Έξι γυναίκες, όλες τους θύματα σωματικής και ψυχολογικής βίας, ζουν στη δική τους κόλαση και υφίστανται διαφορετικά περιστατικά κακοποίησης. Γιατί δε μιλάνε; Γιατί δεν αντιδρούν; Γιατί αφήνουν το κακό να διαιωνίζεται; Τι ενώνει αυτές τις γυναίκες και πώς συνδέονται μεταξύ τους;

Η Άννα Γαλανού, συγκλονισμένη από τα ολοένα αυξανόμενα περιστατικά γυναικοκτονιών και θυμάτων που υφίστανται κακοποίηση από τους άντρες, σκύβει με σεβασμό πάνω από αυτό το πρόβλημα και ζωντανεύει έξι γυναίκες που η κάθε μια τους απεικονίζει και μια διαφορετική περίπτωση. Με ρεαλισμό και με σκηνές που με καθήλωσαν ξεδιπλώνεται ένα μυθιστόρημα-κατηγορητήριο απέναντι στους άντρες που κακοποιούν, εκμεταλλεύονται, βιάζουν τις γυναίκες. Πόσο όμορφα και γλυκά ξεκινάνε όλες οι ιστορίες και πόσο γρήγορα και άσχημα κλιμακώνονται! Όσο μάλιστα προχωράει η ανάγνωση, αρχίζουν να ενώνονται οι πρώτες ψηφίδες και να φαίνονται τα πρώτα κοινά στοιχεία μεταξύ των ηρωίδων, οι οποίες από κεφάλαιο σε κεφάλαιο έρχονται σε ολοένα και πιο δύσκολη θέση. Γνώρισα γυναίκες που βιάστηκαν, που έπεσαν θύματα απάτης και κοροϊδίας, που τις χειρίστηκαν και τις εκμεταλλεύτηκαν, που τις έδερναν και τις βίαζαν συστηματικά κι όσο προστίθεντο στο παζλ κι άλλες άρχισα να φοβάμαι για το μέγεθος της βίας που υπάρχει γύρω μας χωρίς να το παίρνουμε χαμπάρι (ή και που κλείνουμε τα μάτια μας μπροστά του, ενίοτε).

Η ιστορία ξεκινάει με τη Ρεβέκκα, κόρη δικηγόρου, η οποία μεγάλωσε βλέποντας τον πατέρα της να κακοποιεί τη μητέρα της, ώσπου μια ανοιξιάτικη μέρα βρήκε τη μαμά της νεκρή. Ορφανή πλέον στα δέκα της, μεγαλώνει μόνη της, αφού η σχέση της με τον πατέρα της αλλάζει ριζικά: της γυρνάει την πλάτη, αδιαφορεί, δεν την υποστηρίζει ψυχολογικά. Κι όταν γίνεται δεκαεπτά, της ο πατέρας της ξεκινάει να τη χτυπά και να τη δέρνει, όπως έκανε με τη μητέρα της. Ταυτόχρονα, η Βέρα μεγαλώνει με τη γιαγιά της, Βαρβάρα, και έχει σαν όνειρο να μπει στην ιατρική, χρήματα όμως δεν υπάρχουν Με χίλιες δυσκολίες και στερήσεις κι ενώ η υγεία της γιαγιάς της επιδεινώνεται η Βέρα καταφέρνει να μπει στην πολυπόθητη σχολή και τα πράγματα περιπλέκονται όταν ο σύντροφός της αρχίζει να την κακοποιεί. Ποιοι είναι οι γονείς της και γιατί μεγάλωσε μόνο με τη γιαγιά της; Η Ευδοκία, η Μίνα, η Ελένη και η Στέλλα αρχίζουν να μπαίνουν μία μία στην ιστορία αυτή κι έτσι στήνεται ένας σφιχτοδεμένος κλοιός γεμάτος ένοχη σιωπή, ψέματα, πόνο και κακουχίες.

Η συγγραφέας αποτυπώνει με διαύγεια και αντικειμενικότητα τη θέση κάθε γυναίκας που έχει εγκλωβιστεί σε μια κακοποιητική σχέση και τη φωτίζει από ποικίλες οπτικές γωνίες. Κάποιες από τις ηρωίδες του βιβλίου προβληματίζονται, άλλες είναι πιο αποφασισμένες, μερικές σιωπούν και υπομένουν, κάποιες αγνοούν τα πρώτα σημάδια και τις ενδείξεις πως ο άνθρωπός τους είναι ένα σκληρό τέρας. Πώς μπορούν να προστατέψουν τον εαυτό τους; Γιατί δε μιλάνε στην αστυνομία ή σε κάποιον δικό τους άνθρωπο; Τι πραγματικά φοβούνται; Μήπως η αγάπη τις κάνει να υπαναχωρούν; Κι αν αυτό δεν είναι αγάπη αλλά αδιαφορία, καρτερικότητα, ακόμη και καθαρός τρόμος; Πώς θα συνεχίσουν τη ζωή τους; Γιατί δεν καταλαβαίνουν πως η κατάσταση θα κλιμακωθεί και στο τέλος θα κινδυνέψει η ίδια τους η ζωή; Πώς μπορούν να ξεφύγουν από τη νοσηρή κατάσταση που βιώνουν, μια κατάσταση παραφροσύνης και παράνοιας; Θα επέλθει ποτέ η τιμωρία του δράστη; Πόσες ζωές έχουν καταστραφεί πριν ή θα καταστραφούν μετά από αυτές; «Ζωές απέναντι» στην αλήθεια, στον φόβο, στο απόλυτο κακό. Ζωές που κάποια στιγμή θα ενωθούν με μια δυνατή αποκάλυψη και θα σταθούν απέναντι στον ένοχο. Ζωές ακριβώς όπως αποτυπώνονται στο ιδιαίτερο εξώφυλλο του βιβλίου. Με πόδια που τρέμουν, με λιποψυχία αλλά θα σταθούν. Ποιο θα είναι το τελικό αποτέλεσμα; Θα είναι δίκαιο και λυτρωτικό για όλους; Μπορεί να μπει ένα τέλος στα περιστατικά κακοποίησης; Έξι γυναίκες, ένας ένοχος: ο άντρας. Τις ενώνει ένας φόνος, μια κακοποίηση, θα ξεπεράσουν όμως τον φόβο τους; Θα αντιμετωπίσουν το τέρας; Πώς συνδέονται, πώς γνωρίστηκαν, πώς ενώθηκαν και ποιο θα είναι το επόμενο βήμα; Ρεαλισμός, δυνατές σκηνές, κλιμακούμενη πλοκή κι ένα βροντερό, διαχρονικό μήνυμα: «Σπάσε τη σιωπή! Μίλα, δεν είσαι μόνη σου»!