Ένα επιτυχημένο ζευγάρι, στον κόσμο της λογοτεχνίας και της ζωής, μας μιλάει για το τελευταίο του έργο!

Πώς ξεκινήσατε να γράφετε;

Θεόδωρος Καραγεωργίου: Πριν αρκετά χρόνια είχα βρεθεί μαζί με τους γονείς μου σε μία εκδήλωση ενός συγγραφέα, ο οποίος παρουσίαζε το δικό του έργο. Τον άκουσα με προσοχή και ο τρόπος που μιλούσε, αλλά και όλα όσα είπε τη μέρα εκείνη για τα βιβλία, μου άρεσαν πάρα πολύ. Θυμάμαι σαν να ήταν χθες που μετά την εκδήλωση ήθελα να γυρίζω τρέχοντας στο σπίτι και να ψάξω στη βιβλιοθήκη μας. Τα βιβλία που είχαμε δεν ήταν πολλά, αλλά τα εξέτασα όλα ένα προς ένα. Κοίταξα τα εξώφυλλά τους, τα ξεφύλλισα και αφού κατέληξα σε κάποιο, άρχισα να το διαβάζω ενθουσιασμένος. Με αυτόν τον τρόπο το διάβασμα μπήκε στη ζωή μου και βιβλίο με το βιβλίο καταλάβαινα ότι το αγαπούσα όλο και περισσότερο.

Ένιωθα τόσο όμορφα διαβάζοντας λογοτεχνικά βιβλία, που δειλά – δειλά άρχισα να λέω στον εαυτό μου, πως κάποια στιγμή θα ήθελα και εγώ να δημιουργήσω κάτι τέτοιο, θα ήθελα να φτιάξω τα δικά μου βιβλία.

Αυτό, λοιπόν, που ουσιαστικά με έκανε να αγαπήσω το γράψιμο δεν ήταν τίποτε άλλο από το διάβασμα.

Λία Ζώτου: Εγώ πάλι, να σας πω την αλήθεια, δεν πίστευα ποτέ πως θα μπορούσα να γράψω μία ιστορία. Αν και αγαπούσα το διάβασμα από μικρή, ποτέ δεν είχα σκεφτεί να γράψω. Την πρώτη επαφή με τη συγγραφή την είχα στο Πανεπιστήμιο, όταν στο τελευταίο  έτος χρειάστηκε να προετοιμάσω την πτυχιακή μου εργασία. Σαφώς και η προετοιμασία της βασιζόταν σε τελείως διαφορετική φόρμα, όμως τώρα μπορώ να ομολογήσω πως είχα γλυκαθεί αρκετά με τη διαδικασία. Αλλά και πάλι, ποτέ δεν σκέφτηκα ότι θα έφτανα στο σημείο να δημιουργήσω κάτι δικό μου. Η φαντασία βέβαια υπήρχε εδώ και καιρό και όλο προσπαθούσε να βρει διεξόδους. Μέχρι που ο Θοδωρής, έριξε την πρόταση στο τραπέζι: «Έλα να γράψουμε κάτι μαζί!» μου είπε μία μέρα, ενθουσιασμένος.

Εγώ φυσικά και γέλασα. «Ξέχνα το!» του είπα. «Δεν μπορώ να γράψω, δεν γίνεται!»

Έλα όμως που επέμενε.  Ώσπου με κατάφερε και κάθισα μπροστά από τον υπολογιστή. Τη μέρα εκείνη γράψαμε μαζί ένα μικρό διήγημα, και όταν το διάβασα, πραγματικά δεν μπορούσα να πιστέψω στα μάτια μου.

Τι ήταν εκείνο που σας ενέπνευσε να γράψετε το τελευταίο σας βιβλίο;

