«Η πυξίδα της αλήθειας» μας ταξιδεύει σε ιστορίες και γεγονότα και μας κρατάει έντονο το ενδιαφέρον μέχρι την τελευταία λέξη!
Ποια ήταν η πρώτη σας επαφή με τη γραφή;
Είναι κάτι που βγήκε κυριολεκτικά από μέσα μου. Μου άρεσε να δημιουργώ χαρακτήρες στο παιχνίδι και αργότερα στο χαρτί. Με μάγευε κυριολεκτικά. Ήταν για εμένα συναρπαστικό να φτιάχνω νέους κόσμους και να ζω σε αυτούς δια μέσω των ηρώων μου. Στο Λύκειο άρχισα να γράφω πιο ολοκληρωμένα. Μέσα στη δίνη του χρόνου όμως μειώθηκε ο χρόνος που αφιέρωνα σε αυτή την αγάπη μου. Πάντα υπήρχαν τετράδια στην τσάντα μου και στο σπίτι μου που όλο και ξέκλεβα στιγμές να γράψω το οτιδήποτε μου ερχόταν στο μυαλό. Η ανάγκη για γράψιμο δεν έφυγε ποτέ. Στα δεκαοχτώ μου μπήκα στη σχολή νοσηλευτικής και ταυτόχρονα φρόντισα να μάθω τυφλό σύστημα. Με την κίνησή μου αυτή, ένιωσα ότι απελευθερώθηκα. Αγόρασα την πρώτη μου γραφομηχανή και άρχισα να γράφω εκεί. Τα πρώτα μου διηγήματα υπάρχουν ακόμα ανέκδοτα στα πατρικό μου σπίτι.
Τι σημαίνει «γράφω» για σας;
Σημαίνει τα πάντα. Όταν δε γράφω το σκέφτομαι συνέχεια και όταν είμαι στη μέση ενός βιβλίου νομίζω ότι οι ήρωες είναι κάπου και με περιμένουν να μου δείξουν τον δρόμο προς την ολοκλήρωση της δικής τους ιστορίας. Θεωρώ ότι οι ήρωες φτιάχνουν την ιστορία και όχι η ιστορία τους ήρωες. Για εμένα, το να δημιουργώ πρόσωπα είναι πολύ σημαντικό. Ίσως θα έλεγα το πιο σημαντικό κομμάτι της ζωής μου μετά την οικογένεια μου. Σε πολλές δύσκολες καταστάσεις που κατά καιρούς έχω περάσει, μέσα από τη γραφή έδινα λύση και στα δικά μου προβλήματα. Είναι φανερό πως η συγγραφή είναι άρρηκτα δεμένη με τη ζωή και την καθημερινότητα του συγγραφέα. Αυτό ακριβώς νιώθω και εγώ· δίχως τη συγγραφή δε θα μπορούσα να ζήσω.
Υπήρξε κάποιο πρόσωπο στη ζωή σας, το οποίο έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ενασχόλησή σας με τον κόσμο της λογοτεχνίας;
Δεν υπήρξε κάποιο άτομο που ίσως επηρεάστηκα από αυτό ή έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο να γράψω. Υπήρξε όμως ένα άτομο που με ώθησε να βγάλω προς τα έξω το πρώτο μου έργο, “Όνειρα δίχως ουρανό”, εκδόσεις Αναζητήσεις. Ήταν η επιστήθια φίλη μου που παρακολουθούσε τη συγγραφή του, το συζητούσαμε συχνά σε κάθε μας συνάντηση και όταν πια ολοκληρώθηκε, με παρότρυνε να το προωθήσω προς έκδοση. Όπως και έγινε.
Μιλήστε μας για το βιβλίο σας. Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με το είδος του μυθιστορήματος;
Το είδος του μυθιστορήματος ήταν εκείνο που με προσέγγιζε πάντα. Η ποίηση για εμένα είναι μια άγνωστη λέξη. Το νέο μου βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λυκόφως και φέρει τον τίτλο “ΑΝΤΑΛΕΤ, η πυξίδα της αλήθειας”. Είναι μια ιστορία που νομίζω ότι θα συζητηθεί. Διαδραματίζεται στις δυο μεγάλες χαμένες πατρίδες των Ελλήνων, τη Σμύρνη και την Κωνσταντινούπολη. Είναι μια ιστορία που θα ταξιδέψει τον αναγνώστη. Θα του αφήσει μια γεύση νοσταλγίας και θα τον συναρπάσει.
Και γιατί το έργο σας αγγίζει μια μαύρη σελίδα της ιστορίας μας;
Πρόκειται για ένα βιβλίο που δεν έχει κανένα κοινό με όλα όσα κυκλοφορούν για τη Μικρασιατική Καταστροφή. Επέλεξα το θέμα γιατί μεγάλωσα μέσα σε αναφορές από τους παλαιότερους -συγγενείς που δε ζουν πια- για το θέμα αυτό. Στις φλέβες μου κυλά αυτή η νοσταλγία και αυτός ο διακαής πόθος για αυτά τα μέρη. Δεν έχω επισκεφτεί κανένα από τα δυο, αν και οι αναγνώστες που το έχουν διαβάσει συχνά με ρωτάνε αν γεννήθηκα εκεί ή αν έχω μείνει εκεί. Η έρευνα που χρειάστηκε να κάνω ώστε να φτάσω να αποτυπώσω στο χαρτί το αποτέλεσμα που κρατάτε στα χέρια σας ήταν μεγάλη και δύσκολη. Σε κάποια σημεία λαμβάνει χώρα έντονα η μυθοπλασία γιατί δε γινόταν αλλιώς, άλλωστε δεν είναι πραγματική ιστορία. Με το να γράφω βιβλίο για τη Μικρασιατική Καταστροφή ήταν για εμένα ένα στοίχημα μεγάλο αλλά και ένα ταξίδι. Έζησα με αυτούς τους ανθρώπους τις καλές ημέρες της Σμύρνης και έζησα μαζί της και την αποφράδα ημέρα που έγινε το μεγάλο κακό. Έκλαψα και βίωσα την αγωνία τους να πιαστούν από τα καράβια να σωθούν. Είναι ένα από τα βιβλία που είχα πάντα στόχο να καταφέρω να γράψω, αν και αρκετά διαφορετική η ιστορία που δημιουργώ, η καταστροφή και οι επιπτώσεις της ήταν αυτό που με απασχόλησε αρκετά.
