9.10.2016

Ώρες μικρές στων ρολογιών τους δείκτες
Σκέψεις τρανές καθώς περνούν
οι νύχτες
Κι εγώ εδώ, εκεί και παρά πέρα
Μέσα στην ενοχλητική σιγή, φωνή
που βγάζω τρομερή!
Μα ανταπόκριση καμιά
Νιώθω μικρή και παγωνιά
Κι αν
κλείσαν ολονών τα αυτιά
Ανοίξτε μάτια μοναχά!
Δες με…
Είμαι εγώ
Εγώ που κάνω ταραχή, για τόσες νύχτες σαν κι αυτή
και αν είμαι τόσο
δυνατή, λυγάει αργά αυτή η ψυχή
Δες με…
Υπάρχω μέσα σε αυτή τη γη
Στης μέρας την Ανατολή
Αυτή η πάλη με εξαντλεί
Δες με! Θα με διακρίνεις
καθαρά στης νύχτας μέσα τα στενά
Περιπλανιέμαι εδώ ξανά
Δες με…
Δες με πριν φύγω και χαθώ
Πριν γίνω σκόνη, αερικό
Πριν μείνει μόνο αυτό εδώ
Δες με για λίγο… Για όσο ζω…

 

_

γράφει η Κυριακή Δρίτσα

Ακολουθήστε μας

Υπνοβάτες

Υπνοβάτες

Κάθομαι, κοιμάμαι. στέκομαι κοιμάμαι  και ξαπλώνοντας πάλι κοιμάμαι. Υπνοβατώντας ψάχνω την ελπίδα  μες στο βαθύ το χάος. Με ύπνο το ξεπερνάω.  Στον ύπνο βρίσκω ηρεμία,  στο ξύπνιο με πιάνει μελαγχολία κι εκεί που λέω να το παλέψω  με κυριεύει υπνηλία. Σμίγω με...

ο θόρυβος

ο θόρυβος

Τους άκουγε όλη νύχτα Άλλοτε να ερωτεύονται και άλλοτε εκείνη να σπάει σε ό,τι πολυτιμότερο είχε Τότε ήταν που τα δάκρυά της χτυπούσαν με κρότο το ταβάνι όπως πέφτουν δεκάδες τα παιδιά από τα πολυβόλα ή όπως εκείνα τα πουλιά κλείσανε τις φτερούγες τους και παραδόθηκαν...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

ο θόρυβος

ο θόρυβος

Τους άκουγε όλη νύχτα Άλλοτε να ερωτεύονται και άλλοτε εκείνη να σπάει σε ό,τι πολυτιμότερο είχε Τότε ήταν που τα δάκρυά της χτυπούσαν με κρότο το ταβάνι όπως πέφτουν δεκάδες τα παιδιά από τα πολυβόλα ή όπως εκείνα τα πουλιά κλείσανε τις φτερούγες τους και παραδόθηκαν...

Ιουνίου αναμνήσεις

Ιουνίου αναμνήσεις

  Μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει… Τι μένει απ’ τον Ιούνη;   Η βόλτα στα σοκάκια της Άνω Πόλης. Η ιεροτελεστία του φιλιού – κρυμμένη στις βουκαμβίλιες, μακριά απ’ τις αδιάκριτες ματιές –   Γύρω γιασεμιά, λουλούδια κι ασπρισμένοι τοίχοι. Σοβάδες που ξεκολλούν και...

Σε προσμένω

Σε προσμένω

Σε προσμένω κάτιΔιάπυρους Ιούνηδες καιΤ’ απεχθή φθινόπωρα. Τους ενδιάμεσους μήνες Είτε τρώω χιόνι καιΦλέγομαιΕίτε κρεμάμενος σε μια σεκόγιαΣφίγγω τη θηλή Και σου γράφω ποιήματα.   _ γράφει η Παρασκευή...

1 σχόλια

1 Σχόλιο

  1. Μάχη Τζουγανάκη

    Αυτή η ανάγκη να δει κανείς τον εαυτό μας…την εσωτερική μας κραυγή και αγωνία… Καλημέρα

    Απάντηση

Υποβάλετε ένα Σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *