Γεννήθηκε την περίοδο που στη χώρα της υπήρχε μεγάλη αστάθεια και αναταραχή, που είχαν συμβεί διάφορα συγκλονιστικά γεγονότα. Άλλοι πανηγύριζαν, άλλοι έκλαιγαν, ενώ κάποιο άλλοι έφευγαν για το άγνωστο, ελπίζοντας για ένα καλύτερο αύριο από αυτό που ζούσαν τόσα χρόνια. Έτσι και ο πατέρας της, με τα ρούχα που φορούσε και λίγες δραχμές στα χέρια, έφυγε για να δουλέψει στις πλούσιες χώρες της Ευρώπης, τον παράδεισο όπως πίστευε, για να βρει δουλειά για ένα καλύτερο αύριο για τον ίδιο, άλλα περισσότερο για την οικογένειά του!
Ο πρώτος καιρός ήταν δύσκολος! Έκανε ότι δουλειά τού ζητούσαν για ένα κομμάτι ψωμί. Τα βράδια πριν κοιμηθεί έκανε το σταυρό του, έπαιρνε στα χέρια τη μοναδική φωτογραφία που είχε της γυναίκας και της κόρης του, τη χάιδευε, της μιλούσε και την φιλούσε, ενώ με δάκρυα στα μάτια τούς υποσχόταν ότι γρήγορα θα γυρίσει κοντά τους! Οι λίγες δραχμές που έφερε μαζί του σιγά – σιγά έγιναν πολλές. Αρκετές τις έπαιρνε η σύζυγός του για τις ανάγκες του σπιτιού και της μονάκριβής τους κόρης. Τα χρόνια σιγά – σιγά έγιναν πολλά! Ο πόθος της επιστροφής έγινε μεγαλύτερος! Η κόρη του μεγάλωσε, κόντευε τα επτά και την είδε μόνο μια φορά από τότε που έφυγε στα ξένα.
Η σύζυγός του ζήτησε να επιστρέψει! Του είπε ότι τα λεφτά από τη σκληρή δουλειά του ήταν ήδη αρκετά και τους αρκούσαν και περίσσευαν, ενώ η κόρη του τον ζητούσε συνεχώς! Αφού πείστηκε μετά από επτά ολόκληρα χρόνια και με την τσέπη γεμάτη επέστρεψε τελικά στην πατρίδα, στο σπίτι του, στην οικογένεια του, τη γυναίκα του και την μονάκριβή του κόρη. Ήθελε να είναι συνέχεια κοντά της, να αναπληρώσει όσο μπορούσε όλα αυτά τα χρόνια που ήταν μακριά της. Δεν ήθελε να χάσει τίποτα από αυτήν, άλλωστε γι΄ αυτήν ξενιτεύτηκε, γι΄ αυτήν δούλευε για να μην στερηθεί τίποτα στη ζωή της! Προτίμησε να στερηθεί ο ίδιος την οικογένεια του για τόσα χρόνια, αλλά η οικογένεια του να μην στερηθεί τίποτα.
Τα χρόνια πέρασαν γρήγορα! Πράγματι δεν τους έλειψε τίποτα, ούτε από υλικά αγαθά, πόσο μάλλον από ψυχικά και συναισθηματικά. Ήρθε η στιγμή που η μονάκριβή τους κόρη τελείωσε το σχολείο και ετοιμαζόταν για σπουδές. Η ίδια ήθελε να φύγει από τη χώρα της, να πάει σε μια καλύτερη ευρωπαϊκή χώρα να σπουδάσει, σε καλύτερου επιπέδου πανεπιστήμια! Ήθελε να ζήσει το δικό της όνειρο, να ανοίξει τα φτερά της όπως η ίδια τούς έλεγε και ονειρευόταν! Οι γονείς της πάγωσαν! Δεν ήθελαν με τίποτα να τη χάσουν από κοντά τους! Η ίδια δεν καταλάβαινε τίποτα! Το απαιτούσε! Στην προσπάθεια του πατέρα να την πείσει εισέπραξε την «πληρωμένη» απάντηση ότι ο ίδιος έφυγε και τους άφησε μόνους για επτά ολόκληρα χρόνια για να δουλέψει, τώρα είναι η δική της σειρά.