Λ.Ζ., Θ.Κ.: Το νήμα τούτου του βιβλίου στη ουσία ξεκίνησε πριν από δέκα ολόκληρα χρόνια, όταν δύο ερωτευμένοι νέοι, γεμάτοι δίψα για να αγαπήσουν παντοτινά, πραγματοποίησαν την πρώτη τους ρομαντική εξόρμηση στην ακριτική «Πόλη του Μεταξιού»… Η αίσθηση από το άγγιγμα ενός απαλού μεταξωτού μαντιλιού γύρω από τον λαιμό, το πιο γλυκό φιλί του κόσμου και μια εξομολόγηση καρδιάς στον λόφο του Προφήτη Ηλία, πάνω από τη μυρωδιά της νοτισμένης γης, σηματοδότησαν τόσο απλά την ένωση δύο ψυχών. Και να που τελικά εκείνο το μέρος, όπου για πρώτη φορά είχαμε νιώσει πως ο ένας θα μπορούσε να είναι στήριγμα γερό για τον άλλο, έμελλε να αποτελέσει το καταφύγιο των νέων μας ηρώων και της βαθιάς τους αγάπης. Έτσι, σχεδόν μία δεκαετία αργότερα, έχοντας χτίσει πλέον μια κοινή ζωή, γυρίσαμε και πάλι πιασμένοι χέρι χέρι στα στενά με τους ανηφορικούς δρόμους, θαυμάσαμε τις δύο εκκλησίες με τα εντυπωσιακά κωδωνοστάσια, μιλήσαμε με ηλικιωμένους ανθρώπους στα καφενεία, εξερευνήσαμε το περίφημο τούβλινο μεταξουργείο, αγγίξαμε τις καταπράσινες μουριές, σταθήκαμε στον σταθμό των τρένων. Συγκλονισμένοι, επιστρέψαμε στη βάση μας, και φορτισμένοι από τα συναισθήματα που είχαμε νιώσει, με την καρδιά μας μαγκωμένη για έναν αλλόκοτο λόγο, ξεκινήσαμε το γράψιμο. Αμέτρητες εικόνες ξεπηδούσαν μέσα από καλοδιατηρημένα αρχοντικά και ερειπωμένα σπίτια, ενώ οι δύο ήρωες, λες και είχαν βαλθεί να κεντήσουν την αγάπη τους με το πιο σπάνιο μετάξι, μας έπιασαν από το χέρι και μας διηγήθηκαν τη ζωή τους, μας εξομολογήθηκαν τα λάθη τους, τα πάθη που τους είχαν συνεπάρει, τον έρωτα που τους είχε σημαδέψει αλλά και την αγάπη που δεν έσβησε ποτέ! Οι μήνες που ακολούθησαν μας έβρισκαν τα βράδια αγκαλιά να συζητάμε φορτισμένοι από τα έντονα συναισθήματα των πρωταγωνιστών μας και να προσευχόμαστε γι’ αυτούς, ώστε η ψυχή τους να γευτεί το γλυκό βάλσαμο της ευτυχίας. Τόσο πολύ τους αγαπήσαμε, τόσο πολύ τρύπωσαν στην καρδιά μας και τώρα ευχόμαστε να βρουν καταφύγιο και στη δική σας…

Τι σημαίνει για εσάς έμπνευση;

Λ.Ζ., Θ.Κ.: Έμπνευσης μπορεί να είναι το οτιδήποτε. Ένα τοπίο, μια είδηση, μια κουβέντα, μια κίνηση, ένα βλέμμα, ο ήλιος που δύει πίσω από το βουνό…

Ποιο στοιχείο του χαρακτήρα σας δυσκολεύει τη γραφή σας;

Λ.Ζ.: Η τελειομανία μου, την οποία προσπαθεί να μετριάσει κάπως ο Θοδωρής.

 Θ.Κ.: Η έλλειψη οργάνωσης, την οποία έρχεται να καλύψει και με το παραπάνω η Λία!

Ποια μοίρα ελπίζετε για τα βιβλία σας;

Λ.Ζ., Θ.Κ.: Μέχρι στιγμής είμαστε απόλυτα ικανοποιημένοι από την πορεία μας στο χώρο του βιβλίου. Τα τέσσερα βιβλία που έχουμε ως τώρα εκδώσει στις Εκδόσεις Ψυχογιός έχουν αγαπηθεί από το κοινό και τα σχόλια που εισπράττουμε είναι πραγματικά τόσο συγκινητικά. Ευχόμαστε να συνεχίσουμε να γράφουμε βιβλία που θα μιλούν στις καρδιές και στις ψυχές των αναγνωστών.

Έχετε συγκινηθεί με ένα βιβλίο που έχετε γράψει ή έχετε διαβάσει;

Λ.Ζ., Θ.Κ.: Είναι πολλά τα βιβλία που έχουμε διαβάσει και κατάφεραν να μας συγκινήσουν. Όταν γράφουμε είμαστε σχεδόν πάντα συναισθηματικά φορτισμένοι και δεν είναι λίγες οι φορές που τα μάτια μας γεμίζουν δάκρυα κατά τη διάρκεια της ιστορίας.

Ποια είναι η αγαπημένη σας φράση;

Λ.Ζ.: Αύριο ξημερώνει μία καινούρια ημέρα!

Θ.Κ.: Να αγαπάς την αλήθεια, αλλά να συγχωρείς το λάθος.

Για ποιο λόγο θα σταματούσατε να γράφετε;

Λ.Ζ., Θ.Κ.: Θα σταματούσαμε να γράφουμε εάν αντιλαμβανόμασταν πως αυτό που κάνουμε δεν βγαίνει μέσα από τη ψυχή μας!

