Το έργο της είναι μια γέφυρα που συνδέει το παρελθόν με το μέλλον!

Σας επέλεξε η γραφή ή την επιλέξατε; Με ποιο κόστος;
Αμοιβαίο ήταν το αίσθημα κι εξακολουθεί έντονο κάθε στιγμή. Ίσως τώρα, ύστερα από δεκαπέντε χρόνια στην εκδοτική προσπάθεια και πραγματικότητα, περισσότερο ώριμο. Οπωσδήποτε με κέρδος για μένα κι ελπίζω και για τη γραφή…

Υπήρξε κάποιο πρόσωπο της ζωής σας το οποίο να έπαιξε ενεργό ρόλο στην ενασχόλησή σας με τη γραφή;
Θα το παραλλάξω λίγο: ο πατέρας μου κατά πρώτο λόγο, κι αμέσως μετά η μητέρα μου, αγαπούσαν το βιβλίο πάρα πολύ, μετέδωσαν την αγάπη αυτή και σ’ εμένα, περισσότερο από δασκάλους και συμμαθητές. Όταν έχεις διαβάσει πολύ στη ζωή σου, έρχεται πιθανότατα μια στιγμή που παίρνεις κι εσύ μολύβι στο χέρι σου και γράφεις.

Τι σημαίνει για σας έμπνευση;
Έντονη διάθεση να δημιουργήσεις, εν προκειμένω να γράψεις, κι από κει και πέρα πολλή δουλειά. Πιστεύω πως το νέο στοιχείο, αυτό που οικοδομεί και που ορισμένοι αποκαλούν έμπνευση, έρχεται με το διαρκές γράψιμο. Αρκεί να γράφει κανείς χωρίς μεγάλα χάσματα χρόνου και υπό την προϋπόθεση να είναι διατεθειμένος να πετάξει το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς του για να ξαναρχίσει από την αρχή.

Ποιο στοιχείο του χαρακτήρα σας δυσκολεύει τη γραφή σας;
Η πολυδιάσταση. Στην εποχή μας κάνουμε διαφορετικά πράγματα ταυτόχρονα, κανένα τους δεν (πρέπει να) υπολείπεται σε ενδιαφέρον και ποιότητα από τα υπόλοιπα. Στην προσπάθεια να ανταποκριθώ στις πολλαπλές υποχρεώσεις που έχω ανειλημμένες, η συγγραφή εμποδίζεται και καθυστερεί, κι η πολυδιάσταση κινδυνεύει να καταντήσει (πολυ)διάσπαση.

Ποια μηνύματα θέλετε να περάσετε μέσα από το τελευταίο σας έργο στον αναγνώστη;
Από το πρώτο έως το τελευταίο γραπτό μου, όσα θέματα και αν ανακύπτουν, πάντα καταλήγω σε μια συγκλονιστική για μένα διαπίστωση: απέναντι στο σύμπαν ο άνθρωπος είναι ένα απειροελάχιστο κι αφάνταστα αδύναμο ον. Ένας κόκκος σκόνης. Επομένως και το μήνυμα είναι ανάλογο: κατανόηση και συμπόνια στην ανθρώπινη συνθήκη, ανθρωπιά κι αλληλεγγύη στον συνάνθρωπο.

Έχετε συγκινηθεί με ένα βιβλίο που έχετε διαβάσει;
Ναι, με περισσότερα από ένα, όμως στο μυαλό μου έρχεται πρώτος ο Γατόπαρδος του Giuseppe Tomasidi Lampedusa.

Ποια είναι η αγαπημένη σας φράση;
Το Carpe diem.

Ετοιμάζετε κάποιο καινούργιο έργο;
Πάντα έχουμε κάτι αρχινημένο, αλλά αν θα μπορούσε να θεωρηθεί καινούριο είναι νωρίς να το πω. Συνήθως λέμε ότι ετοιμάζουμε κάτι όταν το χειρόγραφο φεύγει από μας και πάει στον εκδότη. Έως εκείνη τη στιγμή, με περιμένει δουλειά, πολλή δουλειά…

