Ξεθύμαναν τα τριαντάφυλλα στον κήπο.
Έμειναν πάνω τους λίγες στάλες προσμονής,
υπολείμματα μεγάλων σκέψεων
που γεννήθηκαν κοντά στα δειλινά.
Ο ήλιος -κάποτε- έφτιαχνε νικητές
στα περιθώρια του χρόνου.
Άφηνε την αλήθεια των αρίστων
να κρύβεται στα πέταλα
των τριανταφυλλιών.
Κι από ’κει περίμενε να δει
τις πορείες των ηρώων.
Είχε μια αποστολή
γιατί τα μάτια διψούσαν (ακόμα)
για φως κι έρωτα.
-
γράφει ο Χριστόφορος Τριάντης
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Ακολουθήστε μας
Real News https://youtu.be/Q4q005OR_r0 Καθημερινή Πρώτο Θέμα Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των εφημερίδων (Δεν στέλνουμε ανεπιθύμητη αλληλογραφία ενώ μπορείτε να διαγραφείτε με ένα...
Όλα άρχισαν από την μνήμη, εκεί όπου εσύ κατοικείς, και δεν κοιτάω πιά τις φωτογραφίες σου, τις έχω θάψει πρώτα μέσα μου, το μόνο αποδεικτικό στοιχείο πως κάποτε υπήρξες. Σκυφτός μου γράφω αυτό το γράμμα, σκυφτός θα πει, ελάχιστος χώρος να καταλαμβάνει το σώμα, αυτό...
Ένας χάρτης δεν αρκεί για να με σώσει από τη δίνη του ωκεανού Μέχρι και ο Θεός δε με λυπήθηκε! Ποιος θα με προδώσει; Παράφορος κυματισμός Δεν είναι τυχαίος… Κείνται άπασες οι φιλοδοξίες αναμένουσες τη βίαια αρπαγή τους Είναι αδίστακτες! Δάκρυα αγύμναστα, νόθα Ιαχές...
Ακολουθήστε μας στο Google News
Επιμέλεια άρθρου
Διαβάστε κι αυτά
Ένας χάρτης δεν αρκεί για να με σώσει από τη δίνη του ωκεανού Μέχρι και ο Θεός δε με λυπήθηκε! Ποιος θα με προδώσει; Παράφορος κυματισμός Δεν είναι τυχαίος… Κείνται άπασες οι φιλοδοξίες αναμένουσες τη βίαια αρπαγή τους Είναι αδίστακτες! Δάκρυα αγύμναστα, νόθα Ιαχές...
Αποκαΐδια στην ποδιά του Χρόνου οι μέρες της νιότης μας σκόρπισαν στο πρώτο τίναγμα. Διαβατάρικα πουλιά που έχασαν την άνοιξη απ’ του χειμώνα τις κορφές αγναντεύουν ηλιόλουστα σκιρτήματα αλλοτινών ερώτων. Παραδομένες στις ρυτίδες του καιρού άλλες στεριές και...
Κι άλλοι πέρασαν τα τείχη, Άλλοι με δάφνες, Άλλοι με βάγια και άλλοι γκρεμίζοντας τα. Και εμείς παραμέναμε δίπλα τους εκεί και τους δοξάζαμε. Τι και αν οι ύμνοι δεν γραφόταν για αυτούς. Τι και αν υμνούνταν φωναχτά για εμάς. Για εκείνους που ακολουθούμε πιστά, Για...
“Ο ήλιος -κάποτε- έφτιαχνε νικητές
στα περιθώρια του χρόνου.”
με μάγεψαν αυτοί οι στίχοι. υπήρχε ναι μια αποστολή…
Πολύ ωραίο Χριστόφορε!
Γεμάτο νοσταλγία με στάλες προσμονής και υπολείμματα σκέψεων, φως και έρωτα!!!! Υπέροχο το ποίημά σου Χριστόφορε γραμμένο για να αγγίζει!!!!!