_

γράφει η Βούλα Παπατσιφλικιώτη

–

Έργα των συγγραφέων από τις εκδόσεις Ψυχογιός:

ΜΕΤΑΞΕΝΙΑ ΑΓΑΠΗ

«Έτσι είναι οι αληθινές αγάπες, αγόρι μου… γεμίζουν ολότελα την καρδιά και την ψυχή μας! Μόνο που, πολλές φορές, όπως η μεταξένια αγάπη κρύβουν μέσα τους θυσία βαριά, θυσία της ελευθερίας, θυσία της ίδιας της ζωής, θυσία που πιότερο μεγάλη δεν υπάρχει…»

Η νεαρή και επιτυχημένη σχεδιάστρια μόδας Αντζέλικα Ρινάλντι αναχωρεί εσπευσμένα από το Μιλάνο και καταφεύγει στο άγνωστο ως τότε για εκείνη Σουφλί, ψάχνοντας απεγνωσμένα διέξοδο από τα διλήμματα που την ταλανίζουν. Εκεί, την περιμένει μια έκπληξη, που θα τη γυρίσει πίσω στο παρελθόν και θα της φανερώσει πως τελικά η ζωή υφαίνεται με το πιο σπάνιο, το πιο πολύτιμο μετάξι!

Αργυρώ… Ένα κορίτσι ατίθασο, μεγαλωμένο σε ένα περιβάλλον με πειθαρχία και αυστηρούς κανόνες. Μια κοπέλα περήφανη, που δε θα συμβιβαστεί με ό,τι η μοίρα τής έχει γραμμένο. Θα ερωτευτεί παράφορα και θα γευτεί την πίκρα της προδοσίας.

Άγγελος… Ένα αγόρι ευαίσθητο, δεμένο με τον τόπο του και την καλλιέργεια του μεταξιού. Ένας άντρας ικανός να πάρει αποφάσεις που θα κάνουν την καρδιά του να ματώσει. Ώσπου, κυνηγημένος από τα φαντάσματα του παρελθόντος, θα αναζητήσει τη λύτρωση.

Από την ακριτική πόλη του μεταξιού και την πολυσύχναστη ιταλική πρωτεύουσα της μόδας έως τα βάθη της σαγηνευτικής Ανατολής, γύρω από τα πλινθόκτιστα μεταξουργεία και τους ακαταπόνητους σηροτρόφους, τους οίκους μόδας και τα εντυπωσιακά ντεφιλέ, γεννιέται μια ιστορία ποτισμένη με όνειρα, επιθυμίες και εγωισμούς, θυσίες ζωής, διλήμματα καρδιάς, μα πάνω απ’ όλα με αληθινή, απόλυτη, μεταξένια αγάπη!

ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ

«Κοίτα γύρω σου, παππού… Κοίτα τα αμπέλια μας πώς δακρύζουν, κοίτα πώς κυλούν τα δάκρυά τους… Δίχως τούτα τα δάκρυα όλα θα ήταν νεκρά… Είναι δάκρυα ζωής, παππού! Εσύ μου τα ’δειξες όλα, εσύ! Δεν το φοβάμαι το δάκρυ του έρωτα, όσο πικρό κι αν είναι. Γιατί όποιος δε δάκρυσε για κάτι που πόθησε απελπισμένα δεν έχει νιώσει την καρδιά του να χτυπά αληθινά, δεν έχει ζήσει!»

Μία αναπάντεχη κληρονομιά οδηγεί τον Τόμας Λεοντίδη από τις ανέσεις του διαμερίσματός του στο Λονδίνο και την αγαπημένη του δουλειά στην εξοχή της νότιας Γαλλίας. Ένα χοντρό δερματόδετο τετράδιο, με το όνομά του γραμμένο στο εξώφυλλο, θα του φανερώσει πως το παρελθόν της οικογένειάς του έχει γραφτεί με μαύρο μελάνι… Μάης, 1914. Ένας άντρας κάνει την καρδιά του πέτρα και ετοιμάζεται να εγκαταλείψει την αγαπημένη του πατρίδα, τον Πόντο, με σκοπό να διαφύγει στην Ελλάδα. Θα καταφέρει, όμως, να σώσει τα παιδιά και την αγαπημένη του γυναίκα; Μάρτης, 1963. Ένας κακός οιωνός πλανάται πάνω από τον συννεφιασμένο ουρανό της Δράμας, ένα προξενιό θα φέρει δύο αδέλφια αντιμέτωπα για τη διεκδίκηση της ίδιας γυναίκας.

Σεπτέμβρης, 1974. Ένα φονικό θα στιγματίσει τη ζωή όλων για πάντα! Με φόντο τους απέραντους αμπελώνες και τα παλιά οινοποιεία, τους γευσιγνώστες και το μεθυστικό άρωμα του λαμπερού κόκκινου κρασιού, ξεδιπλώνεται μια ιστορία γεμάτη αγάπη, πάθος, εκδίκηση, δάκρυα και έρωτα!

