Για το παιδαγωγικό της έργο έχει τιμηθεί με μετάλλιο από την Unesco τμήμα Πειραιώς και Νήσων. Με τα έργα της διδάσκει και ψυχαγωγεί παιδιά και εφήβους!

Τι σας παρακίνησε να ασχοληθείτε με τη συγγραφή παιδικών βιβλίων;

Όταν πήρα τη «ριψοκίνδυνη-παλαβή» απόφαση, έτσι μου έλεγαν τότε, να αλλάξω πορεία, βρέθηκα να δουλεύω στο νηπιαγωγείο. Στην αρχή νόμιζα πως είχα πέσει εκεί με αλεξίπτωτο. Τα παιδιά είχαν τους δικούς τους κώδικες επικοινωνίας κι εγώ έπρεπε γρήγορα να τους βρω. Το πιο εύκολο για μένα ήταν να τους μιλώ με ιστορίες που σκάρωνα με το μυαλό μου. Ήταν κάτι που τους άρεσε και μου άρεσε. Σκέπτομαι πως ήμουνα τυχερή, αφού ζώντας ως τότε μόνο με μεγάλους είχα καταφέρει να μην έχω ξεμείνει τελείως από «ονειροκαύσιμα» για να φουλάρω το σούπερ αυτοκίνητο της φαντασίας μου και να ταξιδεύω όπου μου αρέσει.

Πιστεύετε ότι κάποιος γεννιέται ή γίνεται συγγραφέας;

Πιστεύω πως γεννιέται. Αυτό που λέμε «ταλέντο», υπάρχει σ’ αυτόν που «μέλλει» να γίνει συγγραφέας, όσο κι αν αυτό είναι δύσκολο να προσδιοριστεί, αφού δεν είναι κάτι που μετριέται με τη μεζούρα της λογικής. Είναι κάτι πέρα από τις γνώσεις και την ευχέρεια που έχει κάποιος να βάζει τις λέξεις στη σωστή θέση.

Ποια νοήματα θέλετε να περάσετε στους μικρούς αναγνώστες των παραμυθιών σας;

Δε φιλοδοξώ να περνάω νοήματα. Πιστεύω πως κάθε αναγνώστης ανάλογα με την ηλικία παίρνει από το κάθε βιβλίο, αυτό που ζητά η ψυχή του. Προσπαθώ απλά με τις ιστορίες μου να κτίσω κι εγώ ένα κομματάκι στους χαρακτήρες που θα διαμορφώσουν τα παιδιά, σαν ενήλικες. Με ενδιαφέρει να γίνουν άτομα που θα αγαπούν τη φύση τον άνθρωπο, θα αντιστέκονται σε κάθε μορφή βίας, εκμετάλλευσης, θα δέχονται την διαφορετικότητα και θα διατηρούν την ελπίδα τους πως όλα μπορούν να αλλάξουν προς το καλύτερο, με προσπάθεια και δουλειά. Γνωρίζοντας τις διαφορετικές ανάγκες των παιδιών σε κάθε ηλικία πλάθω τους ήρωες μου. Κι επειδή στα μικρά παιδιά δε μπορείς να μιλήσεις ρεαλιστικά για σκληρές καταστάσεις χωρίς να τα πληγώνεις, διαλέγω να δημιουργώ γι’ αυτά ήρωες και ηρωίδες φανταστικούς, αλληγορικούς. Δράκους Καλοκάρδιους που φυλακίζονται άδικα βιώνοντας τα αρνητικά στερεότυπα που κυκλοφορούν για τους δράκους, λαίμαργα Φιδάκια, Καρχαρίες που κάνουν τους Μάγκες, βασιλοπούλες δυναμικές που δεν τους αρέσει να ντύνονται μόνο στα ροζ. Πρότυπα που τα παιδιά ταυτιζόμενα μαζί τους, μπορούν να μοιραστούν την αγωνία τους, τον πόνο τους, τους φόβους, τις αδικίες, ώστε να φτάσουν στο τέλος μόνα τους να ανακαλύψουν, τις στάσεις ζωής που πρέπει να υιοθετήσουν ή να απορρίψουν.

