Με το πρώτο της βιβλίο “παντρεύει” τον πεζό με τον έμμετρο λόγο και ταξιδεύει τους μικρούς αναγνώστες σε κόσμους ονειρικούς!

Πώς θα συστήνατε τον εαυτό σας σε ένα παιδί;
Θα του χαμογελούσα και θα του έλεγα «Εγώ είμαι η Δήμητρα! Εσένα πώς σε λένε;»
Για να συστηθεί κανείς πιστεύω σε ένα παιδί, αρκεί ένα μεγάλο, ειλικρινές χαμόγελο. Τα παιδιά είναι τόσο άμεσα και ανεπηρέαστα από οτιδήποτε φτιαχτό που για να τα προσεγγίσει κανείς αρκεί και μόνο να θέλει στ’ αλήθεια να τους μιλήσει και να έχει κάτι να τους πει ή να τους δείξει που θα τραβήξει την προσοχή τους. Αρκεί να δείξει κανείς ενδιαφέρον για αυτό που εκείνα έχουν στο μυαλό τους και τα απασχολεί, και τα παιδιά θα τον θυμούνται αμέσως.
Τα παιδιά δε γνωρίζουν από βιογραφικά ή σπουδές, ή κατάρτιση. Ούτε θα συγκινούνταν από τα «επιτεύγματα» που ένας μεγάλος θεωρεί ότι έχει καταφέρει. Ένα μεγάλο χαμόγελο, μια ειλικρινής αγκαλιά και ενδιαφέρον για αυτά, προσφερόμενα σταθερά και γενναιόδωρα σε μεγάλες ποσότητες θα σε κάνουν πιστεύω καλό τους φίλο.

Μιλήστε μας για το βιβλίο σας.
Είναι μία από τις πρώτες μου ιδέες που έγινε βιβλίο. Το «Όνειρα μυστικά και ευχές» είναι ένα φανταστικό, ευαίσθητο και ποιητικό ταξίδι σε αυτό ακριβώς που λέει ο τίτλος του, στα όνειρα, τα μυστικά και τις ευχές των ανθρώπων. Είναι περισσότερο μια μελωδική περιήγηση της φαντασίας παρά μια απλή ιστορία. Είναι με άλλα λόγια, μια ποιητική και εικονοπλαστική προσέγγιση στο πώς, στον κόσμο της φαντασίας, θα ήταν τα όνειρα, τα μυστικά και οι ευχές, αυτά τα τρία τόσο αφηρημένα μα ταυτόχρονα τόσο απαραίτητα στοιχεία της ζωής μας.
Το βιβλίο αυτό ξεκίνησε σαν ένα ονειρικό ταξίδι εξερεύνησης. Ο Κοσμάς, ο μικρός του ήρωας ταξιδεύει με τη βοήθεια μιας φωτεινής πυγολαμπίδας στον κόσμο του ουρανού, όπου συναντάει τα όνειρα, τα μυστικά και τις ευχές των ανθρώπων. Τι γίνεται όταν τα όνειρα χάνουν τον δρόμο τους; Κι όταν οι ευχές ξεχαστούν και δεν πραγματοποιηθούν; Και τι γίνεται όταν τα μυστικά θελήσουν να φανερωθούν; Μέσα λοιπόν από τα μάτια αυτού του μικρού παιδιού, του Κοσμά, οι μικροί και οι μεγάλοι αναγνώστες αντιλαμβάνονται πως τίποτα στη ζωή δεν πάει χαμένο.

