργά αυτή η ψυχή
Δες με...
Υπάρχω μέσα σε αυτή τη γη
Στης μέρας την Ανατολή
Αυτή η πάλη με εξαντλεί
Δες με! Θα με διακρίνεις
καθαρά στης νύχτας μέσα τα στενά
Περιπλανιέμαι εδώ ξανά
Δες με...
Δες με πριν φύγω και χαθώ
Πριν γίνω σκόνη, αερικό
Πριν μείνει μόνο αυτό εδώ
Δες με για λίγο... Για όσο ζω...

_

γράφει η Κυριακή Δρίτσα

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!