Είστε αισιόδοξη ή απαισιόδοξη για το μέλλον του παιδικού βιβλίου;

Κατά κανόνα είμαι απαισιόδοξη. Για το μέλλον του παιδικού βιβλίου προσπαθώ να είμαι αισιόδοξη και ψύχραιμη. Οι μάγισσες των παραμυθιών μου θυμώνουν πολύ όταν απελπίζομαι και κατσουφιάζω αμφισβητώντας, τα μαγικά τους κόλπα και τις συνταγές που μαγειρεύουν για να διορθώνουν, όλες τις συμφορές. Το παιδικό βιβλίο, σίγουρα και αυτό είναι θύμα των συνεπειών της κρίσης που ζούμε. Νομίζω όμως, πως τώρα μέσα στα δύσκολα, πολύ περισσότερο από πριν υπάρχουν άνθρωποι που το στηρίζουν. Έχοντας καταλάβει τον αντισταθμιστικό ρόλο που παίζει στην ελάφρυνση των όσων η κρίση «γράφει» στις ψυχές των παιδιών το αναζητούν. Αυτοί είναι κυρίως όχι εύποροι γονείς, αλλά γονείς που τα φέρνουν δύσκολα. Γονείς ήρωες που με συγκινούν ιδιαίτερα, καθώς στερούμενοι οι ίδιοι, αγωνιούν να δώσουν « ό,τι καλύτερο» υπάρχει στα παιδιά τους. Όσο μέσα σ’αυτό «το ό,τι καλύτερο» βάζουν και το παιδικό βιβλίο, εγώ αισιοδοξώ.

Τι πρέπει να κάνει ένας γονιός ή εκπαιδευτικός για να αγαπήσει το παιδί το βιβλίο;

Να το αγαπήσει πρώτα ο ίδιος πραγματικά. Αν εκείνος το θεωρήσει σημαντικό, απαραίτητο και το βάλει στην καθημερινότητά του σαν εργαλείο απόλαυσης και όχι μόνο γνώσης, τότε σίγουρα θα βρει χίλιους τρόπους για να κάνει και τα παιδιά του να το αγαπήσουν. Τα παιδιά καταλαβαίνουν πολύ περισσότερο από όσο νομίζουμε την εκτίμηση και τη σημασία που δίνουμε σε κάθε πράγμα, όχι τόσο από τα λόγια μας αλλά από την παρατήρηση των συμπεριφορών μας. Μια ξεχαρβαλωμένη, σκονισμένη βιβλιοθήκη ή μια κούτα με ταλαιπωρημένα, παραπεταμένα βιβλία δε νομίζω πως θα δημιουργήσει κίνητρο για να αγαπήσει κάποιο παιδί το βιβλίο στο σχολείο ή στο σπίτι.

Έχετε συγκινηθεί με ένα βιβλίο που έχετε γράψει ή που έχετε διαβάσει;

Πολλές φορές συγκινούμαι και γράφοντας και διαβάζοντας. Συγκινήθηκα λίγο παραπάνω, όταν μου έστειλαν το βιβλίο μου «η Μπουγάδα του Αϊ- Βασίλη» μεταφρασμένο στα Κορεάτικα. Δεν ξέρω αλλά μου φάνηκε περίεργο. Όταν το είδα, με εκείνα τα ακαταλαβίστικα γράμματα στο εξώφυλλο, που ούτε που ήταν γραμμένο το όνομά μου δε μπορούσα να ξεχωρίσω, με έβαλε σε σκέψεις. Το σκέφτηκα μόνο, ολομόναχο να έχει ξεκινήσει ένα ταξίδι με αεροπλάνα, τραίνα, νταλίκες για να φτάσει σε μια άγνωστη μακρινή Ήπειρο. Μια χώρα μακρινή, που εγώ δεν θα πάω μάλλον ποτέ. Κι εκεί θα γνωρίσει νέους φίλους και φίλες. Φαντάστηκα τα μικρά παιδάκια να το διαβάζουν με τα σχιστά όμορφα μάτια τους και συγκινήθηκα. Χάρηκα όταν έμαθα πως τα φετινά Χριστούγεννα θα επανεκδοθεί.

Ποια είναι η αγαπημένη σας φράση;

Κάτι άλλο ήταν να κάνω σήμερα! Μήπως το ξέχασα;

Για ποιο λόγο θα σταματούσατε να γράφετε;

Το γράψιμο για μένα παρότι το αγαπώ δεν είναι όλη μου η ζωή, θα συνεχίσω να ζω κι όταν σταματήσω να γράφω. Το πότε θα σταματήσω λέω να αφήσω τα παιδιά να μου το πουν. Θέλω να πιστεύω πως όντας για χρόνια «εκπαιδευτικός πράξης», μπορώ εύκολα όχι μόνο να αφουγκράζομαι όσα λένε ψιθυριστά, αλλά και να μαντεύω όσα φανερώνουν με τα μάτια και το σώμα τους. Μέχρι τώρα με αφήνουν να καταλάβω πως κάτι βρίσκουν στα βιβλία μου. Κάτι που τα αγγίζει, τα κάνει να χαίρονται, να γελούν, να ταυτίζονται , να συγκινούνται. Όταν πάρω το αρνητικό τους μήνυμα, εύχομαι να έχω καθαρό μυαλό για να το αποκρυπτογραφήσω σωστά.

