10 Σχόλια

1. 

   Άννα Ρουμελιώτη στο 09/04/2015 σε 10:22 πμ

   Μέσα σου είναι η αντάρα

   Και το ξέρεις

   Μέσα σου… και σε πονά…

   Και το ξέρεις…

   Και δεν καταλαγιάζει η αντάρα ….κοφτερό μαχαίρι που γυροφέρνει την πληγή και θυμίζει πως ναι δεύτερη ζωή δεν έχει…..

   Απόλυτα αληθινό Βάσω!!!!!!!!!!

   Απάντηση
2. 

   Βάσω Αποστολοπούλου στο 09/04/2015 σε 10:37 πμ

   Σ’ ευχαριστώ πολύ Άννα μου!

   Απάντηση
3. 

   Παναγιώτης Σκοπετέας στο 09/04/2015 σε 11:19 πμ

   Αγαπητή Κα Αποστολοπούλου,

   Στο πολύ όμορφο ποίημά σας, αποκαλυπτικό των ποικίλων κόσμων της ανθρώπινης ψυχής, θα μπορούσε να προστεθεί πως

   δεύτερη ζωή δεν έχει, για να μπορέσεις ν᾽ αγωνιστείς ώστε να κερδίσεις την άλλη …

   Συγχαρητήρια για την προσπάθειά σας!

   Απάντηση
   • 

     Βάσω Αποστολοπούλου στο 09/04/2015 σε 7:50 μμ

     ΄Ετσι ακριβώς, φίλε μου Παναγιώτη. Μας δίνεται μια και μόνη ευκαιρία κι εναπόκειται σε μας να την αξιοποιήσουμε.
     Ευχαριστώ πολύ για τον επαινετκο λογο!

     Απάντηση
4. 

   Μαχη Τζουγανακη στο 09/04/2015 σε 2:16 μμ

   Ας τη φτιάξουμε ετούτη τη ζωή μας αξίζει! Ας βρούμε μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή αυτή, μπορούμε! Την γλυκειά μου καλησπερα

   Απάντηση
   • 

     Βάσω Αποστολοπούλου στο 09/04/2015 σε 7:51 μμ

     Σωστά – γιατί μπορεί να μην έχει δεύτερη ζωή, έχει ωστόσο δεύτερες ευκαιρίες!
     Καλό βράδυ, Μάχη μου, και σ’ ευχαριστώ πολύ!

     Απάντηση
5. 

   Μιχάλης Μπουναρτζίδης στο 09/04/2015 σε 6:13 μμ

   Πολύ όμορφο καλή μου

   Απάντηση
   • 

     Βάσω Αποστολοπούλου στο 09/04/2015 σε 7:53 μμ

     Σ’ ευχαριστώ από καρδιάς, Μιχάλη μου!

     Απάντηση
6. 

   Ρίτα Μενεξίδου στο 09/04/2015 σε 8:33 μμ

   Ακριβώς, Βάσω μου. Μέσα μας είναι η καταχνιά, η μαυρίλα, ο χειμώνας…. Και ξάχνουμε εναγωνίως, έστω, λίγη άνοιξη,,,

   Απάντηση
   • 

     Βάσω Αποστολοπούλου στο 09/04/2015 σε 10:07 μμ

     Κι αν δεν ξεκαθαρίσουμε τη μέσα μας αντάρα, δεν θα δούμε αυτή την ανοιξιάτικη μέρα, Ρίτα μου!
     Σ’ ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο!

     Απάντηση