«Η πεταλούδα της νύχτας» ο τίτλος του βιβλίου της Ειρήνης Φραγκάκη. Ο τίτλος του μας προϊδεάζει για το περιεχόμενό του. Καταλαβαίνουμε που αναφέρεται. Στη ζωή όμως κάτω από τον ίδιο τίτλο μπορεί να υπάρχουν μεν πολλές ιστορίες, η κάθε μία όμως ξεχωριστή, διαφορετική! Ο κάθε άνθρωπος για το κοινωνικό σύνολο μπορεί να είναι μία μονάδα και για το σύμπαν ένα «τίποτα» για τον εαυτό του όμως είναι το 100 τα 100 της ζωής! Από αυτή τη ζωή δεν θα ξαναπεράσουμε και πρέπει όχι απλά τα ζήσουμε αλλά και ευτυχισμένοι! Ο κάθε άνθρωπος χρήζει ανάγκης προσοχής και σεβασμού! Όπως θα έπρεπε να συμβαίνει αλλά δεν συνέβη με την ηρωίδα της Ειρήνης Φραγκάκη. Μάγδα το όνομά της και η ιστορία της αληθινή!

Πρόκειται για ένα βιβλίο που στέκει σαν μεγεθυντικός φακός πάνω από τα δύσκολα της ζωής και συγκεκριμένα πάνω από τα οικογενειακά και κοινωνικά «καυτά» προβλήματα που δημιουργούν ενίοτε τις γυναίκες – θύματα! Με το ξεκίνημά του το βιβλίο λειτουργεί σαν ένας μηχανισμός αφύπνισης!

Το «δράμα», το «άδικο» αυτό που πονάει και ανοίγει πληγές που ματώνουν είναι όταν δεν σε αφήνουν όχι απλά να ζήσεις καλά αλλά ούτε καν να έχεις δικαίωμα στο Όνειρο για μια όμορφη ζωή! Όταν τα βάσανα αρχίζουν σαν εφιάλτης μέσα στην ίδια σου την οικογένεια με τη μορφή της ενδοοικογενειακής βίας και ότι αυτό σημαίνει! Όταν στη τρυφερή παιδική ηλικία όπως συμβαίνει και στη ζωή της ηρωίδας της… “ο εφιάλτης συμπυκνώνεται και γίνεται ένα τρομαχτικό ουρλιαχτό που αφήνει τα σημάδια του και κρέμεται γαντζωμένος σε κάποιο αστέρι, εκεί σε ένα σκοτεινό ουρανό μαύρο σαν την κατάληξη των ονείρων της, περιμένοντας ένα χέρι να το φτάσει και να το χαϊδέψει. Ένα απρόσμενο άγγιγμα μήπως και καταφέρει να ξαναφέρει τα όνειρα της εκεί που είναι η θέση τους. Στην αγνή της ψυχή” …λόγια της συγγραφέως.

Στην πραγματική ζωή όμως, η προσμονή δεν φέρνει πάντα το επιθυμητό αποτέλεσμα και το δράμα συνεχίζεται όταν αναγκάζεσαι να κλειστείς σε ένα «κουκούλι» όχι προστασίας αλλά σιωπής για τα ακατανόμαστα που συμβαίνουν μέσα στο ίδιο σου το σπίτι! Μιας σιωπής που σε καταδικάζει να ανέχεσαι και να συντηρείς άθελά σου το ίδιο σου το μαρτύριο, για να μη προσθέσεις περίσσια πίκρα σε όσους σε αγαπούν και δεν ξέρουν και για να σώσεις την «αξιοπρέπεια» τη δική σου και του σπιτιού σου «έξω», στο μικρό έστω κοινωνικό σου περίγυρο! Ανάμεσα στους φίλους, στους συμμαθητές, στη γειτονιά σου!

