Μέσα από μια συλλογή διηγημάτων μας δείχνει τη δύναμη της Μοίρας!
Ποια ήταν η πρώτη σας επαφή με τη γραφή;
Θυμάμαι από την πρώτη γυμνασίου να έχω έντονη την ανάγκη να τροποποιώ γεγονότα, τοπία, συναισθήματα, σε λογοτεχνικά δημιουργήματα ή ποιήματα. Φαινόταν να έχω μια συνθετική ικανότητα ή ανάγκη θα το έλεγα.
Τι σημαίνει «γράφω» για σας;
Γράφω σημαίνει ψάχνω και αντιλαμβάνομαι αλήθειες κι ας εκπορεύονται από προϊόντα μυθοπλασίας. Σημαίνει ταξιδεύω διατηρώντας την εσωτερίκευσή μου για αρκετό καιρό, όσο διαρκεί η γραφή δηλαδή. Αυτό το ταξίδι μού χαρίζει την πληρότητα, την επαφή με τον εαυτό μου.
Υπήρξε κάποιο πρόσωπο στη ζωή σας, το οποίο έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ενασχόλησή σας με τον κόσμο της λογοτεχνίας;
Όχι δε νομίζω. Αλλά τώρα που το λέτε, όταν ήμουν στο δημοτικό μιλούσα με τη διάλεκτο της Καρδίτσας (γιατί έτσι μιλούσε και η μαμά μου) και ένας δάσκαλος της είπε να διαβάσω πολλά εξωσχολικά βιβλία. Τότε για πρώτη φορά θυμάμαι να ένιωσα τη «διαφυγή» μέσω του βιβλίου. Στην πρώτη γυμνασίου άρχισα να γράφω ώσπου μια μέρα η μαμά μου εξαφάνισε το ντοσιέ μου με ό,τι είχα γράψει. Τότε πληγώθηκα πάρα πολύ και δεν ξανά έγραψα. Ώσπου η ίδια η μαμά μου, μου έδωσε πίσω αυτό που μου αφαίρεσε. Μέσα στο μυαλό μου αυτή είναι η ηρωίδα μου, οι ιστορίες της και η δύναμή της αποτέλεσαν επιθυμία για να της απονείμω «φόρο τιμής». Είναι ο αετός που πέταξε ψηλά, όπως αναφέρω στο βιβλίο μου.
Ποια νοήματα θέλετε να περάσετε στους αναγνώστες μέσα από το βιβλίο σας;
Ο στόχος μου όταν αποφάσισα να εκδόσω το βιβλίο ήταν να πυροδοτηθούν οι προσωπικές ιστορίες του αναγνώστη και να επαναδιατυπωθούν αν χρειαστεί ή να επαναπροσδιοριστούν, έτσι ώστε να συνειδητοποιήσουν το «αφηγηματικό τους πεπρωμένο» και να κατανοήσουν ότι μπορούν ως ένα βαθμό να το ελέγξουν. Ο Καρλ Γιουγκ έλεγε ότι «το ασυνείδητο μέχρι να φτάσει στο συνειδητό ο άνθρωπος το αποκαλεί ΜΟΙΡΑ». Μικρές, απλές, καθημερινές ιστορίες είναι φανερό ότι συνθέτουν το παζλ που λέγεται προσωπικότητα. Μας δίνουν πληροφορίες για το πώς επιλέγουμε; Πώς ζούμε; Πώς είναι η ψυχική και σωματική υγεία μας; Μας βοηθάμε να αναγνωρίσουμε τους φόβους μας, είναι δικοί μας ή μας μεταφέρθηκαν από το παρελθόν, από το οικογενειακό ασυνείδητο ή το ευρύτερο συλλογικό ασυνείδητο; Επίσης, ήθελα να δείξω έντονα την ανθρώπινη δύναμη η οποία φαίνεται σ’ όλες τις ιστορίες μου.
Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με το είδος του διηγήματος; Πιστεύετε πως η Μοίρα οδηγεί τα βήματα της ζωής μας ή εμείς είμαστε κυρίαρχοι στο παιχνίδι της ζωής;
Αποφάσισα να ασχοληθώ μ’ αυτό το είδος λόγω του επαγγέλματός μου ως Ψυχολόγος. Στο πλαίσιο της εκπαίδευσής μου σε μια συστημική προσέγγιση με βιωματικό τρόπο, γνώρισα δικές μου ιστορίες, τις συνειδητοποίησα και ανακάλυψα ότι μπορώ να αλλάξω πολλά στη ζωή μου τα οποία με ακολουθούν από το παρελθόν, εφόσον το πλαίσιο πλέον είναι διαφορετικό. Επίσης, βλέπω καθημερινά στους ανθρώπους που έρχονται στο γραφείο μου, να μεταμορφώνονται μόλις συνειδητοποιούν κάποιες ιστορίες ζωής. Μία κοπέλα συνειδητοποίησε ότι ο φόβος που κουβαλά ουσιαστικά δεν είναι δικός της αλλά του πατέρα της κι έτσι απελευθερώθηκε. Έτσι θεωρώ ότι μπορούμε να αλλάξουμε πολλά στη ζωή μας. Όσο για το «κυρίαρχοι στο παιχνίδι της ζωής» που μου λέτε, πιστεύω ότι κανείς δεν κυριαρχεί σε κανέναν. Σκληρή λέξη το «κυριαρχώ». Όλοι είμαστε συνδεδεμένοι με έναν τρόπο. Η ζωή είναι σύνδεση με το παρελθόν, με τον εαυτό μας, με τη φύση, γενικότερα με το περιβάλλον, με την οικογένεια. Δεν μπορούμε να ακυρώσουμε τίποτα και να κυριαρχήσουμε. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να συμφιλιωθούμε, να αποδεχθούμε, να αλλάξουμε οπτική. Να συνυπάρξουμε με όλα αυτά και με τις δικές μας επιλογές. Σ’ αυτό που συμφωνώ είναι «το παιχνίδι της ζωής» που λέτε. Παρά τις δυσκολίες, την τραγικότητα που υπάρχουν στη ζωή, μπορούμε να δούμε και την ανάλαφρη πλευρά της. Είναι και πάλι θέμα οπτικής και αφήγησης.
Υπάρχει κάποιο βιβλίο που θα θέλατε να είχατε γράψει;
Καταρχήν θα ήθελα να πω ότι ένας τίτλος όπως του συγγραφέα είναι πολύ απαιτητικός με πολλές προσδοκίες που δεν φαντάζομαι καν ποιες είναι αυτές οι απαιτήσεις και οι προσδοκίες. Γι’ αυτό ίσως να μην έλεγα ακόμη ότι κατέχω αυτό τον τίτλο και τη δυνατότητα συγγραφής οποιουδήποτε έργου που μου αρέσει. Παρ’ όλα αυτά θα ήθελα να είχα γράψει βιβλία του Ivrin D. Yalom όπως το «Όταν έκλαψε ο Νίτσε»
Ποια είναι η αγαπημένη σας φράση;
«Δεν είναι η αλήθεια ιερή, ιερή είναι η αναζήτηση της αλήθειας του καθενός μας!» Αυτή είναι μια φράση που χρησιμοποιεί ο Yalom και συμφωνώ, την ασπάζομαι και την παρατηρώ ή την αναζητώ στους συνανθρώπους μου, στην καθημερινότητά μου ή στο γραφείο μου.
Ετοιμάζετε κάτι καινούργιο;
Ετοιμάζω και είναι χιουμοριστικό, σατιρικό, κοινωνικό που σίγουρα δεν θα τελειώσει γρήγορα, αν τελειώσει… Ταξίδι είναι η γραφή… Δεν ξέρω που θα φτάσει.
