Μια επιτυχημένη συγγραφέας μας μιλάει για το τελευταίο της έργο!

Ποια ήταν η πρώτη σας επαφή με την γραφή;

Ξεκίνησε με τα πρώτα μου γράμματα στο σχολείο, όταν διάλεξαν μια έκθεση μου να γραφτεί στο χοντρό βιβλίο που έμπαιναν οι καλύτερες της εβδομάδας, συνέχισα να γράφω ωραίες εκθέσεις αλλά αυτό δεν ήταν καθοριστικό στο να γίνω συγγραφέας.

Τι σημαίνει «γράφω» για σας;

Σημαίνει πολλά, χαρές και λύπες, ικανοποίηση και αγωνίες, αλλά κυρίως είναι ανάγκη ζωής, αν θέλετε και το καταφύγιο μου όπου σ’ αυτό τρέχω να κλειστώ όταν οι συμπυκνωμένες και αποθηκευμένες εικόνες, εμπειρίες και γιατί όχι συναισθήματα ζητούν επιτακτικά να βγουν στο φως, να με αποφορτίσουν και να μετουσιωθούν σε λόγο.

Υπήρξε κάποιο πρόσωπο στην ζωή σας, το οποίο έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ενασχόλησή σας με τον κόσμο της λογοτεχνίας;

Πριν υπάρξει αυτό το πρόσωπο υπήρξαν τα βιβλία, τα πολλά αναγνώσματα που με συντρόφεψαν ως παιδί, ως έφηβη και στη συνέχεια στην ενήλικη ζωή μου.  Το γράψιμο ξεκίνησε περισσότερο ως άσκηση και όχι ως αυτοσκοπός, ζώντας ωστόσο σ’ ένα σπίτι όπου η λογοτεχνία κυριαρχούσε μπήκα δειλά στην αρχή στην πρώτη μου απόπειρα, έχοντας ουσιαστικό στήριγμα τον έμπειρο και ταλαντούχο σύντροφο μου.  Αυτός ήταν που με έπεισε πως μπορούσα να το κάνω.

Μιλήστε μας για το τελευταίο σας βιβλίο;

Είναι η προσωπική μου ανάγνωση του προηγούμενου αιώνα.  Ενός αιώνα ταραγμένου, δύσκολου και καθοριστικού για όσους έζησαν σ’ αυτόν.  Είναι μια οικογενειακή σάγκα, η ιστορία μιας οικογένειας, που έζησε στο πετσί της τα ιστορικά γεγονότα, την Ελληνική τραγωδία και κατάφερε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να επιβιώσει.  Οι ήρωες μου είναι απλοί καθημερινοί άνθρωποι εύκολα αναγνωρίσιμοι ακόμη και σήμερα, είναι οι γείτονες της διπλανής πόρτας.

[…]

γράφει η Βούλα Παπατσιφλικιώτη