Δυο σταγόνες μέλι
κόλλησαν στις άκρες των χειλιών,
καθώς το αίμα,
στις ροζιασμένες σακούλες,
φούσκωνε και ξεφούσκωνε,
σαν τη δερμάτινη ζώνη
που βαστά το στομάχι,
μην τυχόν και παραπέσει
στις άκρες των ποδιών.
Για να μην πεινάσει
ο χρόνος,
όση ώρα ξεροστάλιαζε
στον μετέωρο κυνόδοντα,
θερίσαμε το ζυμάρι
απ’ τον κορμό τού ψωμιού·
τώρα, το μέλι
κρεμάστηκε απ’ το σαγόνι
Δεν αναμένονται
άλλοι πια χειμώνες
_
γράφει o Αντώνης Χαριστός
0 Σχόλια