ΣΑΝ ΤΑ ΦΥΛΛΑ ΤΟΥ ΚΑΠΝΟΥ

«Η ζωή, βλέπεις, είναι σαν τα φύλλα του καπνού, παιδί μου. Γι’ αυτά που δε σου μίλησα ποτέ. Στην αρχή είναι μικρά και πράσινα, γεμάτα ζωντάνια. Έπειτα μεγαλώνουν, ωριμάζουν, παίρνουν το χρώμα του χρυσού! Και μετά… Μετά ξεραίνονται, θρυμματίζονται, χάνονται και δε μένει τίποτα παρά μονάχα η μυρωδιά τους!» 

Ιούνιος, 2001. Ο Νίκολας ταξιδεύει από την Αμερική με προορισμό την Καβάλα, έχοντας σκοπό να ανακαλύψει το άγνωστο παρελθόν του παππού του και ταυτόχρονα το δικό του μέλλον. Τα μοναδικά στοιχεία που έχει στα χέρια του είναι το όνομα μιας γυναίκας, το χωριό στο οποίο μένει και ένα κλειστό ξύλινο κουτί, που πρέπει να της παραδώσει. Το κουτί θα ανοίξει και η «Μέκκα του καπνού» θα φανερώσει τα μυστικά της…

Καβάλα, 1928. Ανάμεσα στις καπναποθήκες και στους εμπόρους, στα καπνοχώραφα και στους παραγωγούς, γεννιέται μια παιδική φιλία που θα εξελιχθεί σε έναν θυελλώδη έρωτα. Αυτός, φτωχό προσφυγόπουλο από τη Σμύρνη ∙ εκείνη, κόρη πλούσιου καπνεμπόρου. Θα καταφέρει η αγάπη αυτή να ξεπεράσει τα χτυπήματα της μοίρας, τους πειρασμούς, τις δυσκολίες και τις δολοπλοκίες; Θα καταφέρει να σταθεί μέχρι το τέλος;

Από την Ελλάδα των μεγάλων κοινωνικών αντιθέσεων και την Αγγλία του μεσοπολέμου έως την Αμερική της καπνοβιομηχανίας και του εύκολου κέρδους, ξετυλίγεται με θαυμαστό τρόπο μια ιστορία αγάπης γεμάτη εικόνες, αρώματα και νοσταλγία.

Η ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ

Η Κυβέλη είναι ένα ιδιαίτερα χαρισματικό και μυστηριώδες κορίτσι. Η μοναδική σκέψη που την καταδιώκει από τότε που θυμάται τον εαυτό της είναι η ανεξιχνίαστη εξαφάνιση του αδερφού της.
Δεκατρία χρόνια αργότερα από εκείνο το τραγικό γεγονός, η μοίρα θα τη φέρει αντιμέτωπη με ένα στοιχείο που αναζητούσε σε όλη της τη ζωή, με έναν εφιάλτη που στοίχειωνε τις νύχτες της και φοβόταν όσο τίποτε άλλο στον κόσμο!
Αποφασισμένη να δώσει ένα τέλος στο μυστήριο αυτό κάνει τα πάντα προκειμένου να φτάσει στην αλήθεια, ακόμη και αν εκείνη μπορεί να τη σκοτώσει…
Ο Χάρης, γείτονας, συμμαθητής και μοναδικός της φίλος, στέκεται στο πλάι της και τη βοηθάει σε κάθε δυσκολία. Θα αποδειχτούν όμως η αγάπη και ο κρυφός του έρωτας για εκείνη αρκετά;

Με φόντο την Έδεσσα της δεκαετίας του ’90, οι δυο τους θα ζήσουν μια σειρά από γεγονότα γεμάτα αγωνία και ανατροπές που θα τους στιγματίσουν για πάντα.

–

Η ΛΙΑ ΖΩΤΟΥ και ο ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΙΟΥ γεννήθηκαν σε δυο γειτονικά χωριά της Καβάλας. Η Λία σπούδασε στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Εκτός από την ανάγνωση βιβλίων, η οποία τη βοηθά να γνωρίζει νέους κόσμους, λατρεύει τη ζωγραφική και τη φωτογραφία. Ο Θοδωρής έχει σπουδάσει νομικά στο πανεπιστήμιο Metropolitan του Λονδίνου. Στη συγγραφή τον οδήγησε η παρατήρηση της ζωής, της συμπεριφοράς και της εξωτερίκευσης του εσωτερικού κόσμου του ανθρώπου. Η Λία και ο Θοδωρής, εκτός από σύντροφοι στη συγγραφή, είναι και σύντροφοι στη ζωή.