Αυτά θίγει η Ειρήνη με την εξιστόρηση της ζωής της ηρωίδας της! Βάζει θέματα που ζητούν τη λύση τους! Αφυπνίζει τον αναγνώστη, τον κάνει ενεργό στην αναζήτηση λύσεων! Το θέμα καινούριο δεν είναι, το ακούμε καθημερινά γύρω μας, ναι, αλλά επαναλαμβάνεται συνεχώς και συνεχώς με μία επανάληψη εφιαλτική! Η Ειρήνη με το βιβλίο της ταρακουνάει λιμνάζοντα ύδατα, προκαλεί μια εκ νέου την αφύπνιση, δημιουργεί την ανάγκη να τοποθετηθούμε τι πρέπει να κάνουμε για τις φρικαλέες αυτές καταστάσεις που συχνά συμβαίνουν γύρω μας με θύματα τα παιδιά! Είναι το θάρρος και η δύναμη που πρέπει να έχουν τα θύματα ώστε να γνωστοποιούν τα «ανομολόγητα»; Πως φτάνεις σε αυτό! Πόσο εύκολο είναι για κάποιον που είναι παιδί ακόμα να πρέπει μόνο του να βάλει το μαχαίρι στη πληγή για να βγάλει το καρκίνωμα; Ποιος θα το εκπαιδεύσει όταν οι πρώτοι αυτοί «κίνδυνοι» βρίσκονται ήδη και ξεκινούν μέσα από το ίδιο του το σπίτι! Ποιος ο ρόλος τότε της πολιτείας, του σχολείου, των εκπαιδευτικών προς αυτή τη κατεύθυνση! Πόσο κοντά είναι όλοι αυτοί οι φορείς που βλέπουμε και μέσα από τις διαφημίσεις στις τηλεοράσεις, στα παιδιά και τα προβλήματά τους! Υπάρχει ουσιαστική επαφή με το πρόβλημα; Ο αναγκαίος έλεγχος; Πως εξηγούνται οι επαναλαμβανόμενοι βιασμοί ψυχής και σώματος! Ναι, λέμε. Λέμε, τι κάνουμε όμως! Πως μπορεί το κακό να σταματήσει στο ξεκίνημά του ώστε να μην δρομολογηθούν μύρια άλλα που τις περισσότερες φορές οδηγούν σε αδιέξοδο αν όχι στο χαμό!

Τα χειρότερα έρχονται για την ηρωίδα της Ειρήνης γιατί το κακό δε σταμάτησε. Δεν ήξερε σαν παιδί, δεν μπόρεσε, δεν βοηθήθηκε να το σταματήσει! Και,. σαν νεαρή έφηβη πλέον όταν έκανε τα πρώτα της βήματα, μόνη και έξω από τον ασφυκτικά μικρό και μολυσμένο χώρο του σπιτιού της χωρίς γνώσεις κοινωνικές, χωρίς την ασπίδα προστασία που σου δίνει μια υγιής οικογένεια, όταν έφυγε από το τόπο της για σπουδές και αναζήτηση μιας καλλίτερης ζωής, έδωσε «δικαίωμα» και «χώρο» στη ζωή της, στο πρώτο «τυχάρπαστο» που συνάντησε να τη κάνει  σε μικρό σχετικά διάστημα «πεταλούδα της νύχτας»!

Λέμε συχνά ότι είμαστε οι επιλογές μας! Αν και στην ουσία και αυτές είναι εγκλωβισμένες στην πληροφόρηση που έχουμε! Στη τελική όμως δεν παύουν να είναι οι επιλογές μας!

Το δράμα όμως είναι όταν στη «λάσπη» δεν σε σπρώχνουν οι επιλογές σου αλλά οι συγκυρίες και καταστάσεις εκείνες που δεν μπόρεσες να ελέγξεις! Όταν εμπιστεύεσαι και αφήνεσαι στις καλές σου προθέσεις και νομίσεις ότι ίδιες είναι και εκείνων που συναναστρέφεσαι! Όταν δεν υπάρχει η γνώση, η εκπαίδευση, ο έλεγχος, η δυνατότητα και διάθεση να τα πεις στους γονείς σου, στους φίλους σου, να σε ακούσει κάποιος και να σε συμβουλεύσει όταν δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις ασφαλιστικές δικλείδες γιατί δε τις ξέρεις καν, τότε γίνεσαι εύκολη λεία γι’ αυτούς που καραδοκούν και τρέφονται με ζωντανή σάρκα! Δουλέμποροι, μαστροποί, έμποροι ναρκωτικών! Σε μια τέτοια «δίνη» έπεσε και η ηρωίδα της Ειρήνης!

Τότε, σαν ξεριζωμένο στάχυ μοιάζει η κάθε ψυχούλα! Φέρεται και άγεται! Ο νους παύει να λειτουργεί, η μικρή λογική δίνει τη θέση της στη μόνιμη θολούρα των ναρκωτικών, η πορνεία κουρελιάζει την αξιοπρέπεια που δίνει τη θέση της στη ντροπή και η ανάγκη της εξασφάλισης της δόσης δημιουργεί ανθρώπινα ράκη – εύκολα εμπορεύματα στα χέρια των ειδικών! Όλα αυτά γίνονται η μαρτυρική καθημερινότητα της «πεταλούδας» – ηρωίδας του βιβλίου της Ειρήνης μέσα σε ένα εφιαλτικό περίγυρο που μόνο φρίκη αναβλύζει!

