Η Αλίκη Βουγιουκλάκη είναι μια μεγάλη μορφή του πολιτισμού της χώρας μας. Την έχω δει σε χιλιάδες εξώφυλλα, σε πολλά περιοδικά, σε ταινίες και ελάχιστες σειρές, να διαφημίζει προϊόντα και υπηρεσίες, να τη ζωγραφίζουν, να την προβάλλουν, να τη λοιδορούν… Αλλά να εμπνέει ξεκάθαρα ένα μυθιστόρημα που έχει και τη μορφή της στο εξώφυλλο δε μου είχε ξανατύχει! Έφτασε λοιπόν η στιγμή να γίνει και αυτό. Ο Γιάννης Μανάλης και ο Χάρης Παπαδόπουλος έγραψαν μια σύγχρονη ερωτική ιστορία ανάμεσα σε έναν άντρα, διαιτολόγο – διατροφολόγο, και σε μια γυναίκα, ξεναγό και βαφτιστήρα της Αλίκης Βουγιουκλάκη. Το ταξίδι στη Ρώμη θα είναι ένα σημείο-καμπή για τις ζωές αυτών των ανθρώπων.

Στο κείμενο, μέσω της Ελένης, αναλύεται πολύ και έντονα η προσωπικότητα της Αλίκης Βουγιουκλάκη, φωτογραφίζονται πτυχές του χαρακτήρα της, υπογραμμίζονται τα καλά της και τα κακά της, τονίζονται οι επαγγελματικές και προσωπικές της επιλογές κλπ. κατά τη διάρκεια χαλαρών συζητήσεων του Άρη με την Ελένη τα βράδια στη Ρώμη. Οι συγγραφείς εκφέρουν και την προσωπική τους άποψη αλλά όχι έντονα ή παρεμβατικά, γράφουν γνωστές λεπτομέρειες της καθημερινότητας της σταρ, οπότε κατάφεραν να συγκροτήσουν μια ολοκληρωμένη εικόνα του αγαπημένου ειδώλου πολλών.

Από κει και πέρα δυστυχώς, πάντα κατά την προσωπική και υποκειμενική μου άποψη, το κείμενο είναι πολύ χαλαρό και αδύναμο. Υπάρχουν πάρα πολλές σελίδες, γεμάτες με ολόκληρους διαλόγους, χωρίς στόχο και σκοπό, που δεν προωθούν τη δράση και άλλες τόσες με χιλιάδες περιγραφές του ξενοδοχείου στο οποίο κινούνται οι χαρακτήρες, του κέντρου αδυνατίσματος όπου εργάζονται κλπ. Αντί να δοθεί βάρος στην πόλη της Ρώμης, να ταιριάξουν άριστα κάποιες ρομαντικές σκηνές και ιδανικές συνθήκες με την εξέλιξη της ιστορίας, να γεμίσει άρωμα εσπρέσο το βιβλίο, η πλοκή είναι πολύ χαλαρή και δε με κράτησαν ούτε καν οι λίγες λογοτεχνικές απόπειρες με σκόρπια καλολογικά στοιχεία εδώ κι εκεί, που κάνουν μια ωραία εισαγωγή στα κεφάλαια, σύντομα όμως επανέρχεται η ιστορία στο προσκήνιο με τον χαλαρό ρυθμό που έγραψα πριν.

Δυστυχώς ούτε οι χαρακτήρες με κράτησαν. Ο Άρης ήταν πάρα πολύ όμορφος για μένα, με ιδανικό αθλητικό σώμα, οι γυναίκες γύρω του ήταν όλες ερωτευμένες μαζί του, κάτι που το έχω ξαναδιαβάσει πολλές φορές κλπ. Η Ελένη με κέρδισε περισσότερο, γιατί φάνηκε ότι οι συγγραφείς δούλεψαν περισσότερο μαζί της, οπότε και σε συνδυασμό με τη δουλειά που έκαναν για τον χαρακτήρα της Βουγιουκλάκη, την παρουσίασαν πιο αληθινή και άμεση. Δε με έπεισε καθόλου ο Άρης με τη συμπεριφορά του απέναντι στην αρραβωνιαστικιά του και την Ελένη. Οι κινήσεις του, η συμπεριφορά του και οι απόψεις του απλώς παρατέθηκαν στο χαρτί, δεν τις ένιωσα να είναι δικό του κομμάτι. Ένας άντρας, δύο γυναίκες για άλλη μία φορά, όμως σε όλο το βιβλίο έχουμε απλώς το ερωτικό παιχνιδάκι και μόνο στο τέλος ο Άρης μας εκθέτει τις σκέψεις του γιατί του αρέσει και η μία και η άλλη.

Με έκπληξη διαπίστωσα στο τέλος ότι το μυθιστόρημα έχει και συνέχεια! Αφήνει την ιστορία σε κρίσιμο σημείο, οπότε ο Άρης καλείται να επιλέξει ανάμεσα στις δύο γυναίκες ενώ κάτι από το παρελθόν αρχίζει να τον κυνηγάει και να τον στοιχειώνει. Είναι βέβαια λίγο άκομψο το σημείο όπου τελειώνει το μυθιστόρημα, παρ’ όλ’ αυτά είμαι πρόθυμος να διαβάσω και τη συνέχεια, πιστεύοντας πως η συγγραφή θα έχει βελτιωθεί και ίσως, αν οι συγγραφείς έχουν υπ’ όψιν τους μια άλλη κεντρική ιδέα από αυτήν που παρουσίασαν εδώ, να την έχουν επεξεργαστεί καλύτερα. Το βιβλίο δεν έχει αυστηρή συνοχή και δέσιμο και καθόλου δράση και ανατροπές, όμως ευχαρίστως να διαβάσω και τη συνέχεια.