Το παραμύθι, μα ήταν αυτή η γιαγιά
Και έσβησε μια μέρα σαν παραμύθι
Έγιναν τα μαλλιά της σύννεφα λευκά
Νερό πηγής, εγίνηκε η ψυχή.
Τα μάτια στον ουρανό χάρισαν δυο αστέρια
Δίπλα στο φεγγάρι λάμπουν τα βράδια
Λένε πως ξάγρυπνη μένει μια γιαγιά
Με το παραμύθι της τ’ ανείπωτο αντάμα.
Μετάφραση: Μαρία Βάγια
_
γράφει ο Έντμοντ – Ανδρέας Σαλβάρης
Σας ευχαριστώ πολύ, κ.Βασίλειος Μαντικός!
… να είστε πάντα καλά κε Σαλβάρη!