Ενώ στη ζωή μας υπάρχει μια ξέφρενη τεχνολογική και επιστημονική ανάπτυξη που εξελίσσεται με ταχείς ρυθμούς. μέσα στη ψυχή του ανθρώπου είναι πολύ μικρή η ανάπτυξη αυτή, μικρή και αργή η απόσταση που διανύει ο «εξευγενισμός» της ψυχής του! Και πολύ εύκολα γυρίζει πίσω στη «ζωώδικη» του κατάσταση αυτή που του δίνει τη δύναμη να κατασπαράξει «συνανθρώπους» στη προσπάθεια της δικής του επιβίωσης μέσα στο δικό του δοσμένο  εχθρικό περιβάλλον.

Η καθημερινή κατρακύλα, η λάσπη, η κατηφόρα γίνονται τρόπος ζωής για τις γυναίκες – θύματα, καθώς και για τη «πεταλούδα της νύχτας», τη Μάγδα, στην οποία αναφερόμαστε και είναι η ηρωίδα του βιβλίου, που όπως μας λέει η συγγραφέας πρόκειται για αληθινό πρόσωπο!

Η απουσία στα προβλήματα, η εγκατάλειψη της πολιτείας ηθελημένη είναι θα έλεγα, γιατί ο τζίρος των εργασιών τεράστιος! Η εκμετάλλευση της ανθρώπινης σάρκας είναι από τις πιο κερδοφόρες επιχειρήσεις!

Και μπαίνει το ερώτημα! Πόσο εύκολο είναι για τα θύματα που δημιουργούνται, τις «πεταλούδες της νύχτας» συγκεκριμένα, το πισωγύρισμα; Η κορύφωση του δράματος συντελείται όταν η εγκατάλειψη χρόνων, τα απανωτά κτυπήματα, η κούραση που τσακίζει τη ψυχή και το σώμα, εξασθενίζουν την όποια διάθεση «εξόδου» από το πρόβλημα! Όταν έρχονται οι στιγμές της κριτικής και αυτοκριτικής των θυμάτων που μοιάζουν με διαλείμματα αναλαμπών και βλέπουν τα λάθη που έγιναν και δεν έπρεπε να αφήσουν να γίνουν, τότε υπάρχει η ελπίδα του πισωγυρίσματος, τότε δεν υπάρχει και η κατάλληλη στήριξη «εξόδου» από το πρόβλημα ! Τότε χάνεται μαζί με την ευκαιρία και η διάθεση της επιστροφής! Η σύγχυση και το μάταιο της επιστροφής κυριαρχεί έναντι της μάχης για καινούρια αρχή! Σαν μοναδική διέξοδος καλεί το αδιέξοδο! Και τότε οι εξελίξεις γίνονται δραματικές! Υπάρχουν ψυχές που ξεκινάνε τον αγώνα «εξόδου» και επανένταξης» και μένουν στη μέση τα παρατάνε, υπάρχουν ψυχές που «χάνονται» και τότε μετράμε απώλειες και θύματα και υπάρχουν ψυχές που καταφέρνουν να γλυτώσουν και να γίνουν ελπιδοφόρο παράδειγμα για όσους ξεκινάνε επίπονο αγώνα εξόδου από τη λάσπη, το βούρκο και τα ναρκωτικά!

Ποια είναι η τελική επιλογή της «πεταλούδας» του βιβλίου, και η πονεμένη ιστορία που την έφερε ως εκεί; Θα σας την πει το ίδιο το βιβλίο που όπως λέει και η συγγραφέας η ιστορία του είναι αληθινή!

Το γεγονός, ότι η ιστορία είναι αληθινή, με συγκλόνισε ιδιαίτερα! Δεν είναι σενάριο φαντασίας αλλά πραγματικής ζωή που τα σενάριά της πολλές φορές ξεπερνάνε την ανθρώπινη όπως συμβαίνει με παρόμοιες ιστορίες που εξελίσσονται μέσα στη ζωντανή πραγματικότητα, εκεί που συνειρμικά σε παραπέμπει το βιβλίο της συγγραφέως, στο καμίνι της ζωής! Εκεί όπου βασανίζονται πλήθος γυναίκες-θύματα – «πεταλούδες της νύχτας» εκεί που καίγονται καθημερινά στη φωτιά της κόλασης, λες και ήρθαν στη ζωή αυτή όχι για να ευτυχήσουν αλλά να «καούν» όπως οι πεταλουδίτσες της φύσης που τσουρουφλίζονται σ τη φωτιά που τους έλκει στο χαμό τους!

