–

γράφει η Κατερίνα Σιδέρη

–

Η κυρία Στρατηγού, έχει όνομα και κύρος. Είναι η Περσεφόνη Φιδά, θεία της Νανάς που η τελευταία θα μονοπωλήσει σε μεγάλο βαθμό το ενδιαφέρον μας καθ’ όλη την ανάγνωση του βιβλίου. Η Περσεφόνη είναι αυστηρή, απότομη και οι διασυνδέσεις της τής επιτρέπουν να γνωρίζει όλα όσα γίνονται στον ευρύτερο κύκλο της αλλά και την οικογένειά της, κουτσομπολιά και συμβάντα μικρής ή και μεγάλης σημασίας. Είναι γυναίκα μιας αλλοτινής εποχής, της αρέσει να εξουσιάζει με σκήπτρο τα γαλόνια του συζύγου της στρατηγού που μπορεί πλέον εκείνος να τελεί εν αποστρατεία, πλην όμως το κύρος του καλά κρατεί ενόσω την εξουσία κατέχουν οι συνταγματάρχες.

…εσύ θα κυνηγάς τις χίμαιρες…

Μέσα από τις συχνές συναντήσεις των κυριών της εποχής θα γνωρίσουμε τη Λαλά, τη Σωσώ, τη Φωφώ που ευχαριστιούνται παίζοντας χαρτάκι, τις υπηρέτριες Καλλιόπη, Κική, Φρόσω και Κατίνα που εύκολα ανοίγουν το στόμα τους και φυσικά τη μεγαλοκοπέλα ψηλομύτα κόρη του εκλιπόντος Φιδά, Νανά που κάτω από το άγρυπνο βλέμμα της εποχής μένει έγκυος και κλονίζει το σαθρό οικοδόμημά της.

Η Νανά είναι ψηλή, λεπτή και καστανόξανθη, παίζει πιάνο, έχει ζήσει κατά τη διάρκεια των σπουδών της στο Παρίσι, αλλά η νοοτροπία της εποχής και το καλούπι μέσα στο οποίο έχει γαλουχηθεί δεν τις αφήνουν περιθώρια να ζήσει ελεύθερα τη ζωή της, μακριά από ταμπού και ‘πρέπει’. Φροντίζει τη φιλάσθενη μητέρα της Κούλα, ενόσω η τελευταία μέσω της ‘ασθένειάς’ της, κρατά την κόρη της δέσμια να την υπηρετεί χωρίς τύψεις.

Η τρελή του χωριού Ελισάβετ κοινώς ‘το Ρόιτερ’, η Καιτούλα και η απόπειρα αυτοκτονίας, η υπηρέτρια Στασινούλα που έμελλε να κουκουλωθεί όπως –όπως, ο γόης Κρίτωνας και η παράταση ελευθερίας έναντι των δεσμών του γάμου και το καφενείον ‘ΟΙ ΜΟΥΡΙΕΣ’ του κυρ Κώστα στολίδι της γειτονιάς, θα μας δώσουν μια πρώτη γεύση από την ιστορία και φυσικά θα αφήσουν αιχμές για τη ταραγμένη συνέχεια.

Ο Αμερικάνος Τζων Λάμπερτς που θα αναζητήσει σπίτι στο προάστιο τυχαία ή και όχι, η αντροχωρίστρα Ζανέτ Πετροπούλου που η ζήλεια της θα την οδηγήσει σε ψευδείς συκοφαντίες, η μέχρι τώρα άγνωστη Καρολίνα και το μυστήριο τηλεφώνημα, η Μυρτώ που ζει τον έρωτα και πασχίζει να επιφέρει στον τόπο της τη δημοκρατία, ο Βασδέκης και το δίβουλο μυαλό του αλλά και η νονά Αθηνά που για κάποιους θεωρείται μάγισσα, είναι πρόσωπα που θα απασχολήσουν τόσο τον αναγνώστη όσο και τη Νανά ενόσω η τελευταία θα αλληλοεπιδρά μαζί τους ποικιλοτρόπως.

Στα τέλη της δεκαετίας του ’60 η εγκυμοσύνη μιας ελεύθερης κοπέλας δεν είναι μικρή υπόθεση, πόσο μάλλον όταν ο υπαίτιος κωφεύει. Η ηρωίδα μας, πασχίζει να βρει την καταλληλότερη λύση, προβαίνει σε μηχανορραφίες ευελπιστώντας να αποφέρουν καρπούς και μοιράζεται το μυστικό της με λίγες και έμπιστες φίλες, αν και συγκυριακά η κατάστασή της θα γίνει βορά στο προάστιο και ακόμη παρά πέρα.

Θα διαβάσουμε για το μεταλλικό κουτί από κουραμπιέδες Υπάτης που τελικά δεν κρύβει εντός του κανένα μυστικό, για μια πρόσκληση σε δεξίωση που γίνεται αποδεκτή, για την κυρία Ξανθούλα με το παιδικό καρότσι γεμάτο πλαστικές κούκλες, για την υπόθεση με τις προκηρύξεις που βρέθηκαν ερήμην τους οι γείτονες μπλεγμένοι, για την ανθοδέσμη με τα 10 κόκκινα γαρύφαλλα και το 1 λευκό τριαντάφυλλο, αλλά και την μεταμόρφωση της μικρής προστατευόμενης της Νανάς που λαμβάνει δράση στον αντιδικτατορικό αγώνα.

Η παρακολούθηση της προσσελήνωσης, ένα υψηλόβαθμο στέλεχος της ΚΥΠ που κρύβεται επιμελώς ανάμεσά τους, η φράση ‘τι θα πει ο κόσμος’ που ορίζει τις ζωές τους αλλά και μια ομήγυρη που μεταφέρεται μετά βαΐων και κλάδων στο τμήμα, θα δώσουν τη σκυτάλη στη Νανά για να μας γράψει τους τίτλους τέλους της δικής της ιστορίας.