–

Οι αρχάριες
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ανάτυπο

Οἱ Ἀρχάριες εἶναι ἕνα πολυεπίπεδο μυθιστόρημα ὅπου δύο εποχές, 1950-1954 καὶ 2010-2016, αντιπαρατίθενται καὶ παρουσιάζουν ὁμοιότητες καὶ διαφορὲς ποὺ συμπληρώνουν κενά, ἐξηγοῦν διαπορήσεις, ἀλλὰ καὶ γεννοῦν νέα ἐρωτηματικά. Οἱ ἥρωες προσπαθοῦν νὰ ἐπιβιώσουν στὴν ἱστορική, πολιτική, κοινωνικὴ καὶ ψυχαναλυτικὴ συγκυρία ποὺ τοὺς πιέζει, τοὺς συνθλίβει, κάποτε τοὺς ἀλλοτριώνει. Κινδυνεύοντας νὰ ἡττηθοῦν, προσπαθοῦν ἐντούτοις ν’ ἀντιμετωπίσουν τὴν κατάσταση ποὺ προκάλεσαν οἱ μεταπολεμικὲς κρίσεις τῆς δεκαετίας τοῦ ’50 καὶ ἡ σημερινή. Μέσα από διαφορετικὲς ἀφηγήσεις καὶ ἀναφορὲς στὸ παραμύθι (: τὴν παραμυθία), ζητήματα ὅπως αὐτό τοῦ ἐργατικοῦ κινήματος, τῶν σχέσεων δασκάλου-μαθητῆ, τοῦ φόνου (ἑκούσιου – ἀκούσιου), τῆς αὐτοδικίας, ἀλλὰ καὶ πανανθρώπινα, ὅπως τὰ γηρατιά, ὁ ἔρωτας, ὁ θάνατος διατρέχουν τὶς σελίδες του περνώντας ἀπὸ τὴ μιὰ ἐποχὴ στὴν ἄλλη, ὅπου τὸ χθὲς καὶ τὸ σήμερα διαπλέκονται σὲ μιὰ ἀναπαράσταση ποὺ ἐπιχειρεῖ τὴν κατανόηση τῆς πραγματικότητας τοῦ κόσμου μας.
Όπως βλέπουμε και από το οπισθόφυλλο του βιβλίου είναι ένα έργο με άρωμα από το παρελθόν και με μηνύματα που θα μας φανούν χρήσιμα για το μέλλον.

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα:
Ἡ Μαρία Πάλλα γεννήθηκε τὸ 1952 στὴ Θεσσαλονίκη. Σπούδασε στὴ Φιλοσοφικὴ Σχολὴ τοῦ ΑΠΘ (τμῆμα Ἱστορικῶν Σπουδῶν) καὶ στὴ Γαλλία στὸ Université Paris VII (Jussieu), ὅπου ἔκανε σπουδὲς μεσαιωνικῆς ἱστορίας· συνέχισε μὲ σύγχρονη ἱστορία στὴν Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales (EHESS) τοῦ Παρισιοῦ, ἀπὸ τὴν ὁποία ἔλαβε μεταπτυχιακὸ καὶ διδακτορικὸ δίπλωμα. Ἀπὸ τὸ 1985 ἕως τὸ 2013 ἐργάσθηκε στὴν δευτεροβάθμια ἐκπαίδευση. Σ’ αὐτό τὸ διάστημα συμμετεῖχε σὲ συνέδρια σὲ Ἑλλάδα καὶ Κύπρο, δίδαξε Ἱστορία στὴ Σχολὴ Δημοσιογραφίας τοῦ ΑΠΘ καὶ παρέδωσε μαθήματα σὲ προπτυχιακοὺς καὶ μεταπτυχιακοὺς φοιτητὲς στὸ ἱστορικὸ τμῆμα τῆς Φιλοσοφικῆς Σχολῆς. Ἕως τὸ 2003 δημοσίευε μελέτες σὲ
ἱστορικὰ καὶ φιλολογικὰ περιοδικά. Εἰσηγήσεις της ἔχουν δημοσιευθεῖ ἐπίσης σὲ πρακτικὰ συνεδρίων. Στὴ λογοτεχνία πρωτοεμφανίσθηκε τὸ 2003 μὲ ἐννέα πεζογραφήματα ὑπὸ τὸν τίτλο Ἀπώλειες, ἀπὸ τὶς ἐκδόσεις “Νέα Πορεία”. Ἡ νουβέλα Πυροτεχνήματα στὴ νύχτα δημοσιεύθηκε στὸ περιοδικὸ “Πάροδος”, 9, περίοδος δεύτερη, Ἰούν. 2006. Τὸ πρῶτο της μυθιστόρημα, ἡ Μικρὴ Μεγάλη Ἑβδομάδα, κυκλοφόρησε τὸν Δεκέμβριο του 2010 ἀπὸ τὶς ἐκδόσεις “Νησίδες”. Διηγήματα καὶ νουβέλες της δημοσιεύθηκαν στὴν Αὐγὴ on line καὶ στὰ ἠλεκτρονικὰ περιοδικά Diastixo, Librotto, Openbook (one story). Γράφει γιὰ τὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα καὶ τὸν κινηματογράφο σὲ μόνιμες στῆλες τῆς ἐφημερίδας τοῦ Φιλύρου Φιλυρέα, τῆς ὁποίας ἐπιμελεῖται καὶ τὰ κείμενα.