Είναι γεγονός ότι η κάθε κοινωνία είναι δομημένη πάνω σε μία συγκεκριμένη βάση δεδομένων που την χαρακτηρίζει! Το οικοδόμημα είναι ανάλογο της βάσης! Στο δικό μας καθορισμένο χρονικό διάστημα ζωής, μπορεί να μην «χωράνε» να μη προλάβουμε να δούμε τις αλλαγές εκείνες που θα εξαφάνιζαν πολλές από τις πληγές του! Το θέμα του βιβλίου της Ειρήνης και ο τρόπος γραφής που συγκλονίζει μας βάζει μπροστά στην επιτακτική ανάγκη, να πάρουμε τουλάχιστον θέση μπροστά σε αυτό το «χωνευτήρι» που αρπάζει σάρκες, ψυχές και όνειρα, και βγάζει χρήμα από τον «πολτό» του! Ως έμπειροι ενήλικες, είτε σαν γονείς, είτε σαν δάσκαλοι, είτε σαν υπεύθυνοι φορέων, η σαν απλοί πολίτες δεν οφείλουμε να ατσαλώνουμε τους εαυτούς μας, να εκπαιδεύσουμε τα παιδιά μας, να τα γεμίζουμε αγάπη, φροντίδα προσοχή και να τα οπλίσουμε με γνώσεις που θα μπορέσουν να απομονώσουν το «κακό»; Να πάψει τουλάχιστον η «τροφοδότηση» η «διοχέτευση» ψυχών, προς όλα αυτά τα κυκλώματα που τρέφονται με την ανθρώπινη σάρκα και εκμεταλλεύονται τον ανθρώπινο πόνο; Μπροστά σε όλα αυτά μας βάζει, το βιβλίο της Ειρήνης Φραγκάκη! Η «πεταλούδα της νύχτας» και όλο αυτό το εφιαλτικό σκηνικό που κινείται αφυπνίζει την επιτακτική ανάγκη της ενεργής τοποθέτησή ς μας απέναντι σε όλα αυτά που αναφέρονται στο βιβλίο!

Τότε μόνο θα μπορούμε να πούμε ότι δεν διαβάζουμε απλά για να διαβάζουμε αλλά για να κατεβάζουμε από τις γραμμές των βιβλίων, κάτω στη πραγματική ζωή και να τα κάνουμε πράξεις,  όλα τα αναγκαία μηνύματα που μας δίνουν τα βιβλία έτσι ώστε να είναι τα βιβλία πραγματικά πολύτιμοι σύντροφοι στη ζωή μας.

Η Ειρήνη με τον λόγο της μπόρεσε και στήριξε το θέμα. Η ροή του λόγου της είναι αβίαστη! Ρέουν οι εικόνες της εντυπωσιακά δυνατές! Συγκλονιστικές πολλές φορές! Αναβλύζουν έως και «φρίκη»! Τα σκηνικά της δοσμένα με μαεστρία! Τα συναισθήματα που γεννάνε, δυνατά! Έντονα και ανάλογα με το θέμα. Κατά διαστήματα κάνει τα σχόλιά της θέτοντας κοινωνικούς προβληματισμούς! Τα σχόλιά της αφήνουν «χώρο» να σκεφτεί και ο αναγνώστης άλλα τόσα,  όπως άφησε και σε μένα!  Σε έλκει με τον λόγο της να πας πάρα κάτω! Σε έλκει για τη συνέχεια μέχρι το τέλος. Δεν πλατειάζει, δεν κάνει «κοιλιά» το κείμενο, δεν σε καθυστερεί! Ο λόγος της είναι σύγχρονος και σε αρμονία με το κείμενο, τους ήρωες και τον τρόπο έκφρασης της σημερινής ελληνικής πραγματικότητας. Το ενδιαφέρον αμείωτο μέχρι το τέλος. Οι σελίδες του βιβλίου είναι τόσες όσες χρειαζόντουσαν για να αποδοθεί το θέμα και να μη κουράσει τον αναγνώστη.

Το βιβλίο της Ειρήνης πέρα από το περιεχόμενο, είναι γεμάτο από τους κτύπους της καρδιάς της και τον πόνο που ένοιωθε όταν το έγραφε, ευαισθητοποιημένη ιδιαίτερα με το πρόβλημα της αληθινής ηρωίδας της! Το βιβλίο της περιμένει εμάς να συνεχίσει τις σημαντικές διαδρομές του προς τις καρδιές των αναγνωστών του. Να πετύχει την αφύπνιση που επιδιώκει η ιστορία του, σαν μια «προσφορά» από την αληθινή ηρωίδα προς την κοινωνία για λιγότερα θύματα γυναίκες-πεταλούδες- έως καθόλου, ο επιθυμητός στόχος!

της Μαργαρίτας Αρβανίτη

Δείτε εδώ την παρουσίαση του βιβλίου της Ειρήνης Φραγκάκη