Μια νέα ποιητική φωνή από τη Ρόδο!

Πώς ξεκινήσατε να γράφετε;
Από την αρχή της σχολικής μου ζωής θυμάμαι να δημιουργώ διάφορα «στιχοπλοκήματα» στο μυαλό μου. Όταν ξεκίνησα να γράφω καλά άρχιζα να αλλάζω τους στίχους των αγαπημένων μου τραγουδιών και να γράφω δικούς μου, προκειμένου να διακωμωδήσω τους δασκάλους μου. Συνήθιζα να τα σημειώνω στο πίσω μέρος των βιβλίων ή των τετραδίων μου. Στην εφηβεία υπήρξε μια αλλαγή ύφους, όπου σε ένα ημερολόγιο αποτύπωνα σε ποιητική φόρμα όσα δεν μπορούσα να πω, τα άγχη και τις ανησυχίες της εφηβικής μου ζωής. Θυμάμαι χαρακτηριστικά στο λύκειο μια εμπνευσμένη καθηγήτρια, η οποία είχε διαπιστώσει την κλίση που είχα, με μύησε στην ευρωπαϊκή λογοτεχνία και με παρότρυνε να γράφω με παιχνίδια ντανταϊσμού ή αυτόματης γραφής. Αυτά ήταν τα πρωτόλειά μου, τα οποία τα έχω καταχωνιάσει σε ένα συρτάρι. Από εκεί και έπειτα, η γραφή άρχισε να τραβά τον δρόμο μιας συνεχούς καλλιέργειας, μέσα από την ανάγνωση και δοκιμές γραφής.

Τι σημαίνει για εσάς έμπνευση;
Η έμπνευση για μένα είναι η σύλληψη και η αποτύπωση μιας στιγμής σε ένα συγκεκριμένο χωροχρονικό πλαίσιο, η οποία όμως είναι συνυφασμένη και με πρότερες ή μελλοντικές στιγμές. Με άλλα λόγια είναι το απόσταγμα τριών βασικών συνιστωσών, α) της παρατήρησης των ερεθισμάτων γύρω μας, όπου εμπλέκονται όλες οι αισθήσεις μας, β) της μνήμης και των φορτίων που φέρουμε από το παρελθόν (συνειδητών και ασυνείδητων) και γ) του υποκειμενικού φακού της φαντασίας που φιλτράρει τα προηγούμενα δύο. Έτσι, παρελθόν, παρόν και μέλλον εμπλέκονται σε ένα παιχνίδι για να καταλήξουν σε ένα δίχτυ που τα μετουσιώνει σε στίχους.

Ποιο στοιχείο του χαρακτήρα σας δυσκολεύει τη γραφή σας;
Δεν υπάρχει κάτι που να δυσκολεύει τη γραφή μου. Αποτυπώνω άμεσα αυτό που συλλαμβάνω, όποτε και όπου. Θα έλεγα, όμως, ότι η επεξεργασία μέχρι το τελικό αποτέλεσμα είναι μια διαδικασία συνεχούς πάλης με τις λέξεις. Αλλά, αυτό που με δυσκολεύει σε μεγάλο βαθμό είναι η ακαταστασία που επικρατεί στα χειρόγραφά μου (πάντα προτιμώ η πρώτη αποτύπωση να γίνει με την κίνηση του χεριού σε χαρτί). Όμως, όσο κι αν προσπαθώ να κρατάω σταθερά ένα συγκεκριμένο τετράδιο για τη σύλληψη της στιγμής, στο τέλος καταλήγω να σημειώνω όπου βρω, σε αποκόμματα χαρτιών, στις τελευταίες σελίδες των βιβλίων που διαβάζω, ή στο κινητό, αν δεν βρίσκω μολύβι. Άντε μετά να τα βάλω σε μια τάξη!

