γράφει η Κατερίνα Σιδέρη

Τη δεκαετία του 1990, στην Ελλάδα βρήκαν πρόσφορο έδαφος Βορειοηπειρώτες και Αλβανοί, ενόσω στα μέρη τους η πολιτική κατάσταση ήταν έκρυθμη. Οι περισσότεροι  Έλληνες τους δέχτηκαν αδιάφορα, απρόθυμα ή με κακό μάτι. Εκείνοι προσπαθούσαν να ορθοποδήσουν όπως – όπως, άλλοι τα καταφέρνουν να αφήσουν πίσω τους τη φτώχεια και τη μιζέρια και άλλοι είναι δεμένοι με τα πάτρια εδάφη τους με μια αόρατη κλωστή που δεν τους αφήνει να ξεχάσουν.

Η ιστορία του βιβλίου μας διαδραματίζεται στη Θεσπρωτία. Μια οικογένεια Βορειοηπειρωτών, έχουν κάνει ένα επίπονο, τρομακτικό και κουραστικό ταξίδι και πλέον ζουν σε μια αποθήκη. Ο Αχιλλέας, η δίδυμη αδερφή του Καλλίνα, η Ακριβή, η Έρρικα και ένας πατέρας που ακόμη πονάει τον χαμό της γυναίκας του και τον ξεριζωμό του.

Η Ακριβή είναι ασθενική και όλοι την προσέχουν. Η Έρρικα είναι λειψή, σχεδόν νάνος και έχει δεχτεί στη ζωή της τη χλεύη του κόσμου. Ο Αχιλλέας είναι φευγάτος και πιέζεται να ζει κάτω από αυτές τις συνθήκες και η Καλλίνα, μια δοτική, υπεύθυνη και δυναμική γυναίκα θα κρατήσει τα ηνία της οικογένειας και θα μας εξιστορήσει τη σημερινή ιστορία.

Το οδοιπορικό τους μέσα στα βουνά με τον τρόμο χαραγμένο στα μάτια τους, ο καλόψυχος κτηνοτρόφος Φώτης που δέχτηκε την Ακριβή για γυναίκα του και έζησαν όμορφες στιγμές γεμάτες θαλπωρή και αγάπη, το σύρσιμο κάτω από τα ηλεκτροφόρα σύρματα, το ισχνό μεροκάματο που τους έδιναν και δεν άξιζε διόλου τα όσα πρόσφεραν, οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης τα πρώτα χρόνια στον ξένο γι’ αυτούς τόπο και η άτακτη φυγή του Αχιλλέα που τους πότισε φαρμάκι, είναι οι εικόνες που ανοίγουν την αυλαία, σε ένα έργο  με πρωταγωνιστές τους εναπομείναντες που συνεχώς θα λιγοστεύουν.

… όλοι κουβαλάμε και μια ιστορία που δεν ξέρουμε το τέλος της…

Η Ακριβή τους χαρίζει ένα όμορφο και συνετό παιδί, τη Μυρσίνη που έμελλε να μεγαλώσει κάτω από τις φτερούγες της Καλλίνας και όταν πια σε θέση να ανοίξει τις δικές της και να βγει στη ζωή, τα βήματά της είναι ασταθή και ίσως λανθασμένα…

Στη ζωή τους θα εισχωρήσει η καλόκαρδη Μέλπω, αδερφή του παπά που προσφέρεται να βοηθήσει την οικογένεια της Καλλίνας, η κυρία Άννη και η ευκαιρία που  προσφέρει στην Έρρικα, ένα εισιτήριο για την Αυστραλία και ένα ακόμη για την Αθήνα, αλλά και ο τόπος τους η Μουργκάνα που μπορεί να μοιάζει τόσο μακρινή, έχει όμως φωλιάσει στις καρδιές τους και οι ρίζες της θεριεύουν όλο και πιο πολύ.

Πλέον η ιστορία θα μοιράζεται στην Θεσπρωτία και στην πρωτεύουσα, όπου η Μυρσίνη έχει μετακομίσει για τις σπουδές της. Εκεί θα μειδιάσουν με τον περίεργο τρόπο υποδοχής της σπιτονοικοκυράς κυρίας Ευτέρπης και ενόσω η Μυρσίνη μόνη πια προσπαθεί να βρει τα πατήματά της και να ορθοποδήσει, θα γνωριστεί με τη Μυρτώ που μένει στο διπλανό διαμέρισμα από το δικό της, αλλά και με την ποικιλόμορφη παρέα της που καμία απολύτως σχέση δεν έχει με την ήσυχη και μαζεμένη Μυρσίνη.

Η ζωή παίρνει νέα τροπή, αλλάζει, εκσυγχρονίζεται και παρασύρει στη δίνη της και το κορίτσι από το μακρινό χωριό που δεν ξέρει να διασκεδάζει, δεν ξέρει να βγαίνει, να πίνει και να καπνίζει. Όλα είναι πρωτόγνωρα, αλλά σιγά – σιγά όλα θα γίνουν κτήμα της και κάτι παραπάνω.

