Ένιωθε απελπισμένος και μόνος! Ήταν ήδη αρκετά φοβισμένος και ταραγμένος! Τώρα ίσως για πρώτη φορά στη ζωή του ένιωθε ότι όλα αυτά που του έλεγαν, τόσο οι δικοί του, όσο οι φίλοι και γνωστοί, ήταν σωστά! Ναι, τώρα καταλάβαινε για πρώτη φορά ότι είχε καταστρέψει ο ίδιος με τα δικά του χέρια την ίδια του τη ζωή! Όταν τού το έλεγαν θύμωνε, τους έβριζε ή στην καλύτερη περίπτωση τους έδινε ψεύτικες υποσχέσεις χωρίς κανένα αντίκρυσμα.

Πάντα του άρεσε η ζωή που έκανε! Στην πραγματικότητα πότε δεν ήθελε να αλλάξει τίποτα! Ποτέ! Πάντα προτιμούσε να έχει την ουσία ανεξαρτήτου κόστους! Τίποτα δεν μετρούσε ή δεν άξιζε περισσότερο στην ίδια του την ζωή από την ουσία! Αυτήν έβλεπε και αυτή σκεφτόταν είτε στον ύπνο του, είτε στο ξύπνιο του! Με αυτήν έκανε συντροφιά, με αυτή μιλούσε, αυτή μοιραζόταν, αυτήν αγκάλιαζε! Μεταξύ τους τρίτος δεν χωρούσε, ούτε υπήρχε χώρος για να μπει κάτι ανάμεσα τους, ανεξάρτητα αν αυτό το κάτι ονομαζόταν οικογένεια, δουλειά, υγεία! Για αυτόν όλα αυτά ήταν ψηλά γράμματα, για την ακρίβεια τα είχε γραμμένα με ψηλά γράμματα! Όποιος στεκόταν εμπόδιο ή προσπαθούσε να σταθεί εμπόδιο μπροστά του από το να φτάσει στην ουσία, τον αντιμετώπιζε με μένος και οργή ανεξαρτήτου κόστους. Έτσι, όταν πρώτα η γυναικά του μη μπορώντας να τον βλέπει να είναι έτσι και να τον αντέχει προσπάθησε να τον εμποδίσει. Τότε αντιμετώπισε την οργή του εισπράττοντας πέρα από φωνές και τις βρισιές, κτυπήματα που την άφησαν αιμόφυρτη στο έδαφος! Στην δεύτερη της προσπάθεια λίγο καιρό αργότερα τα πράγματα ήταν χειρότερα καταλήγοντας στο νοσοκομείο με μώλωπες και κατάγματα. Από τον ίδιο καμία αντίδραση, μόνο προειδοποίηση ότι την επόμενη φορά μπορεί να είναι χειρότερα τα πράγματα για αυτήν αν επιμένει! Επόμενη φορά φυσικά δεν υπήρχε γιατί έφυγε η ίδια από το σπίτι παίρνοντας και τον πεντάχρονο γιο τους και εξαφανίστηκε. Όπως από την ζωή του εξαφανίστηκαν και οι φίλοι του, οι πραγματικοί του φίλοι, αφού μάταια προσπάθησαν να τον συνεφέρουν χωρίς όμως αποτέλεσμα και δεν τους έφτανε μόνο αυτό, είχαν να αντιμετωπίσουν το μένος και την οργή του σε σημείο που η κατάσταση είχε ξεφύγει από τον έλεγχο, σπάζοντας σαν γυαλί και τραυματίζοντας ανεπανόρθωτα τις πραγματικές του σχέσεις!

Στο σώμα, μυαλό και σκέψη του κυριαρχούσε η ουσία! Όλη του η ζωή συνέχιζε να περιστρέφεται γύρω απ' αυτήν! Τίποτα δεν τον άλλαζε αφού ήδη είχε χάσει την γυναίκα, το παιδί του, τους φίλους και στην συνέχεια τη δουλειά του! Αναμενόμενο το αποτέλεσμα! Ούτε μπορούσε να δουλέψει, αλλά ούτε και ήθελε! Η ουσία δεν τον άφηνε! Ήξερε ότι έπρεπε να κάνει τα πάντα για να μην τη χάσει, να μην σταματήσει, να υπάρχει ή καλύτερα να ρέει μέσα του. Όσο για την δουλειά αφού έβρισε τον εργοδότη του όταν προσπάθησε ο ίδιος να τον συνεφέρει βλέποντας την κατρακύλα που άρχισε να παίρνει , αφού πρώτα τον απείλησε, στην συνέχεια προσπάθησε να χειροδικήσει εναντίον του και στην συνέχεια έφυγε από την δουλειά του, μη μπορώντας να αντέξει και να αντικρύσει την πραγματικότητα τρέχοντας γρήγορα για να βρει την ουσία.