Πώς πήρατε την απόφαση να ασχοληθείτε με την ποίηση;
Η Ποίηση εισέβαλε στη ζωή μου, από τα πρώτα μου ερεθίσματα, στην παιδική μου ηλικία. Μου άρεσε να ακούω μελοποιημένη ποίηση, αφουγκραζόμουν τους στίχους και τους έγραφα για να τους διαβάζω και να τους επεξεργαστώ καλύτερα. Το ίδιο συνέβαινε και με τραγούδια που μου άρεσαν. Στο μάθημα της λογοτεχνίας, επίσης, στα σχολικά μου χρόνια, το πρώτο που ανίχνευα ήταν τα ποιήματα που είχε το βιβλίο. Αρχικά μου άρεσε ο ρυθμός, το μέτρο και η ομοιοκαταληξία της παραδοσιακής ποίησης, ενώ αργότερα και ο ελεύθερος στίχος. Αυτό που άρχιζα να διαπιστώνω είναι πως τελικά με γοήτευαν τα μικρής φόρμας κείμενα, που όμως σε τραβούν σε έναν μυστήριο βυθό για να τον εξερευνήσεις. Χωρίς να το συνειδητοποιήσω, λοιπόν, άρχισα να παίζω κι εγώ με λέξεις, εικόνες και συναισθήματα και να εξαντλώ αρκετές φορές τον εαυτό μου μέχρι να φτάσω στο αποτέλεσμα που με ικανοποιεί ως προς τη μορφή και το περιεχόμενο. Η ποίηση παρέμεινε ο μόνος τρόπος να σκέφτομαι και να εκφράζομαι με μια γλώσσα που αποκλίνει από τους κανόνες, διεισδύοντας στις αχανείς εκτάσεις της. Δεν μπορώ να κάνω αλλιώς!

Τι εκφράζετε με την ποίησή σας;
Θέματα που με απασχολούν είναι ο άνθρωπος και οι σκιές του. Η ύπαρξη που διανύει τη ζωή και τον θάνατο. Η μνήμη και η λήθη. Οι σκοτεινές και φωτεινές πλευρές του έρωτα, αλλά και το ανεκπλήρωτό του, που υμνεί το αιώνιο, ενάντια στη φθορά του χρόνου. Η ήττα, η ματαίωση, η αλλοτρίωση σε αντιδιαστολή με την επαναστατικότητα του ανθρώπου, το πείσμα του στο όνειρο, κι ας ακροβατεί.

Ποιοι ποιητές σας έχουν επηρεάσει και εμπνεύσει;
Η πρώτη μου ποιητική αγάπη, περίπου στα δώδεκά μου, ήταν ο Γιάννης Ρίτσος. Όμως ακολούθησαν τόσες άλλες που κάθε μια έπαλλε και μια διαφορετική χορδή μέσα μου. Αναφορικά θα πω ελάχιστα ονόματα: Κ. Καρυωτάκης, Τ. Λειβαδίτης, Μ. Σαχτούρης, Ν. Καββαδίας, Κ. Γώγου, Τ. Μπωντλέρ, Γ. Μπλέηκ, Α. Γκίνσμπεργκ, Σ. Πλαθ, ποιήματα του Ε. Α. Πόε, του Φ. Πεσσόα, του συγκροτήματος Διάφανα Κρίνα και πόσοι/πόσες ακόμα…

Ποια είναι η αγαπημένη σας φράση;
Keep on rolling…

Για ποιο λόγο θα σταματούσατε να γράφετε;
Σίγουρα δεν θα είναι δική μου επιλογή. Μάλλον επειδή θα έχει φτάσει το πλήρωμα του χρόνου μου ως φυσική ύπαρξη στον κόσμο.

Θα θέλατε να μας στείλετε δύο ποιήματά σας, σαν επίλογο αυτή της συνομιλίας;
Δύο ποιήματα από την ποιητική μου συλλογή με τίτλο «Μνήμες και Φάσματα»:

Το βαλς των νεκρών
Κάθε βράδυ το ίδιο όνειρο.
Ένα πιάνο στη μέση της θάλασσας.
Θροΐζει ένα απόκοσμο βαλς.