Ένα απρόσμενα ξέφρενο βράδυ στο διπλανό διαμέρισμα, ένα φιλί όταν σβήνουν στιγμιαία τα φώτα από έναν άγνωστο, η πρόταση να παρουσιάζουν ρούχα που στην αρχή απορρίφθηκε, η νέα της ζωή που μοιάζει με όνειρο, αλλά και ο μποέμ τύπος Αχιλλέας που την τραβάει σαν μαγνήτης, την αποπροσανατολίζουν χωρίς να το καταλάβει από τον στόχο της, το όνειρό της και τις υποσχέσεις που έδωσε στον πατέρα της.

Θα διαβάσουμε για την πρωτότυπη και πανάκριβη μπουτίκ ‘Λαμέ’, για τα αυστηρά όρια που έχει θέσει η οικογένεια της φοιτήτριας Μυρσίνης, για τον κλειστό τρόπο ζωή τους που έχει επηρεάσει τη Μυρσίνη στο έπακρο, αλλά και για την πλέον απαραίτητη και αναγκαία παρουσία της Μυρτώς στη ζωή της ηρωίδας μας που για οτιδήποτε χρειάζεται εκείνη ρωτάει και η Μυρτώ καθοδηγεί, όχι πάντα με σύνεση.

Ο Λουκάς, ο Αντρέ, ο Dem Pap αλλά και ο Μίλτος είναι άντρες που άφησαν το σημάδι τους στην Μυρσίνη άλλοτε με έντονα φωτεινά χρώματα και άλλοτε με μουντά και μαύρα. Ακολουθεί ένα κόκκινο προκλητικό μίνι φόρεμα, ένας φάκελος με μια επαγγελματική κάρτα σταλμένος από κάποιον εκπρόσωπο, ένα χαστούκι σε τρυφερό μάγουλο και η υποταγή σε έναν άντρα που απαιτεί, κακοποιεί και διεκδικεί το δίχως άλλο.

Πόσα χωρούν ανάμεσα στις λέξεις, δεν βάζει ο νους σας. Η ζήλια, τα ψέματα, οι ενοχές, η προδοσία, το πάθος, οι τύψεις, ο έρωτας, ακόμη και ο θάνατος έχει το μερτικό του. Η ταπείνωση έπεται με ξέχειλο δυναμισμό, τα δάκρυα που δεν μπορούν να ανακόψουν την καθοδική τους πορεία που σαν χείμαρρος τρέχουν ανεξέλεγκτα, αλλά και τα μυστικά που αν όχι όλα τα περισσότερα βγαίνουν στο φως, ξεκαθαρίζουν το ομιχλώδες τοπίο, απογυμνώνουν την ψυχή της Μυρσίνης και την αφήνουν μετέωρη ανάμεσα σε φώτα και ένα περιβάλλον ξένο, κρύο και πλέον αδιάφορο.

Από τα βιβλία που διαβάζω, επιλέγω μια φράση που μου κίνησε το ενδιαφέρον για να την μοιραστώ μαζί σας. Από το βιβλίο της Καίτης Λιανού-Ιωαννίδου, ένα σύντομο βιογραφικό της οποίας θα βρείτε στο τέλος του άρθρου, επέλεξα την παρακάτω:

…όλα είναι γραμμένα στον ουρανό και δεν μπορούμε να τα αποφύγουμε…

Λίγο πριν πέσει η αυλαία και ενώ το μαύρο χρήμα έχει επηρεάσει τη ζωή τους, η απόφαση να αλλάξουν τρόπο διαβίωσης είναι μονόδρομος. Η Μυρσίνη θα κουρνιάσει ξανά στην αληθινή αγκαλιά που πάντα ήταν εκεί ακοίμητος φρουρός για εκείνη και μετανιωμένη θα κάνει μια νέα αρχή, κρατώντας γερά το χέρι του συνδετικού κρίκου με το παρελθόν της.

Η φυγή που κάποτε ήταν λύση για την Καλλίνα, έρχεται ξανά στο προσκήνιο με νέα πρωταγωνίστρια. Τι λέτε θα τα καταφέρει ή τελικά η ζωή της γράφτηκε με κιμωλία και εύκολα μπορεί να σβήσει ακόμη και με τον άνεμο;

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα του βιβλίου.

Η Καίτη Λιανού-Ιωαννίδου γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα αλλά κατάγεται από την Κωνσταντινούπολη. Σπούδασε Μουσική, είναι υψίφωνος, κατέχει πτυχίο Ωδικής και Δίπλωμα Μονωδίας και Μελοδράματος. Απέσπασε Α΄ Βραβείο κι έλαβε Αργυρό μετάλλιο.

Το 2005 άρχισε μαθήματα Ζωγραφικής και Αγιογραφίας. Έργα της έχει παρουσιάσει σε ομαδικές εκθέσεις. Την ίδια χρονιά μπαίνει δυναμικά στον χώρο της Λογοτεχνίας. Γράφει μυθιστορήματα, διηγήματα, ποιήματα.