Στο έργο σας παντρεύετε τον πεζό με τον έμμετρο λόγο. Ο μικρός αναγνώστης τι έχει να κερδίσει από αυτή την ένωση;
Αυτός είναι μάλλον ένας άλλος, διαφορετικός τρόπος να ακούσουν τα παιδιά μια ιστορία, με ομοιοκαταληξίες και μελωδική χροιά, πέρα από την απλή αφήγηση. Γενικά είμαι υπέρμαχος του έμμετρου λόγου και της ομοιοκαταληξίας στη λογοτεχνία για παιδιά, γιατί με τον τρόπο αυτό αποτυπώνεται ευκολότερα κάτι στον παιδικό νου. Επίσης, γίνεται το παιδικό ανάγνωσμα ευκολότερο, πιο τραγουδιστό και πιο εύηχο, και ρέει ο λόγος και η ιστορία πιο γλυκά και μαλακά. Ο έμμετρος λόγος είναι ιδιαιτέρως φροντισμένος και προσεγμένος από φιλολογικής πλευράς, και συγκινητικός από συναισθηματικής πλευράς, και τα παιδιά έχουν να ωφεληθούν πολλαπλά χωρίς να το αντιλαμβάνονται από την έκθεση σε φροντισμένο και ρέοντα λόγο. Δηλαδή, ένα άρτιο έργο, με σωστή γλώσσα, καλυτερεύει σταδιακά τα γλωσσικά αισθητήρια των μικρών αναγνωστών και τα καλλιεργεί, και με τη μελωδικότητα του γίνεται πηγή ευχαρίστησης, χαράς και ευφορίας, και το παιδί συμφιλιώνεται σιγά σιγά με το ωραίο, επιτυγχάνεται δηλαδή η ψυχαγωγία με αβίαστο τρόπο.

Τα παιδιά είναι απαιτητικοί αναγνώστες;
Ωω, οι πιο απαιτητικοί που υπάρχουν. Τα παιδιά είναι απαιτητικά σε οτιδήποτε. Θέλουν να φάνε το τέλειο φαγητό, να δουν το τέλειο παιδικό, την πιο ωραία παράσταση, να διαβάσουν το τέλειο βιβλίο. Το να αρέσει ένα βιβλίο στα παιδιά θεωρώ πως είναι από τα μεγαλύτερα κατορθώματα. Πρέπει το βιβλίο να τους αρέσει απ’ την αρχή και να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον και τον ενθουσιασμό τους σε όλη του την έκταση και τη διάρκεια. Αλλιώς, απλά θα βαρεθούν και θα το αφήσουν. Αν τα παιδιά ήταν εκδότες, το 99% των έργων μας θα ήταν αδημοσίευτα χειρόγραφα με ένα σωρό παρατηρήσεις προς διόρθωση!!
Και είναι απαιτητικοί αναγνώστες γιατί οι αντιδράσεις τους είναι αληθινές και ειλικρινείς. Ένα βιβλίο τους αρέσει ή δεν τους αρέσει. Θα πουν και θα δείξουν την αρέσκεια ή τη δυσαρέσκειά τους χωρίς ψέματα. Είναι τόσο απλό γι’ αυτά.

Κατά την άποψή σας, τι πρέπει να κάνει ο γονιός και ο εκπαιδευτικός για να καλλιεργήσει τη φιλαναγνωσία στο παιδί;
Η αγάπη για το διάβασμα δεν είναι μια έμφυτη τάση, αλλά αποκτάται σταδιακά και συστηματικά. Τι πρέπει να κάνουμε; Πρώτα πρώτα να δώσουμε το καλό παράδειγμα, ως γονείς ή εκπαιδευτικοί, γιατί τα παιδιά μας μιμούνται. Να διαβάζουμε εμείς οι ίδιοι αν θέλουμε να πείσουμε τα παιδιά μας να διαβάζουν. Και να τα εμψυχώνουμε, ώστε να καταλάβουν ελεύθερα πως το διάβασμα είναι απόλαυση και όχι υποχρέωση. Και για τα μικρά παιδιά, πρέπει να τους διαβάζουμε! Πολύ! Πολλά και διαφορετικά βιβλία! Και πολλές φορές το ίδιο βιβλίο! Να τους δείχνουμε τις εικόνες, να τα βοηθάμε να θυμούνται τις λέξεις, να συζητάμε γι’ αυτά, να κοιτάμε τις εικόνες και τις λεπτομέρειές τους, να τους λέμε να ζωγραφίσουν για κάτι που διάβασαν! Να τα αφήνουμε να πιάνουν τα βιβλία, να τα μυρίζουν, να τα ξεφυλλίζουν, να βρίσκονται γύρω σε αυτά ακόμα κι αν δεν τα διαβάζουν όλη την ώρα!

