Σ’ αχούς ασκητικούς
ξέφρενο λαμνοκόπι,
με λάβρους αυλούς
κυλά το υδροκόπι.
Της πεθυμιάς τα χείλη
την φαντασιά φιλούν,
σε ξομπλιαστό μαντήλι
γλυκάνισο σφαλνούν.
Σε ίσκιους ηλιοδέσμιους
απόκαμα να ζω
κι ό,τι δεν υποπτεύθηκα
με φόβο αναζητώ.
Αρχή, συγκίνησες, χαρές,
τέλος και θλίψες, όλα!
Του πόθου ας λείψουν οι στιγμές!
Νιρβάνα! Έλα τώρα.
_
γράφει ο Λεωνίδας Καζάσης
Ακολουθήστε μας
Real News https://youtu.be/J6Vxwpb3jugΚαθημερινή Πρώτο Θέμα Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των εφημερίδων (Δεν στέλνουμε ανεπιθύμητη αλληλογραφία ενώ μπορείτε να...
Τα παιδιά έτρεξαν στον δρόμο των ονείρωνΜόλις είχε νυχτώσει και το αυγουστιάτικο ασήμιείχε λούσει τον τόπο, καθώς οι μανάδες μάζευαν το βραδινό τραπέζι.Μα εκείνων τα μάτια, νύστα δεν γνώριζαν,έφεγγαν ζωή.Καθώς τα είδαν να ορμούν στους αργυρολουσμένους δρόμους,έκαναν...
Ζήλεψα…τις κόρες των ματιών σου,όπως παιχνίδιζαν ατίθασα αντίκρυ στο χρωματιστό γυαλί,σαν σε πρώτο εαρινό ραντεβού. Θαύμασατα μήλα των δαχτύλων σου,που πληκτρολογούσαν με έντασηόσα ξέχασε η αφή σου να διαβάζει σε ομιλητικά αγγίγματα. Αφουγκράστηκατην ηχητική θαλπωρή...
Ακολουθήστε μας στο Google News
Διαβάστε κι αυτά
Ζήλεψα…τις κόρες των ματιών σου,όπως παιχνίδιζαν ατίθασα αντίκρυ στο χρωματιστό γυαλί,σαν σε πρώτο εαρινό ραντεβού. Θαύμασατα μήλα των δαχτύλων σου,που πληκτρολογούσαν με έντασηόσα ξέχασε η αφή σου να διαβάζει σε ομιλητικά αγγίγματα. Αφουγκράστηκατην ηχητική θαλπωρή...
Νιώθω μια σταγόνα Να κυλά αργά στο μάγουλό μου Νιώθω τον αέρα να φυσά Νιώθω τα μαλλιά μου να χορεύουν, Νιώθω σαν να με βλέπουν από εκεί ψηλά Από έναν όμορφο κήπο με κάθε λογής λουλούδια και ομορφιά Νιώθω το έδαφος που φιλούν γόνατά μου Μα το έδαφος δε με αφήνει να...
Στην αμμουδιά που μ’ έφερες στάθηκα για λίγο Να θυμηθώ τον χτύπο της καρδιάς Και το φτερούγισμα εκείνο το ανεξήγητο Που ούτε ο γιατρός δεν μπορεί να περιγράψει Και την ταχύτητα των χτύπων της Έτοιμη να σπάσει η καρδιά Τραβώντας μέ απαλά και με χειρουργική ακρίβεια...
0 Σχόλια