Γράφει η Βάσω Αποστολοπούλου.
Οι λέξεις έχουν γεύση. Όχι όλες. Όχι πάντα. Κάποιες ιδιαίτερες, σημαντικές και για αυτό ξεχωριστές λέξεις είναι αυτές που αφήνουν τη γεύση τους. Γεύση γλυκιά, γεύση πικρή. Γυρίζουμε τη λέξη στο στόμα μας σαν καραμέλα – κι εκείνη λιώνει, απλώνεται στον ουρανίσκο μας και μας γεμίζει συναισθήματα. Νοσταλγία και τρυφερότητα – λέξεις γλυκές! Οργή και αγανάκτηση – λέξεις πικρές! Είναι εντυπωσιακό το πώς μια λέξη μπορεί να μας ταξιδέψει, να μας κάνει αισιόδοξους, να μας μελαγχολήσει. Κι όχι μόνο σαν άκουσμα – αλλά και σαν γεύση!
Το όνομα της μάνας μας. Η ίδια η λέξη “μάνα” – ίδια για όλους και μοναδική για τον καθένα. Το όνομα της πρώτης μας αγάπης. Το όνομα ενός νησιού που περάσαμε αξέχαστες διακοπές. Το όνομα ενός φίλου χαμένου στο χρόνο και ξεχασμένου από καιρό. Και πόσες άλλες! Λέξεις απλές, γράμματα στη σειρά, που τις ψιθυρίζεις και γεμίζει ο νους εικόνες, ήχους και χρώματα. Και γεύσεις! Γλυκές, πικρές, γλυκόπικρες! Σαν τις εμπειρίες που ανασύρουν! Σαν τη ζωή μας την ίδια!
Πόσο δίκιο έχεις Βάσω. Κάθε λέξη που θα χρησιμοποιήσω τώρα εδώ, ακόμη και οι πιο απλές -όπως ας πούμε – “όμορφα μυρίζει η σάλτσα”, μπορεί να ταξιδέψουν χρόνια και χιλιόμετρα μακριά, όταν η γιαγιά μου έφτιαχνε την ίδια σάλτσα πριν από μισο αιώνα. Ωραία η ιδέα σου για άρθο οι λέξεις και δοσμένο θαυμάσια.
Σ’ ευχαριστώ πολύ Χριστόφορε για τα επαινετικά σου λόγια! Για πρώτη φορά σκέφτηκα ότι οι λέξεις έχουν γεύση όταν έγραφα το “Βαλς μιας ζωής”, όπου η Χριστίνα, η ηρωίδα, ένιωθε μια γεύση καραμέλας στο στόμα κάθε που ψιθύριζε το όνομα του αγαπημένου της Ορέστη! να έχεις μια όμορφη μέρα – και τη γεύση από τη σάλτσα της γιαγιάς να σου θυμίζει νοσταλγικές στιγμές!
οπως παντα Βασω μου,αφησες μια ,,,γλυκεια γευση στο αρθρο σου.Κατι σαν μελωμενες τηγανιτες.Ευγε.
Τι πολύ όμορφη και γευστική η παρομοίωση με τις μελωμένες τηγανίτες!!! Σ’ ευχαριστώ πολύ Φώφη μου!
Πόσο αληθινά όλα αυτά; Πράγματι υπάρχουν λέξεις πασπαλισμένες με ζάχαρη άχνη!
Κι είναι στ’ αλήθεια τυχεροί όσοι έχουν πολλές τέτοιες καραμελένιες λέξεις στο γυάλινο βαζάκι της καρδιάς τους! καλησπέρα Ιωάννα μου, σ΄ευχαριστώ πολύ για το όμορφο σχόλιο!
Μα οι λέξεις είναι οι αντικατοπτρισμοί των σκέψεων και των αισθήσεων απ’ το μυαλό μας στο λευκό χαρτί.
Και φυσικά έχουν υπόσταση μυρωδική και στρογγυλή σαν φρούτα που ωρίμασαν και μας προσφέρονται.
Πολύ ωραίο το γραμμένο σου Βάσω- να είσαι καλά!
“…σαν φρούτα που ωρίμασαν και μας προσφέρονται.”! Τι όμορφη παρομοίωση και πετυχημένη – φέρνει στο νου ροδάκινα ζουμερά και τη γεύση τους στον ουρανίσκο! Σ’ ευχαριστώ πολύ, φίλε μου Στρατή, και να έχεις μια όμορφη μέρα!