Ευρυδίκη Περικλέους Παπαδοπούλου

Θαλασσινές γυναίκες

Θαλασσινές οι γυναίκες

Να στάζουν αλάτι

Αγκυροβολημένες

Στο μέσα καράβι της καρδιάς

Στα σαράντα διπλωμένο

Κάποτε ήταν ολόδροσες

Χαλικάκια

Αχινοί

Πεταλίδες και όστρακα

Στα μαλλιά ανέμιζαν

Φύκια

Οι Παναγιές

Αχειοποίητες

Γλυκιώτισσες

Κερυνιώτισσες

Κάποτε θα επιστρέψουν πάλι

Παραθαλάσσιες

Σ’ ακρογιάλι αγαπημένο

Τώρα κωπηλατούν τη ζωή

Τώρα έριξαν θάλασσα πίσω τους

Σε ναυάγιο πνιγμένων

Φουρτούνα η αντοχή

Οι λέξεις σωσίβια

Να τις βουλιάζουν

Μέδουσες

Τσούχτρες

Καρχαρίες

Να γλιστρούν

Καταιγίδες

Στο κατάστρωμα

Οι αγαπημένοι

Απόντες

Φωνάζουν θάλασσα

Αίμα θάλασσα

Προσφυγιάς θάλασσα

Κάποτε ήταν καπετάνισσες

Φαροφύλακες

Παγοθραυστικά

Υπερωκεάνια

Κάποτε σαν άλλα σώματα

Αγγεία σώματα

Καράβια σώματα

Ανέμιζαν

Γιαλουσίτισσες

Αμμοχωστιανές

Ριζοκαρπασίτισσες

Τώρα έπεσαν σε καιρούς

Τώρα καΐκια

Μαούνες

Ψαροκάικα

Κάποτε θα επιστρέψουν

Σ’ ακρογιάλι αγαπημένο

 

____

Η Ευρυδίκη Περικλέους Παπαδοπούλου γεννήθηκε στη Λευκωσία. Είναι Διευθύντρια Πολιτισμού και καθηγήτρια μουσικής στη Μέση Εκπαίδευση. Γράφει ποίηση, θέατρο, διηγήματα, και έρευνες. Το 2005 πήρε το Κρατικό Βραβείο Ποίησης. Θεατρικά έργα της βραβεύτηκαν από το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού της Κύπρου, το θέατρο ΕΝΑ και τον ΘΟΚ. Αρκετά από τα έργα της έχουν μεταφραστεί σε διάφορες ξένες γλώσσες. Το 2014 εκδόθηκε από τις εκδόσεις «ΝΕΦΕΛΗ» το μυθιστόρημα της «ΩΣ ΑΛΗΘΩΣ – Η ΖΩΗ ΤΗΣ ΧΑΡΙΤΑΣ ΜΑΝΤΟΛΕΣ», το οποίο καταγράφει τη ζωή της γυναίκας, που αποτελεί εμβληματική φυσιογνωμία στον αγώνα για εξακρίβωση της τύχης των αγνοουμένων και κατά της τουρκικής κατοχής της Κύπρου.

Ακολουθήστε μας

(Σαν) όνειρο ήταν

(Σαν) όνειρο ήταν

Κοιτάζοντας στο απέναντι χαγιάτι, ενός παιδιού την ομορφιά ατενίζω. Σαν θαλλός, γερμένο προς τον ήλιο, με γέλιο τιμαλφές και φωτεινό. Έχοντας ακτίνες να το ακολουθούν, σαν προβολείς θεάτρου.    Προσοχή! Η αυλαία κλείνει.   Κοιτάζοντας στο απέναντι χαγιάτι,...

Σύμπας

Σύμπας

Τη χαραυγή ντύνεσαι Αφροδίτη ήλιος χρυσός το απομεσήμερο στο έρεβος ασημένιο φεγγάρι. Κι εγώ, καταδικασμένος να ζω, σ’ ένα μόνο γαλάζιο αστέρι να θαυμάζω όλα τα άλλα. Σε όλα τα άλλα είσαι εσύ... εγώ... ένας ταπεινός στρατιωτάκος του σύμπαντος που με διάλεξε να σε...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Επιμέλεια άρθρου

Διαβάστε κι αυτά

Σύμπας

Σύμπας

Τη χαραυγή ντύνεσαι Αφροδίτη ήλιος χρυσός το απομεσήμερο στο έρεβος ασημένιο φεγγάρι. Κι εγώ, καταδικασμένος να ζω, σ’ ένα μόνο γαλάζιο αστέρι να θαυμάζω όλα τα άλλα. Σε όλα τα άλλα είσαι εσύ... εγώ... ένας ταπεινός στρατιωτάκος του σύμπαντος που με διάλεξε να σε...

Αναζήτηση…

Αναζήτηση…

Πλέουμε στο κουφάρι του καλοκαιριού Δίπλα μας κόλποι, ο Μέγας Γυαλός, η Μικρή Άμμος νησιά, της Αποκάλυψης, της Παναγιάς, της Λαγνείας Διαβήκαμε στον καιρό και σε μέρη δύσβατα Μάθαμε να χωρίζουμε τις θύμησες όπως χωρίζουν τα νησιά τους ανθρώπους τους -ντόπιοι,...

The last exit

The last exit

Με την πρώτη συννεφιά του Σεπτέμβρη χρωματίζονται τα όμορφα που θα έρθουν.  Αρκεί να θες να τα δεις… Όπως θα οδηγείς στη μεγάλη βαρετή ευθεία ενός ατέλειωτου, σκληρού και άχρωμου καλοκαιριού,  μη ξεχαστείς! Να στρίψεις στην τελευταία έξοδο.  Σ ’αυτή που γράφει… “Μωβ,...

3 σχόλια

3 Σχόλια

  1. Ανώνυμος

    Εξαιρετικό το ποίημα της Ευριδίκης Περικλέους Παπαδοπούλου. Με συγκίνησε βαθύτατα. Τα θερμά μου συγχαρητήρια.

    Απάντηση
    • Ανώνυμος

      Σας ευχαριστούμε!

      Απάντηση
  2. Γκέλη Ντηλιά

    Πολύ ιδιαίτερο!

    Απάντηση

Υποβολή σχολίου