Μέσα σε ένα σκοτεινό ξύλινο κουτί
Μια γυάλινη κανάτα με κρασί
Αδειάζει σε μια τρύπια κούπα
Που δεν θα γεμίσει ποτέ
Χύνεται το κρασί πάνω στα θραύσματα
Ποτίζει το ξύλο
Σαπίζει και φυτρώνει βλαστός αναρριχητικός
Λέγεται μίσος
Τα φύλλα του ο θυμός
Αν δεν ανοίξεις το κουτί θα ναι όλα καλά;
Δεν θα δει κανείς το θυμό, την τρύπια κούπα, την κανάτα
Και αν δεν τα δει κανείς δεν θα υπάρχουν, σωστά;
Σαν τη γάτα που είναι νεκρή και ζωντανή ταυτόχρονα
Όμως αδειάζω από κρασί
_
γράφει ο Γιάννης Δημητρίου
0 Σχόλια