Εφιάλτης

Δημοσίευση: 5.04.2020

Ετικέτες

Κατηγορία

Η μοναξιά απόψε ζωγραφίζει

μόνο στο γκρίζο, 

πάνω σε λευκό καμβά, 

μια μάλλον παράξενη μορφή

που έχει αρχίσει να σου μοιάζει.

 

Κι εσύ πάντα εκεί, αιχμάλωτη

στη φυλακή μιας αδιανόητης πραγματικότητας

γαντζωμένη στο τίποτα της καθημερινότητας,

φοβισμένη για όλα όσα ακούς

και για τα χειρότερα που ξέρεις, 

πως έρχονται.

 

Στωικά υπομένεις, πονάς.

Γι αυτά που σου στερούν, 

για όλα όσα σου κρύβουν.

 

Εσύ και η αφόρητη σιωπή σου,

αγκαλιασμένες,

μαρμαρωμένες σε ένα μόνο λυγμό

σε ένα άδειο βλέμμα,

σε ένα παγωμένο χαμόγελο.

 

Και μέσα στη σιωπή, ένας ήχος εκκωφαντικός

αυτός, της καρδιάς σου

κι ένα δάκρυ πικρό, 

μια κραυγή αδυσώπητη.

 

Υποφέρεις, πονάς

για την θλιμμένη Άνοιξη

που μοιάζει με έναν ανελέητο,

με έναν ατέλειωτο Χειμώνα.

Για τα φοβισμένα βλέμματα.

Για τους έρημους δρόμους,

την καχυποψία, τα ψέματα.

 

Για την πρωτόγνωρη καθημερινότητα

που σε πληγώνει.

Για το όνειρο που χάνεται.

Για την ζωή που σε προσπερνά.

Για τις προσδοκίες σου, που ξεφτίζουν 

αργά, βασανιστικά.

Για τον εφιάλτη που δεν τελειώνει.

 

Ναι, κλαις,

μα ήχος δεν βγαίνει.

Το δάκρυ στέρεψε, ακόμα κι αυτό.

Κι ότι απόμεινε, 

είναι ο καταθλιπτικός ήχος της σιωπής,

το αβάσταχτο μοιρολόι της.

 

Μα και ο διάχυτος τρόμος, που αιωρείται παντού.

Ο εφιάλτης του φόβου, που κυριαρχεί γύρω σου

κι έχει αρχίσει τελευταία 

να σου μοιάζει.

 

Κι αυτό εσένα πιο πολύ,

απόψε σε τρομάζει

 

_

γράφει ο Φώτης Τρυφωνόπουλος

Ακολουθήστε μας

Αυτό-θανάτωση ίσον Μοναξιά

Αυτό-θανάτωση ίσον Μοναξιά

Όλα άρχισαν από την μνήμη, εκεί όπου εσύ κατοικείς, και δεν κοιτάω πιά τις φωτογραφίες σου, τις έχω θάψει πρώτα μέσα μου, το μόνο αποδεικτικό στοιχείο πως κάποτε υπήρξες. Σκυφτός μου γράφω αυτό το γράμμα, σκυφτός θα πει, ελάχιστος χώρος να καταλαμβάνει το σώμα, αυτό...

Morituri me salutan

Morituri me salutan

Ένας χάρτης δεν αρκεί για να με σώσει από τη δίνη του ωκεανού Μέχρι και ο Θεός δε με λυπήθηκε! Ποιος θα με προδώσει; Παράφορος κυματισμός Δεν είναι τυχαίος… Κείνται άπασες οι φιλοδοξίες αναμένουσες τη βίαια αρπαγή τους Είναι αδίστακτες! Δάκρυα αγύμναστα, νόθα Ιαχές...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Επιμέλεια άρθρου

Διαβάστε κι αυτά

Morituri me salutan

Morituri me salutan

Ένας χάρτης δεν αρκεί για να με σώσει από τη δίνη του ωκεανού Μέχρι και ο Θεός δε με λυπήθηκε! Ποιος θα με προδώσει; Παράφορος κυματισμός Δεν είναι τυχαίος… Κείνται άπασες οι φιλοδοξίες αναμένουσες τη βίαια αρπαγή τους Είναι αδίστακτες! Δάκρυα αγύμναστα, νόθα Ιαχές...

Οι μέρες της νιότης μας

Οι μέρες της νιότης μας

Αποκαΐδια στην ποδιά του Χρόνου  οι μέρες της νιότης μας  σκόρπισαν στο πρώτο τίναγμα.  Διαβατάρικα πουλιά που έχασαν την άνοιξη  απ’ του χειμώνα τις κορφές αγναντεύουν  ηλιόλουστα σκιρτήματα αλλοτινών ερώτων.  Παραδομένες στις ρυτίδες του καιρού  άλλες στεριές και...

Οι μέρες της νιότης μας

Άνθρωπος

Κι άλλοι πέρασαν τα τείχη, Άλλοι με δάφνες, Άλλοι με βάγια και άλλοι γκρεμίζοντας τα. Και εμείς παραμέναμε δίπλα τους εκεί  και τους δοξάζαμε. Τι και αν οι ύμνοι δεν γραφόταν για αυτούς. Τι και αν υμνούνταν φωναχτά για εμάς. Για εκείνους που ακολουθούμε πιστά,  Για...

0 σχόλια

0 Σχόλια

Υποβολή σχολίου