Η μέρα θολώνει
η καρδιά σταματά
ο χρόνος παγώνει
τα μάτια υγρά.
Βαριανασαίνω!
Τα χείλη μου σφίγγουν
η ανάσα ανάβει
το στόμα μου καίει
τις λέξεις ζαλίζω.
Κόμπος στο στέρνο!
Ήρθες σα λάμψη
να με δροσίσεις
αστράφτουν τα μάτια
το σώμα μου τρέμει
το βλέμμα σαστίζει
φωτιά και αγέρας
ο νους μου χορεύει
εσένα σαν δω…
Κοίτα με πάλι
να με σκορπίσεις.
Μίλα μου πάλι
ν’ αναστηθώ.
_
γράφει o Χρήστος Φαρμάκης
0 Σχόλια