Ποιο παιδικό βιβλίο θα θέλατε να είχατε γράψει;
Ουου, πολλά! Είναι πολλά βιβλία που μου αρέσουν πάρα πολύ και θα ήθελα να τα έχω σκεφτεί και… να τα έχω ζωγραφίσει, αν έπιανε και λίγο το χέρι μου…! Μάλιστα, για αυτά που μου αρέσουν πάρα πολύ, όπως του Τριβιζά, πιο παλιά και κλασικά, και του Αντώνη Παπαθεοδούλου, του αγαπημένου μου από τους νέους σύγχρονους συγγραφείς που παρακολουθώ και θεωρώ εξαιρετικά ταλαντούχο, μαλώνω τον εαυτό μου που δεν τα σκέφτηκα ποτέ και όλο λέω «Τέλεια ιδέα και τέλεια ιστορία, αμάν, δεν μπορούσες εσύ να την έχεις σκεφτεί;». Πιστεύω πως στον χώρο του παιδικού βιβλίου στην Ελλάδα γίνεται εξαιρετική δουλειά από συγγραφείς και εικονογράφους, κι εύχομαι και το δικό μου λιθαράκι να είναι εφάμιλλο και άξιο λόγου.

Ετοιμάζετε κάποιο καινούριο έργο;
Ναι! Για την ακρίβεια, είναι έτοιμο! Κινείται σε πολύ διαφορετικό ύφος ως προς την ιδέα, αλλά ο έμμετρος λόγος και σε αυτό το δεύτερο πόνημα με έχει κερδίσει, και του ταιριάζει πολύ! Στο νου μου είναι και έτοιμο, με τα χρώματά του και τα όλα του, εικονογραφημένο! Ελπίζω να προχωρήσει και στην πράξη γρήγορα και σε μερικούς μήνες να το χαρούμε!

_

γράφει η Βούλα Παπατσιφλικιώτη

–

Όνειρα, μυστικά και ευχές
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Φυλάτος

Όνειρα, ευχές και μυστικά.
Μα αλήθεια, πώς να μοιάζουν όλα αυτά;
Τα όνειρα, πιασμένα απ’ των γλάρων τα φτερά,
ταξιδεύουν σαν σύννεφα γοργά.
Των ανθρώπων οι ευχές
ποτίζουν τους κήπους τ’ ουρανού.
Τα μυστικά, σαν χελιδόνια της άνοιξης,
φωλιάζουν μες στη ζεστασιά,
μα κάποια άλλα ζωηρά,
τρέχουν πίσω απ’ τους κομήτες
κι εξερευνούν και τους πλανήτες.

Όμως, τι γίνεται όταν τα όνειρα χάνουν το δρόμο τους; Κι όταν οι ευχές ξεχαστούν και δεν πραγματοποιηθούν; Και τι γίνεται όταν τα μυστικά θελήσουν να φανερωθούν;
Μέσα από ένα ποιητικό κι ευαίσθητο ταξίδι στον ουρανό, τα παιδιά βλέπουν με τα μάτια της φαντασίας και οι μεγάλοι ανοίγουν τα μάτια της καρδιάς τους.

–

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα:
Η Δήμητρα Παπαγεωργίου είναι εκπαιδευτικός, καθηγήτρια αγγλικών, από τη Λαμία. Τα τελευταία χρόνια ζει και εργάζεται στην Κεφαλονιά. Αγαπάει τα παιδιά και της αρέσει να διαβάζει και να γράφει παιδικές ιστορίες, αφού αυτές κρύβουν μέσα τους τις μεγαλύτερες αλήθειες και τις μεγαλύτερες συγκινήσεις. Το «Όνειρα, μυστικά και ευχές» είναι το πρώτο της βιβλίο.