Στην άκρη εκεί του λιμανιού
ήρθα να σου μιλήσω,
οι αναμνήσεις άσχημες
θέλω να τις μισήσω.
Σε σκέφτομαι και περπατώ,
τη θάλασσα κοιτάζω,
μαύρα ειν΄όλα μέσα μου
βλέπω και δεν τρομάζω.
Εσύ μια μέρα χάθηκες
έφυγες μακριά μου,
χίλια κομμάτια έγινε
για πάντα η καρδιά μου.
Με τα κομμάτια της αυτά
πρέπει να συνεχίσω,
οι πληγές αιμορραγούν
και πώς να τις μετρήσω;
Για σένα που μ΄ αγάπησες
θα ζω, θα ανασαίνω,
τι κι αν εσύ δεν είσαι εδώ
εγώ θα σε προσμένω.
Ζωή μου είν΄η σκέψη σου
και πως να την προδώσω,
μέχρι ο χάρος να φανεί
να΄ρθω να σ΄αναταμώσω.
_
γράφει η Μαρία Παπαπαναγιώτου
0 Σχόλια