Υπάρχει κάποιο βιβλίο που θα θέλατε να είχατε γράψει;
Αυτό το αναφέρω σε κάθε μου συνέντευξη και φοβάμαι ότι κινδυνεύω να γίνω κυνική. Υποστηρίζω όμως μια αλήθεια. Το βιβλίο που αγάπησα περισσότερο από όσα έχω διαβάσει και ήταν εκείνο που με έχει στιγματίσει είναι Το Κάστρο του Τζόζεφ Κρόνιν. Τα συναισθήματα που μου προκάλεσε ήταν συναρπαστικά. Το διάβασα πρώτη φορά στα δεκαέξι μου χρόνια και πολύ αργότερα ξανά. Αξιόλογο βιβλίο που έχει πιστεύω πολλά να δώσει παρά το γεγονός ότι έχει γραφτεί τόσα χρόνια. Αυτό το βιβλίο θα ήθελα να το έχω γράψει και να προκαλέσω και εγώ αυτό το δέος που ένιωσα σαν αναγνώστης όταν το διάβασα.
Ποια είναι η αγαπημένη σας φράση;
Τον τελευταίο καιρό είναι το Πίστευε και μη… Ερεύνα! Βλέπουν τόσα πολλά τα μάτια μας που το μόνο που μας σώζει είναι αυτό ακριβώς… Πιστεύεις δεν πιστεύεις… Ψάξε.
Ετοιμάζετε κάτι καινούργιο;
Ναι, είμαι στη δημιουργία ενός βιβλίου που θα προκαλέσει έκπληξη. Είμαι ακόμα στην αρχή και συνεχίζω…
ΑΝΤΑΛΕΤ
Η πυξίδα της αλήθειας
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λυκόφως
Η Ισμήνη, μια χαρισματική κοπέλα, εγκαταλείπει βίαια τη ζεστασιά του σπιτιού της στη Σμύρνη λίγο πριν από την Καταστροφή και βρίσκεται στην Αθήνα αποξενωμένη μέσα στην ίδια της την οικογένεια, μπερδεμένη και γεμάτη φόβο. Η νέα της ζωή κρύβει υποσχέσεις αλλά και εφιάλτες, καθώς θα βρεθεί μπροστά σε ένα μυστικό που ταξιδεύει στους αιώνες και που συντηρείται με ψέματα.
Θα βοηθήσουν την Ισμήνη να νικήσει τους δαίμονες ο Ομέρ και ένα μενταγιόν που έχει κληρονομήσει από τη γιαγιά της; Θα σπάσουν οι δεσμοί που ενώνουν τα μέλη της Αδελφότητας Ανταλέτ και θα αποκαλυφθεί ο ρόλος του σατανικού αφέντη Εμίρ;
ΕΝΑ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΓΕΜΑΤΟ ΕΝΤΑΣΗ,ΑΝΑΤΡΟΠΕΣ ΚΑΙ ΙΝΤΡΙΓΚΕΣ
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα:
Η Κατερίνα Κονίτσα-Σωπύλη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1977 και κατάγεται από το Γύθειο, έναν τόπο που τόσο αγαπά. Από μικρή κιόλας ηλικία άρχισε να δημιουργεί χαρακτήρες, αρχικά την ώρα του παιχνιδιού και μετά στο χαρτί. Η συγγραφική της πορεία αρχίζει με το βιβλίο “Όνειρα δίχως ουρανό” (εκδόσεις Αναζητήσεις). Η αγάπη της για τη γραφή οδηγεί το χέρι της. Έτσι, το 2013 έρχεται το δεύτερο βιβλίο της με τίτλο “Ανταλέτ” που κυκλοφορεί για πρώτη φορά από τις εκδόσεις Ελληνική Πρωτοβουλία. Την επόμενη χρονιά, από τις εκδόσεις ΟΣΤΡΙΑ έρχεται το τρίτο της βιβλίο με τίτλο “Στα μονοπάτια της καρδιάς”. Το 2015 πάλι από τις εκδόσεις ΟΣΤΡΙΑ, κυκλοφορεί το τέταρτο βιβλίο της με τίτλο “Κρυφές ανάσες”. Η ίδια δηλώνει ότι η συγγραφή είναι ένα ταξίδι ατελείωτων αναζητήσεων που ποτέ δεν σταματά και που ποτέ δεν ξέρεις σε τι προορισμό θα σε κατευθύνει, και αυτή ακριβώς είναι η γοητεία της. Εργάζεται σαν νοσηλεύτρια και είναι μητέρα τριών παιδιών.
0 Σχόλια