_

γράφει η Βούλα Παπατσιφλικιώτη

–

Έργα της συγγραφέως:

(2015) Η μπουγάδα του Αϊ-Βασίλη, Εκδόσεις Παπαδόπουλος

(2014) Ριχάρδος ο ξεροκέφαλος, Διάπλαση

(2013) Φεγγαροστολισμένα Χριστούγεννα, Παρρησία

(2012) Ένα λιοντάρι με γυαλιά, Παρρησία

(2012) Ξεσκονίζοντας τον Αίσωπο, Παρρησία

(2012) Όσα κρύβουν οι σκιές, Διάπλαση

(2012) Πιάσε την Ξαφρούλα, Παρρησία

(2011) Η πασχαΛίτσα της αγάπης, Παρρησία

(2011) Λιχουδέλης το λαίμαργο φιδάκι, Παρρησία

(2011) Το κόκκινο ακορντεόν, Παρρησία

(2009) O καρχαρίας που έκανε το μάγκα, Πορτοκάλι

(2008) Τα Χριστούγεννα της Μάχης, Εκδόσεις Παπαδόπουλος

(2007) Επιχείρηση ψείρα, Εκδόσεις Παπαδόπουλος

(2006) Οι κουραμπιέδες της μάγισσας Κουτουρού, Πορτοκάλι

(2005) Καταδίωξη μέσα στη νύχτα, Μίλητος

(2005) Μήνυμα στο κινητό, Εκδόσεις Παπαδόπουλος

(2004) Η μπουγάδα του Αϊ-Βασίλη, Εκδόσεις Παπαδόπουλος

(2004) Θαλασσομαθήματα, Μίλητος

(2004) Ο βασιλιάς που έτρωγε τα νύχια του, Μίλητος

(2004) Το πεισματάρικο δοντάκι της Ρίτας, Μίλητος

(2004) Το σπασμένο χέρι του Νίνο, Μίλητος

(2003) Η πιπίλα του Πάνου, Μίλητος

(2003) Οι βρεγμένες νύχτες της Καίτης, Μίλητος

(2003) Τα μαγικά μυστικά, Ελληνικά Γράμματα

(2003) Φραντζέσκα, Ελληνικά Γράμματα

(2002) Τα γυαλιά του φεγγαριού, Ελληνικά Γράμματα

(2001) Η φώκια που τραγουδούσε, Ελληνικά Γράμματα

(2000) Τέσσερις συνταγές γεμάτες μάγια, Ελληνικά Γράμματα

Συμμετοχή σε συλλογικά έργα:

(2015) Ερωτόκριτος, Διάπλαση

(2014) Hercules, Διάπλαση

(2014) Jason, Διάπλαση

(2014) The Gods of Olympus, Διάπλαση

(2014) Ηρακλής, Διάπλαση

(2014) Ιάσονας, Διάπλαση

(2014) Οι 12 θεοί του Ολύμπου, Διάπλαση

(2005) Ιστορικά μεταλλεία στο Αιγαίο, Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς [εισήγηση]

–

Η κυρία Ιωάννα Κυρίτση – Τζιώτη είναι συγγραφέας παιδικών-εφηβικών βιβλίων. Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και Παιδαγωγικά στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας (Τμήμα Προσχολικής Αγωγής). Μετεκπαιδεύτηκε στο διετές τμήμα Επιστημών Αγωγής στην Προσχολική Εκπαίδευση. Εργάστηκε σαν νηπιαγωγός 24 χρόνια σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας και 4 χρόνια σε Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης. Γράφει βιβλία για παιδιά, εφήβους και νέους.

Οργάνωσε και λειτούργησε για δυο χρόνια λέσχη ανάγνωσης για παιδιά στο Κοινωφελές Ίδρυμα Νικολάου Στασινόπουλου. Υλοποιεί για τρίτη χρονιά εκπαιδευτικό πρόγραμμα με μαθητές Δ’, Ε’ και Στ’ Δημοτικού, στην Κεντρική Δημόσια βιβλιοθήκη Ναυπλίου “O Παλαμήδης με θέμα”: «Πως γεννιέται ένα βιβλίο, από τον συγγραφέα στη βιβλιοθήκη». Συνεργάζεται με το περιοδικό «Παράθυρο στην εκπαίδευση», όπου και δημοσιεύει κείμενά της. Το 2015 παραιτήθηκε από την οργανική της θέση στο 5^ο Νηπιαγωγείο Τρίπολης και συνταξιοδοτήθηκε. Ζει στην Αθήνα και στην Επίδαυρο Αργολίδας.