Η πλούσια ανήλικη Νάστια ζει στα βόρεια προάστια, φοιτά σε ιδιωτικό κολέγιο και έχει σχέση με τον Αλέξανδρο που εγκρίνουν οι γονείς της. Τα πάντα ανατρέπονται την ημέρα που θα κάνει κοπάνα με την κόλλητή της, Φαίδρα. Η Νάστια θέλει να πάνε στην Γκράβα, να δει πώς ζουν τα κατ’ εκείνη φυσιολογικά και ανέμελα παιδιά. Εκεί γνωρίζει κι ερωτεύεται τον Ιλίρ, έναν έφηβο που θα της αλλάξει για πάντα τη ζωή!

Η Νάστια είναι μια κοπέλα που ζει μια άνετη οικονομικά ζωή, την οποία αγαπάει. Η μόνη της ένσταση είναι η σχέση με τον Αλέξανδρο, που δεν τον πολυσυμπαθεί κιόλας. Ο πατέρας της μεγαλογιατρός και η μητέρα της των κοινωνικών εκδηλώσεων, της χαρίζουν τα πάντα. Ο Ιλίρ την κάνει να αλλάξει ρότα και να ακολουθήσει την καρδιά της. Είναι ψηλός, γοητευτικός, μυστηριώδης και την ξετρελαίνει. Μαζί ζουν κάτι πρωτόγνωρο και απόλυτα ρομαντικό, ώς τη μεγάλη αποκάλυψη. Κι από κείνο το σημείο, σαν ντόμινο, τα πάντα αρχίζουν να καταρρέουν!

Δροσερό και φρέσκο κείμενο, αποφεύγει τις παγίδες και τα στερεότυπα άλλων ερωτικών μυθιστορημάτων με έφηβους πρωταγωνιστές, ρέει αβίαστα, έχει αποκαλύψεις και ανατροπές και μια κορύφωση στο τέλος που με άφησε στο καλύτερο σημείο της ιστορίας! Το λεξιλόγιο και το στυλ της συγγραφέως με βοήθησαν να διαβάσω ολόκληρο το κείμενο, χωρίς να πηδήξω σελίδες, παρ’ όλο που υπάρχουν πολλές σκέψεις της Νάστιας, μιας κοπέλας που ξεδιπλώνει τον χαρακτήρα της χωρίς φόβο και αναστολές, με τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά της. Ήθελα να διαβάσω τη συνέχεια, ήθελα να δω πώς θα στερεωθεί ο έρωτας αυτών των δύο παιδιών και πώς θα καταλήξουν δύο αντίθετοι και διαφορετικοί κόσμοι! Και μετά το σημείο καμπής της ιστορίας, η Νάστια ενηλικιώνεται συμπεριφορικά, αλλάζει χαρακτήρα και το κλείσιμο του πρώτου μέρους της διλογίας με έκανε να σκεφτώ ότι αυτό το κορίτσι ίσως εξελιχθεί σε κάτι πραγματικά επικίνδυνο στο επόμενο μυθιστόρημα, το «Στο αντίθετο ρεύμα».

Καλογραμμένο κείμενο, με σωστή έκταση και ιδανικό χειρισμό μιας χιλιοειπωμένης κατά τα άλλα ιστορίας, με δική του ταυτότητα και σαφές στυλ, που χάραξε τον δικό του δρόμο στην καρδιά μου. Το αγάπησα γιατί ήταν διεισδυτικό, γιατί σε κάποια σημεία έμεινα με κομμένη ανάσα, γιατί, προς το παρόν τουλάχιστον, δεν έχει αναμενόμενο τέλος, γιατί το έγραψε μια νέα κοπέλα που θέλησε να πει κι εκείνη τη δική της άποψη πάνω στο θέμα του εφηβικού και απαγορευμένου έρωτα, συγκινώντας με και κάνοντάς με να αγωνιώ καθώς στηνόταν μπροστά μου ένα σωστά δομημένο εφηβικό δωμάτιο, που κατά λάθος άνοιξε η πόρτα του στον κόσμο των ενηλίκων και θερίσαμε θύελλες. Τε ντούα και Ότσε τσόρνιγιε στην ίδια ιστορία! Τρέχω για το επόμενο!