Ένιωθε ότι μόνο η ουσία ήταν πράγματι αυτή που τον καταλάβαινε και τον αγαπούσε! Μόνο όταν γίνονταν ένα μαζί της μπορούσε να λειτουργήσει ως «άνθρωπος». Τι ειρωνεία! ‘Όμως πράγματι ήταν τόση μεγάλη η εξάρτηση και ο εθισμός που και για το κάθε βήμα του, την κάθε κίνησή του, έπρεπε να υπάρχει η ουσία μέσα του για να μπορεί να αντέχει! Είχε γίνει τελικά δούλος και υπηρέτης της ουσίας, η οποία σιγά-σιγά και με μεθοδικότητα, αφού κατάφερε να του καταστρέψει όλη του την ζωή, χάνοντας όλους τους ανθρώπους που κάποτε αγάπησε, αφήνοντάς τον τελείως μόνο, τώρα είχε βάλει πλώρη να καταστρέψει και να αποτελειώσει και τον ίδιο!

Ένα πρωί τον βρήκαν πεσμένο στο έδαφος ανήμπορο να σηκωθεί και να μιλήσει, με αρκετά κτυπήματα κρατώντας όμως σφικτά στα χέρια του δυο μπουκάλια που περιείχαν αλκοόλ!

Τώρα βρίσκεται σε ένα νοσοκομειακό κρεβάτι περιτριγυρισμένος όχι από την ουσία αυτή την φορά, αλλά από διάφορα μηχανήματα που προσπαθούν να τον υποστηρίξουν τεχνικά ή καλύτερα να του δώσουν λίγη ακόμα παράταση ζωής. Ο ίδιος δεν είναι σε θέση να αντιδράσει ή να μιλήσει. Βλέπει μόνο παθητικά τους γιατρούς και τους νοσηλευτές που πηγαινοέρχονται άλλοτε βιαστικά και άλλοτε παθητικά. Έτσι παθητικά όπως αντιμετώπισε και ο ίδιος τη δική του ζωή, μη θέλοντας να αλλάξει κάτι σε αυτήν και επιλέγοντας συνειδητά να ακολουθήσει την «ουσία» του, παρά να ακολουθήσει την πραγματική ουσία της ζωής.

Δυο άντρες με άσπρες ρόμπες έχουν σταθεί μπροστά από το κρεβάτι του κρατώντας διάφορα χαρτιά όπου τα φυλλομετρούνε και τα σχολιάζουν. Ο ένας, ο μεγαλύτερος σε ηλικία, απευθυνόμενος στο νεότερο λέει: «πρόκειται για ένα κλασικό παράδειγμα αλκοολικού με όλα τα χαρακτηριστικά του» και στην συνέχεια του προσθέτει «αφού πρώτα κατέστρεψε τα πάντα στο πέρασμα του σχέσεις, δουλειά, οικογένεια, άφησε για το τέλος του τον ίδιο τον εαυτό. Άλλωστε τα ευρήματα μιλούν από μόνα τους», ο νεότερος κουνά καταφατικά το κεφάλι του κρατώντας στα χέρια του τα διάφορα χαρτιά, ενώ του λέει ότι αν τελικά τη γλιτώσει τα κατάλοιπα που του έχουν μείνει θα τον συνοδεύουν για μια ζωή. Ο μεγαλύτερος σε ηλικία λέει ότι δυστυχώς δεν μπορούν να κάνουν κάτι άλλο, αφού φρόντισε ο ίδιος να κάνει τόσα πολλά στον ίδιο τον εαυτό του! Δηλαδή, λέει ο νεότερος, δεύτερη ζωή δεν έχει; Ακριβώς του απαντάει! Δεύτερη ζωή δεν έχει! Του γυρίζουν την πλάτη και απομακρύνονται και οι δυο.

Όπως και ο ίδιος κάποτε γύρισε τη δική του πλάτη επιδεικτικά σε όλους αυτούς που προσπάθησαν να τον βοηθήσουν και να τον συνεφέρουν επιλέγοντας να ζήσει μόνος του με την «ουσία». Τα μάτια του έχουν βουρκώσει! Τα δάκρυα έχουν αρχίσει να κυλάνε από τα μάτια του! Ο ίδιος επέλεξε να ζήσει στην κόλαση. Το μόνο που μπόρεσε να ψελλίσει ήταν «δεύτερη ζωή δεν έχει», ενώ στην συνέχεια άρχισαν να βαράνε κάνοντας διάφορους θορύβους τα διάφορα μηχανήματα που ήταν ζωσμένος ή περικυκλωμένος. Σε κλάσματα δευτερολέπτων αρκετοί άνθρωποι ντυμένοι στα άσπρα βρέθηκαν γύρω του « ανακοπή καρδίας» φώναξε ο ένας « αρχίστε την διαδικασία» φώναξε ένας άλλος. Τα μάτια του έκλεισαν για πάντα δεν κατάλαβε όμως ποτέ του αν αυτοί οι άνθρωποι με τα άσπρα ήταν γιατροί ή άγγελοι ντυμένοι στα άσπρα! Το μόνο που θυμάται και ήταν σίγουρος ήταν ότι είχαν πει «δεύτερη ζωή δεν έχει!»

_

γράφει ο Φίλιππος Φιλίππου

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!