Της έδωσαν την ευχή τους μαζί με ένα φυλακτό και αρκετά, πλέον, ευρώ, αυτή τη φορά σε αντίθεση με το πατέρα της που είχε φύγει τότε με μερικές δραχμές στην τσέπη! Οι γονείς μαράθηκαν! Έλιωναν από τη στεναχώρια! «Καλύτερα να μην έφευγα πότε, να μην αποκτούσα λεφτά» έλεγε και ξανάλεγε ο πατέρας. Ο πρώτος καιρός περνούσε αρκετά καλά για την Άννα! Γράφτηκε στη σχολή που πάντα την ενδιέφερε και ήθελε να ασχοληθεί με το μόντελινγκ και τη μόδα. Στην πορεία οι γονείς της διαπίστωσαν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά μαζί της. Έγινε απότομη, ήταν πάντα βιαστική και απαιτητική και ζητούσε πάντα περισσότερα λεφτά. Γενικά η συμπεριφορά της άλλαξε προς το χειρότερο. Άρχισαν να ανησυχούν και να φοβούνται συνάμα. Έφυγε απροειδοποίητα και εσκεμμένα ο πατέρας για να δει τί συνέβαινε. Κόντεψε να πάθη εγκεφαλικό με το θέαμα που αντίκρισε. Η κόρη του, η μονάκριβή του κόρη είχε μπλέξει με τα ναρκωτικά! Παράλληλα έκανε και κατάχρηση διαφόρων φαρμακευτικών σκευασμάτων. Τη μάζεψε άρον – άρον και επέστρεψε εσπευσμένα σπίτι.
Εδώ και δύο μέρες είναι σε πρόγραμμα απεξάρτησης από τα ναρκωτικά. Ήδη νιώθει κάπως καλύτερα, τόσο σωματικά, όσο και ψυχολογικά. Μόνο συναισθηματικά νιώθει χάλια. Νιώθει ότι απογοήτευσε την οικογένειά της! Ο πατέρας της την αγκαλιάζει στοργικά, ενώ η μητέρα της τής φιλά τα χέρια. Κοιτάζει τον πατέρα της και με δάκρυα στα μάτια του λέει «κάποτε πατέρα εσύ έφυγες με λίγες δραχμές και με άδειες αποσκευές για την ξενιτιά… και τα κατάφερες», ενώ ήδη έχει ξεσπάσει σε λυγμούς. Ο πατέρας της την διακόπτει, τη φιλά στο μέτωπο στοργικά και της λέει «μπορεί να έφυγα με λίγες δραχμές στην τσέπη, για την ακρίβεια δώδεκα ευρώ και τέσσερα λεπτά με τα σημερινά δεδομένα…», της προσθέτει χαμογελώντας και για να την κάνει να νιώσει ωραία και άνετα «αλλά όλη η περιουσία που έχω αποκτήσει μέχρι σήμερα είσαι εσύ». Την ίδια ώρα από την βαλίτσα με την οποία επέστρεψε άρον – άρον, την οποία μόλις έχει ανοίξει η μητέρα της παίρνει ένα παντελόνι το οποίο ήταν άτσαλα και ασυγύριστα τοποθετημένο για να το συμμαζέψει και να το πάρει στο σπίτι να το πλύνει! Για την ακρίβεια ήταν το μόνο πράγμα που περιείχε η βαλίτσα που είχε φέρει πίσω μαζί της. Ξαφνικά κάποια κέρματα γλιστρούν και πέφτουν από το παντελόνι της στο έδαφος. Σκύβει η ίδια να τα πάρει, τα μαζεύει και αρχίζει να τα μετρά! Ξαφνικά ξεσπά σε αναφιλητά, ενώ τα δάκρυα της τρέχουν ασταμάτητα! Διαπιστώνει με μεγάλη της έκπληξη ότι είναι δώδεκα ευρώ και τέσσερα λεπτά, όσα ακριβώς είχε πάρει μαζί του ο πατέρας της φεύγοντας πριν χρόνια στην ξενιτιά για δουλειά, με τη μόνη διαφορά ότι ο ίδιος επέστρεψε αργότερα μετά από σκληρή δουλειά με γεμάτες βαλίτσες και μπόρεσε να κτίσει την ζωή του, το μέλλον του, το οποίο η ίδια φρόντισε να το καταστρέψει με την αντίθετη ακριβώς πορεία. Είχε φύγει με πολλά λεφτά και με γεμάτες αποσκευές και επέστρεψε πίσω με άδειες αποσκευές και η μεγαλύτερη ειρωνεία με δώδεκα ευρώ και τέσσερα λεπτά στην τσέπη που ούτε και αυτά δεν την άντεξαν και γλίστρησαν από την τσέπη του παντελονιού της για να φύγουν μακριά της! Σφίγγει στα χέρια της τους γονείς με όση δύναμη της απέμεινε, τόσο σωματική, όσο και συναισθηματική και ξεσπά σε ένα συνεχές και γοερό κλάμα και πνίγεται από λυγμούς…

_

γράφει ο Φίλιππος Φιλίππου