Το βιβλίο μου «Οι Ιστορίες μου οι Μοίρες μου» είναι το δεύτερο έργο που εκδίδω. Το πρώτο ήταν αυτοέκδοση το 2008, πάλι με την ιδιότητα του Ψυχολόγου. Είναι η «Η τσάντα της συναισθηματικής νοημοσύνης» εκπαιδευτικό για παιδιά, γονείς και παιδαγωγούς.
Οι ιστορίες μου οι Μοίρες μου
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ανάτυπο
Ναι υπάρχουν οι Μοίρες! Άλλες είναι αγέρωχες, όμορφες, με πλούσια μακριά μαλλιά, αστραφτερό χαμόγελο και ζεστό βλέμμα. Κι άλλες είναι ρακένδυτες, μοχθηρές, ξεμαλλιασμένες, χωρίς δόντια. Άλλοτε τις συναντούμε στην πορεία της ζωής μας κι άλλοτε μας περιμένουν την ώρα που θα γεννηθούμε να γαντζωθούν στους ώμους μας, ώστε να σερνόμαστε από το βάρος τους, ή να μας πιάσουν από το χέρι και να μας πουν «προχώρα εγώ είμαι εδώ».
“Οι Ιστορίες μου οι μοίρες μου” είναι ένα πεζογράφημα που δίνεται με βιωματικό λόγο σε έντεκα αυτοτελή αφηγήματα.
Μεμονωμένες, οι αυτοτελείς ιστορίες, έχουν την ικανότητα να συνθέσουν ένα ολοκληρωμένο παζλ από σύμβολα και αφετηρίες ζωής.
Οι ιστορίες είναι απλές στιγμές της καθημερινής ζωής της ηρωίδας που από μέσα τους αναβλύζει ένας θεωρητικός και προσωπικός υπαινιγμός.
Η αρχική υπόθεση της συγγραφέως είναι ότι υπάρχουν οι μοίρες της ζωής. Οι μοίρες αυτές, που συμβάλλουν τόσο πολύ στη δόμηση της προσωπικότητας μας, είναι οι ιστορίες ζωής τις οποίες κληρονομούμε ή βιώνουμε.
Στόχος της συγγραφέως είναι να παρακινήσει τον αναγνώστη να ανακαλύψει τις δικές του μοίρες.
“Μέχρι να κάνεις το ασυνείδητο συνειδητό, θα κατευθύνει τη ζωή σου και θα το ονομάζεις μοίρα”
Καρλ Γιουνγκ
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα:
Η Ελένη Πατίδου του Γεωργίου και της Αικατερίνης, γεννήθηκε το 1967 στη Θεσσαλονίκη και μεγάλωσε μέχρι τα δεκαοκτώ της χρόνια στο Αιγίνιο Πιερίας. Τελείωσε τη Νοσηλευτική στο ΤΕΙ της Λάρισας εξειδικεύτηκε στις μεταγγίσεις αίματος και εργάστηκε σε διάφορα νοσοκομεία της Ελλάδας για δεκατρία χρόνια. Ταυτόχρονα σπούδασε Ψυχολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης, έχοντας δύο κατευθύνσεις στη Σχολική-Εξελικτική και στην Κοινωνική-Κλινική Ψυχολογία. Έκανε τις Μεταπτυχιακές της σπουδές στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Υγείας “Διοίκηση υπηρεσιών Υγείας”. Μέχρι τη συγγραφή του έργου εργάζεται ως Ψυχολόγος στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. Ζει ως μόνιμος κάτοικος της Θεσσαλονίκης μαζί με τον σύζυγό της και την κόρη της. Το βιβλίο “Οι Ιστορίες μου οι Μοίρες μου” είναι το δεύτερο συγγραφικό της έργο, μετά τη συγγραφή του εκπαιδευτικού έργου “Η Τσάντα της Συναισθηματικής Νοημοσύνης”, αυτοέκδοση, 2008. Κείμενα, άρθρα και έρευνές της είναι δημοσιευμένα ηλεκτρονικά ή έντυπα σε περιοδικά κι εφημερίδες.
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
0 Σχόλια