Το παραμύθι, μα ήταν αυτή η γιαγιά
Και έσβησε μια μέρα σαν παραμύθι
Έγιναν τα μαλλιά της σύννεφα λευκά
Νερό πηγής, εγίνηκε η ψυχή.
Τα μάτια στον ουρανό χάρισαν δυο αστέρια
Δίπλα στο φεγγάρι λάμπουν τα βράδια
Λένε πως ξάγρυπνη μένει μια γιαγιά
Με το παραμύθι της τ’ ανείπωτο αντάμα.
Μετάφραση: Μαρία Βάγια
_
γράφει ο Έντμοντ – Ανδρέας Σαλβάρης
Ακολουθήστε μας
Αναλυτικά, όλες οι προσφορές των εφημερίδων του Σαββάτου και της Κυριακής συγκεντρωμένες σε ένα και μόνο σημείο!
Τελικά δεν περνάει μέρα χωρίς να σε σκεφτώ Σαν να μην σε γνώρισα ποτέ, Μα σα να σε ήξερα ανέκαθεν. Λείπεις από την ζωή μου, Ακόμα μια φορά, που το "για πάντα" με πρόδωσε. Ακόμα μια φορά, που κομματιάζεται η σιγουριά. Την απώλεια μετρώ, στα πόσα δάκρυα συνηθίζεται. Μα...
Όλα τα χρώματα της γης όλα τα φώτα της αυγής σε ένα χαμόγελο σου! Άστρο νεκρό του πρωινού μεθάει το χρώμα του ουρανού ξυπνώντας στο όνειρο σου... Να αγγίξω θέλω μια χορδή να ταξιδέψουμε μαζί σε κάθε κύτταρο σου! Και ας μείνω πάλι μια ψυχή χωρίς ταυτότητα και γη μακριά...
Ακολουθήστε μας στο Google News
Επιμέλεια άρθρου
Διαβάστε κι αυτά
Όλα τα χρώματα της γης όλα τα φώτα της αυγής σε ένα χαμόγελο σου! Άστρο νεκρό του πρωινού μεθάει το χρώμα του ουρανού ξυπνώντας στο όνειρο σου... Να αγγίξω θέλω μια χορδή να ταξιδέψουμε μαζί σε κάθε κύτταρο σου! Και ας μείνω πάλι μια ψυχή χωρίς ταυτότητα και γη μακριά...
Για εσένα μιλάω Για εσένα, που είσαι αληθινός σε έναν κόσμο αναληθή Για εσένα, που ανθίζουν οι κατιφές και οι γαρδένιες για να σε γνωρίσουν Για εσένα, που η ψυχή σου φωτίζει αβύσσους και γεμίζει δυσαναπλήρωτα κενά Για εσένα, που λες αλήθεια σε όλους εκτός απ’τον εαυτό...
Έτσι πορεύτηκα έως τα σήμερα, χορεύοντας. Στριφογύριζα ανάλαφρος, χαμένος στη μουσική. Ένα έργο τέχνης κάθε βήμα μου και κάθε περιστροφή. Τον πόνο στα χέρια και τα πόδια μου δεν τον λογάριασα. Έτσι πορεύτηκα έως τα σήμερα, χορεύοντας. Το σώμα μου σαν ποτάμι...
Σας ευχαριστώ πολύ, κ.Βασίλειος Μαντικός!
… να είστε πάντα καλά κε Σαλβάρη!