Πλάι ο κύριος με το ψηλό καπέλο
προσμένει την ντάμα του..

Διψούν οι φλέβες στο κορμί του
να πιουν ξανά το ποτάμι
που χύνεται απ’ τα μάτια της
τους μηρούς της
κι όλα τα άστρα
τα κουρνιασμένα στα μαλλιά της
καθώς θα στροβιλίζονται
στον ίλιγγο του βαλς.
«Άνθισε Γυναίκα!
Σπέρνω τη θάλασσα με το είναι σου
Γίνε ανθός στο κύμα
Να πάλλεσαι γυμνή παραδομένη

Χορεύω μαζί σου και πατάσσω τον Θάνατο!»

Κάθε βράδυ το ίδιο όνειρο
Ένα πιάνο στη μέση της θάλασσας
Να πάλλει τα κύματα.

Αναχώρησης
Είναι που αναλώσαμε τη ζωή μας
στο κύμα και στο φεγγάρι
Κόκκοι από άμμο είμαστε
Σε στεριά διαβρωμένη
Έρωτες ναυαγούς μετράμε
Τυλιγμένους με τα υφάδια παιδικών ψυχών
Στο αχανές του σεληνόφωτος

Κι έτσι όπως ήρθαμε λαθραία
Λαθραία θε να φύγουμε
Σαν παιδιά που το ‘σκάσαν
Μια νύχτα απ’ το παράθυρο
Κρατώντας τις αχτίδες των άστρων

Και θα μείνει μονάχα το κόκκινο
Λουλούδι στην άμμο
Για το μαζί των ανθρώπων
Θυμάσαι;
Πιάσε κόκκινο!

–

Μνήμες και Φάσματα
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βερέττα

–

Λίγα λόγια για την ποιήτρια

Η Μίκα Ντάκα γεννήθηκε μια φορά κι έναν καιρό στις 30 του Οκτώβρη, την εποχή που οι αστερισμοί αιωρούνταν μεταξύ του φανταστικού και της πραγματικότητας. Έπειτα από πολλές άτοπες διαδρομές κατάφερε να φτάσει στη χώρα της Ουτοπίας, όπου και ζει (;) τα τελευταία χρόνια. Που και που ταξιδεύει και για αλλού, κρατώντας μερικούς «ουτοπικούς αστερόσπορους», που τους φυτεύει στις στάσεις που κάνει με το ιπτάμενο χαλί της, το βιβλίο. Κατά τα άλλα, είναι εκπαιδευτικός και ραδιοφωνική παραγωγός.
Σπούδασε στο ΠΤΔΕ του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Από το 2014 έως το 2016 πραγματοποίησε τις μεταπτυχιακές σπουδές της στο «ΠΜΣ Παιδικό Βιβλίο και Παιδαγωγικό Υλικό» στο ΤΕΠΑΕΣ του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Ως ραδιοφωνική παραγωγός «Στο Κόκκινο Ρόδου 103.7» έχει την εβδομαδιαία εκπομπή «Φταίνε τα τραγούδια» στην οποία συνδέει δημιουργικά τη μουσική με τη λογοτεχνία. Έχει διακριθεί σε ποιητικούς διαγωνισμούς (Ασημένια Σελίδα, 2016, Ελλάδα και Αποστάγματα Ψυχής: αφιέρωμα στον Μ. Αναγνωστάκη, 2015, Κύπρος), ενώ τα διηγήματά της με τίτλο «Αγκυροβολημένες Αναμνήσεις» (2014), «Η μπαλάντα της θάλασσας» (2015) και «Παράθυρο στο φως» (2016) έχουν συμπεριληφθεί σε ανθολογίες διηγημάτων (εκδ. Βερέττα). Το 2015 κυκλοφόρησε «Το τραγούδι της φωτιάς» σε στίχους της ίδιας (https://www.youtube.com/watch?v=AyE6hOvF3OA) και το 2016 εκδόθηκε η ποιητική της συλλογή με τίτλο Μνήμες και Φάσματα (εκδ. Βερέττα).