Το 2008 κυκλοφορεί το βιβλίο της «Η άλλη πλευρά του παραδείσου» από τις εκδόσεις Θέσις, το οποίο διασκευάστηκε από την ίδια σε θεατρικό. Το εξώφυλλο είναι έργο δικό της «Έκσταση», λάδι σε καμβά.

Το 2010 δημοσιεύεται το πρώτο της μικρό διήγημα με τίτλο «Η επιστροφή» στη Φιλολογική Πρωτοχρονιά, εκδόσεις Μαυρίδη και αναδημοσιεύεται στο περιοδικό Λακωνικά και στην εφημερίδα Παλμός Γαλατσίου.

Τον Απρίλιο του 2012 δημοσιεύεται στα free-ebooks η ποιητική της συλλογή «Το γυάλινο δωμάτιο». Το εξώφυλλο είναι έργο δικό της «Η κούκλα», λάδι σε καμβά.

Το 2013 κυκλοφορεί το λαογραφικό «Ελλάδα σ’ αγαπώ-Παράδοση και αναμνήσεις» από τις εκδόσεις Όστρια (βιβλίο συνεργασίας).

Το 2014 από τον ίδιο εκδοτικό οίκο το διήγημα «Χρυσές σελίδες» το οποίο διασκευάστηκε από την ίδια τη συγγραφέα σε θεατρικό μονόλογο με τίτλο «Μια μέρα του Ιούνη».

Την ίδια χρονιά έλαβε μέρος με τρία ποιήματά της στη συλλογική ποιητική ανθολογία “INTELLIGENTSIA” ο κύκλος των ποιητών (01) εκδόσεις Εντύποις.

Το 2015 κυκλοφόρησε το μυθιστόρημα «Κοριός στο μαξιλάρι του προέδρου» από τις εκδόσεις Ωκεανός, για το οποίο έλαβε Α΄ βραβείο από τον 6ο Παγκόσμιο Διαγωνισμό (Ε.Π.Ο.Κ.) 2016.

Το 2016 εκδόθηκε το λαογραφικό «Συνάντηση με το παρελθόν» από τις εκδόσεις Όστρια, το 2017 το μυθιστόρημα «Λίγο πριν ξημερώσει» από τις εκδόσεις Ωκεανός, το 2019 το μυθιστόρημα «Άρωμα σε μελανοδοχείο», το 2021 το μυθιστόρημα «Ο χορός των λυγμών» και τα δύο από τις εκδόσεις Αγγελάκη και το 2022 το παιδικό βιβλίο «Η περιπέτεια του Ξανθούλη», επίσης από τις εκδόσεις Αγγελάκη.

Γράφει στον έντυπο και διαδικτυακό τύπο.

Έχει λάβει βραβεία και επαίνους από διάφορους Παγκόσμιους Λογοτεχνικούς Διαγωνισμούς, και είναι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών και του Ομίλου για την UNESCO Πειραιώς και Νήσων.

Η Καίτη Λιανού-Ιωαννίδου πιστεύει πως κάθε μορφή τέχνης μας οδηγεί στο να ανακαλύψουμε και κάτι καινούργιο για τον εαυτό μας που δεν γνωρίζουμε.

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αγγελάκη.

Το οπισθόφυλλο του βιβλίου αναφέρει:

Πίστεψαν πως θα μπορούσαν να ζήσουν ελεύθεροι σε μια άλλη πατρίδα. Αποφάσισαν να διασχίσουν κρυφά τα βουνά και με δύναμη ψυχής, παραμερίζοντας τους κινδύνους, πέρασαν στη νέα τους γη. Άλλοι τους δέχτηκαν και άλλοι όχι. Εκείνοι όμως τα κατάφεραν και δημιούργησαν τις ζωές τους. Υπάρχει όμως ένας παράγοντας, η μοίρα, που δεν τη γνωρίζει κανείς.

Οι ζωές τους άρχισαν να σκορπίζονται, να χάνονται μαζί με τους ανέμους. Η ελπίδα ήταν το μόνο που έμεινε να κρατά ζωντανή την ύπαρξή τους μέχρι που και εκείνη έδωσε τη θέση της στη μεγαλύτερη θυσία… 

«Η ζωή γράφτηκε με κιμωλία» είναι η συνταρακτική ιστορία μιας οικογένειας που πάλεψε για να ζήσει αλλά και μια ιστορία πάθους, δολοπλοκιών και άμετρης αγάπης.

Η ευρηματική Καίτη Λιανού-Ιωαννίδου, για ακόμη μία φορά, μας ταξιδεύει με τον ρομαντισμό και την ευσυγκίνητη πένα της, τις γρήγορες εναλλαγές και την απλότητά της, ανοίγοντας διάπλατα ένα παγκόσμιο θέμα του καιρού μας, τη μετανάστευση, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Η μοίρα των μεταναστών της δεν έγραφε με άλλο τρόπο, παρά μόνο με… κιμωλία! Με κιμωλία που με ευκολία έσβηνε και σκορπιζόταν, και χανόταν, και γινόταν ένα με το χώμα. Της ξένης ή της πάτριας γης…

Περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο, θα βρείτε εδώ.