Από τα βιβλία που διαβάζω, επιλέγω μια φράση που μου κίνησε το ενδιαφέρον για να την μοιραστώ μαζί σας. Από το βιβλίο της Αφροδίτης Καμάρα, ένα σύντομο βιογραφικό της οποίας θα βρείτε στο τέλος του άρθρου, επέλεξα την παρακάτω:

…δεν είναι η πολιτική δικτατορία μόνο. Είναι και η εσωτερική δικτατορία. Η μικρή δικτατορία κάθε οικογένειας, κάθε σπιτιού και κάθε ανθρώπου, που πιστεύει ότι έχει το δικαίωμα να λέει στους άλλους πώς να ζουν, τι να πιστεύουν και ποιον να αγαπούν…

Η Κούλα, η Περσεφόνη και η Αθηνά, κρατώντας γερά τα ηνία οδεύουν τα πράγματα στη λύση τους με συνοπτικές διαδικασίες. Η Νανά, δέχεται ανακουφισμένη την προτεινόμενη λύση και η ζωή παίρνει τον δρόμο της. Χρόνια μετά αγαπημένα πρόσωπα θα ξανασμίξουν και η θύμηση των αναμνήσεων ίσως να φέρει δάκρυα στα μάτια.

Πρόκειται για ένα ευκολοδιάβαστο βιβλίο που η γραφή του σε κερδίζει από τις πρώτες του σελίδες. Διαβάζεις με γνώμονα τις παρωχημένες ιδέες της δεκαετίας του 60 και του 70, προσπαθείς να εισβάλεις στην τότε πραγματικότητα, συγκινείσαι με τις μορφές εκείνες που ταλαιπωρήθηκαν, θυμώνεις με άλλες που κρύβονται πίσω από δειλές μάσκες και βέβαια βιώνεις καθωσπρεπισμούς, μικροπρέπειες και κουκουλώματα που ας μη γελιόμαστε κάποια ισχύουν ακόμη και σήμερα.

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα του βιβλίου.

Γεννήθηκα το 1969 στην Αθήνα και μεγάλωσα στου Παπάγου. Από τα τέσσερα χρόνια μου με θυμάμαι να διαβάζω. Αγαπούσα πάντα τη λογοτεχνία και την ιστορία. Τελικά σπούδασα Ιστορία στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του ΕΚΠΑ και στη συνέχεια έκανα ανώτερες σπουδές με έμφαση στην ιστορία της Μέσης Ανατολής κατά την Ύστερη Αρχαιότητα στα πανεπιστήμια Μάντσεστερ και Οξφόρδης.

Επιστρέφοντας στην Ελλάδα το 1998 εργάστηκα στο Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού ως ερευνήτρια ιστορικός και το 2003 συν-ίδρυσα την εταιρία Time Heritage με στόχο τη διεπιστημονική προσέγγιση της πολιτιστικής κληρονομιάς. Σε όλο αυτό το διάστημα

φρόντιζα πάντοτε να γράφω. Εξέδωσα τρία βιβλία για την Ύστερη Αρχαιότητα στις εκδόσεις Κατάρτι, που αποτελούσαν επιλογή και μετάφραση πηγών με εκτεταμένη ιστορική εισαγωγή. Επίσης ασχολήθηκα και με μεταφράσεις βιβλίων για την Ιστορία (Ιστορία της Αρχαίας Ελλάδας-ΜΙΕΤ και Ζευς- ΚΑΛΕΝΤΗΣ). Έγραψα εκλαϊκευτικά κείμενα στο «Ε» της Ελευθεροτυπίας αλλά και ακαδημαϊκά κείμενα σε συλλογικούς τόμους. Επίσης ήμουν υπεύθυνη για ηλεκτρονικές εγκυκλοπαίδειες του ΙΜΕ ως και το 2011 με σχέση εξωτερικής συνεργασίας.

Ξέχασα τη λογοτεχνία αλλά δε με ξέχασε αυτή. Στις λίγες ελεύθερες ώρες κάτι σκάλιζα στο χαρτί και τον υπολογιστή. Και την περίοδο του εγκλεισμού λόγω κορωνοϊού ολοκλήρωσα την «Κυρία Στρατηγού» που είχα αρχίσει πολύ νωρίτερα, το 2018. Είναι συνεπώς το πρώτο ολοκληρωμένο πεζογράφημα μεγάλης φόρμας. Έχω επίσης γράψει διηγήματα και ποιήματα καθώς και δύο –ημιτελή ακόμη- μυθιστορήματα, το «Θέατρο Σκιών» και το «Ελεύθερο κάμπινγκ».

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γραφή.

Το οπισθόφυλλο του βιβλίου αναφέρει:

Μυστικά από την εποχή του πολέμου φανερώνονται και ο κόσμος της ηρωίδας, Νανάς Φιδά, ανατρέπεται απότομα. Όλα αυτά κάτω από τα άγρυπνα βλέμματα των αποστράτων και κυρίως των συζύγων τους, οι οποίες, ανάμεσα στα θαλάσσια μπάνια και τα απογευματινά κουμ καν στις βεράντες με τα φερ φορζέ, παρακολουθούν τα πάντα, κανονίζουν τις μοίρες των άλλων και κινούν τα νήματα.

Επικεφαλής όλων, η Περσεφόνη Φιδά, που με την αυταρχική της προσωπικότητα και τον έλεγχό της επάνω στον υψηλά ιστάμενο «στρατηγό» έχει τη δύναμη να εξουσιάζει τους πάντες και τα πάντα.

Περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο, θα βρείτε εδώ.